آیا بدعت سایِنتولوژی یا علم گرایی، مسیحی است یا یک بدعت است؟

علم گرایی مذهبی است که سخت می توان آن را خلاصه کرد. مکتب علم گرایی در سال 1953 توسط یک نویسنده کتاب های علمی-تخیلی به نام ل. ران هوبارد شکل گرفت و به خاطر اینکه بعضی از اشخاص نامدار هالیوود آن را پذیرفتند، محبوبیت کسب کرد. هوبارد در نتیجه خلق مکتب علم گرایی مولتی میلیونر شد. در واقع، یکی از رایجترین نقدهایی که بر علم گرایی می شود این است که علم گرایی چیزی نیست جز یک طرح پیچیده ی پولسازی. روزنامه لس آنجلس تایمز گزارش داد که سیاست مالی سازمان هوبارد به زبان خود هوبارد این بود که «پول بساز، بیشتر پول بساز، از دیگران برای تولید استفاده کن تا بیشتر پول بساز».

علم گرایی تعلیم می دهد که بشریت یک موجود جاودانه به نام تتان (Thetan) است که در اصل از این سیاره نیست و اینکه انسان به دام ماده، انرژی، فضا، و مکان (MEST) افتاده است. نجات از دیدگاه علم گرایان از طریق پروسه ای که «حسابرسی» نامیده می شود اتفاق می افتد که به وسیله «ردیابی حافظه»، خاطرات رنج های گذشته که بطور ناخودآگاه باعث انسداد انرژی شده اند حذف می شود. حسابرسی یک فراینده طولانی است و می تواند صدها هزار دلار هزینه بردارد. وقتی که تمام ردیابی های حافظه نهایتاً حذف شدند، موجود جاودانه (thetan) می تواند دوباره ماده و انرژی و فضا و مکان را تحت کنترل خود در آورد، به جای اینکه خود تحت کنترل این عوامل قرار گیرد. تا زمانی که نجات حاصل نشود، این موجود جاودانه دائماً تناسخ می یابد.

علم گرایی یک دین بسیار پرهزینه است. هر جنبه از علم گرایی دستمزدی را همراه خود دارد. به این خاطر، «نیمکتهای» علم گرایی فقط با ثروتمندان پر می شود. عملگرایی همچنین یک مذهب بسیار سخت گیرانه است و سیاست بسیار تنبیهی بر علیه کسانی که سعی دارند تعالیم و عضویت آن را ترک کنند دارد. «کتاب مقدسِ» این مکتب، کاملاً محدود به نوشته ها و تعالیم ل. رون هوبارد است.

اگرچه علمگرایان ادعا می کنند که علم گرایی سازگار با مسیحیت است، اما کتاب مقدس با تک تک تعالیم آن در تضاد است. کتاب مقدس تعلیم می دهد که خدا حاکم مطلق و تنها آفریدگار جهان هستی است (پیدایش فصل 1 آیه 1)؛ بشر توسط خدا آفریده شد (پیدایش فصل 1 آیه 27)؛ نجات تنها بواسطه طلف از طریق ایمان به کار تمام شده ی عیسی مسیح در دسترس است (فیلیپیان فصل 2 آیه 8)؛ نجات هدیه رایگانی است که بشر برای کسب آن هیچ کاری نمی تواند انجام دهد (افسسیان فصل 2 آیه های 8-9)؛ و عیسی مسیح کماکان زنده و فعال است و همین الان در دست راست خدای پدر نشسته است (اعمال رسولان فصل 2 آیه 33؛ افسسیان فصل 1 آیه 20؛ عبرانیان فصل 1 آیه 3)، و منتظر زمانی است که قوم خود را نزد خود گرد آورد تا ابدیت را با او در آسمان باشند. و بقیه به دریاچه آتش فرستاده خواهند شد و برای همیشه از خدا جدا خواهند بود (مکاشفه فصل 20 آیه 15).

علم گرایی به طور قطع وجود خدای کتاب مقدس، بهشت (آسمان)، و جهنم را انکار می کند. از نظر علمگرایان، عیسی مسیح صرفاً یک معلم خوب بود که شوربختانه به اشتباه اعدام شد. علمگرایی در هر آموزه ی مهمی با مسیحیت کتاب مقدسی اختلاف دارد. برخی از مهمترین تفاوتهای آن در زیر خلاصه شده است.

خدا: علم گرایی بر این اعتقاد است که خدایان متعددی وجود دارند و برخی خدایان بالاتر از خدایان دیگر هستند. در طرف دیگر، مسیحیت کتاب مقدسی تنها خدای یکتای حقیقی را معرفی می کند که خودش را در کتاب مقدس و از طریق عیسی مسیح به ما آشکار ساخت. کسانی که به او ایمان دارند نمی تواند به مفهوم غلط خدا که در علم گرایی تعلیم داده شده ایمان داشته باشند.

عیسی مسیح: همانند بدعتهای دیگر، علمگرایی الوهیت مسیح را انکار می کند. به جای داشتن دیدگاه کتاب مقدسی درباره این که مسیح کیست و چه کرد، آنها خصیصه هایی از خدای کوچکتر به او نسبت می دهند که در طی سالها، جایگاه افسانه ای بدست آورده است. کتاب مقدس واضحاً تعلیم می دهد که عیسی خدای مجسم بود و از طریق تجسمش توانست قربانی گناهانمان شود. از طریق مرگ و رستاخیز مسیح است که ما می توانیم امید جاودان با خدا را داشته باشیم (یوحنا فصل 3 آیه 16)

گناه: علم گرایی به نیکویی ذاتی انسان اعتقاد دارد و تعلیم می دهد که بی نهایت تحقیرآمیز است که بگوییم انسان باید توبه کند یا اینکه انسان شر است. در طرف دیگر، کتاب مقدس تعلیم می دهد که انسان گناهکار است و تنها امید برای او این است که عیسی مسیح را به عنوان خداوند و منجی خود بپذیرد (رومیان فصل 6 آیه 23).

نجات: علم گرایی به تناسخ اعتقاد دارد و اینکه نجات شخصی در زندگی فرد این است که بوسیله تناسخ از چرخه تولد و مرگ رهایی یابد. آنها اعتقاد دارند که اعمال مذهبی تمام نظامهای اعتقادی، راه جهانی برای کسب حکمت، فهم، و نجات است. در نقطه مقابل، کتاب مقدس تعلیم می دهد که تنها یک راه نجات وجود دارد و از طریق عیسی مسیح است. عیسی خودش گفت، «من راه و راستی و حیات هستم، هیچ کس جز بوسیله من نزد پدر نمی آید» (یوحنا فصل 14 آیه 6).

با مقایسه تعالیم علمگرایی با کتاب مقدس در می یابیم که وجه اشتراک بسیار اندکی بین این دو وجود دارد. علم گرایی یک فرد را از خدا و حیات جاودان به بیراهه می شکاند. علم گرایی هرچند که گاهی، اعتقاداتش را به زبانِ به نظر مسیحی بیان می کند، اما در حقیقت، کاملاً در هر باور اساسی با مسیحیت در تضاد است. علم گرایی واضحاً و قطعاً مسیحی نیست.

برگرفته از وب سایت: www.gotquestions.org