آیا تعمید آب بعد از توبه و نیز آیا تعمید آب زمان نوزادگی یکی می‌باشد و هر دو از دیدگاه کلام مقدس درست و قابل قبول است؟ به عنوان مثال وقتی شخصی در بزرگ سالی توبه می کند باید تعمید آب هم بگیرد یا آن که تعمید آبی را که در زمان نوزادگی گرفته قابل قبول هست؟ لطفا طبق کلام یعنی با ذکر آیه مربوطه جواب بدهید؟

در کتاب مقدس حتی یک نمونه از تعمید کودکان وجود ندارد و کلیساهایی که به چنین تعلیمی روی آورده اند تنها از روی گمانه زنی و حدس می باشد. در انجیل قید شده است که هر که ایمان آورد می بایست تعمید بگیرد و این مسئله کاملاً روشن است که یک طفل نوزاد قابلیت تشخیص برای ایمان آوردن را ندارد. پس این مسئله کاملاً منتفی است.

هر که با درک و مکاشفه الهی متوجه گناهان خود شد و به رستاخیز عیسی مسیح از مردگان ایمان آورد و بخواهد او را چون خداوندگار خود پیروی کند و صلیب خود را برداشته از عقب او راهی شود، شایستگی تعمید آب را دارد.