آیا توضیحی علمی، برای باز شدن دریای سرخ وجود دارد؟
در خروج مي‌خوانيم كه باد شديد دريا را «جدا كرد». ممكن است دهانه خليج سوئز در آن هنگام در نقطه شمالي‌تري نسبت به امروز بوده باشد. «سواحل مرتفع» در اين منطقه، نشان‌دهنده امكان وجود چنين تفاوتي در سطح زمين و دريا هستند. اگر چنين بوده باشد، دريا به جانب شمال و به درون گودالهايي جريان داشت كه امروزه آنها را «درياچه‌هاي تلخ» مي‌نامند. اگر باد شديدي (21) سطح آب را پايين مي‌برد – كه اين پديده غالباً مشاهده مي‌شود – پلي از خشكي ظاهر مي‌شد كه آبهاي شمال و جنوب اطراف آن را احاطه مي‌كردند. آبها بصورت يك «ديوار» بودند و اين تنها به معني يك «حصار دفاعي» است. نيازي نيست ديوار را بصورت توده‌اي عمودي از آب تصور كنيم كه در برابر نيروي جاذبه مقاومت مي‌كند، «آن توده آب» موج بزرگي بود كه بدرون خليج مي‌ريخت. تعقيب مصريان بدان معني است كه دشمن چيزي بجز پديده‌اي عجيب، ولي نه كاملاً غير طبيعي، نديد. آنها نمي‌توانستند از هيچ جناحي حمله كنند. آبهاي درون گودال در شمال، و خليج در جنوب، «ديوار» بودند. آنها از درون گِل ظاهر شده دريا قوم را تعقيب كردند، و گرفتار موجي شدند كه در اثر كاهش شدت باد بجاي خود باز مي‌گشت (آيه 25).
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
