آیا اشتباه است که خدا را زیر سوال ببریم؟

موضوع این نیست که ما خدا را زیر سوأل ببریم، بلکه به چه صورت و به چه دلیلی اینکار را انجام دهیم. خدا را زیر سوأل بردن بخودی خود اشتباه نیست. حبقوق نبی سوألاتی برای خدا درباره زمان و نقشه او داشت. حبقوق، نه تنها بخاطر سوألاتش از طرف خدا ملامت نشد، بلکه خدا او را با حوصله جواب داد و این نبی کتابش را با سرودی در حمد خدا خاتمه داد. در مزامیر از خدا سوألات زیادی شده است (مزمور 10، 44، 74، 77). اینها ناله های ستمدیده هایی است که برای دخالت خدا در موقعیتشان و نجات آنها بی قرارند. اگر چه خدا همیشه به سوألات ما بشکلی که ما انتظار داریم جواب نمی دهد، اما از این قسمتها نتیجه می گیریم که خدا سوأل صادقانه ای را که از قلبی مشتاق است، می پذیرد. سوألات ریاکارانه که از قلبی ریاکار بیرون می آید، موضوعی دیگر می باشد. "لیکن بدون ایمان تحصیل رضامندی او محال است. زیرا هر که تقرب بخدا جوید، لازمست که ایمان آورد بر اینکه او هست و جویندگان خود را جزا می دهد." (عبرانیان 11: 6). بعد از اینکه پادشاه شائول از خدا بی اطاعتی کرد، سوألات او بی جواب ماند (1 سموئیل 28: 6). اینکه برایمان مبهم باشد که چرا خدا اجازه می دهد بعضی از وقایع اتفاق بیفتند، با خوبی خدا را زیر سوأل بردن کاملا متفاوت است. شک داشتن، با قدرت خدا را زیر سوأل بردن و شخصیت او را مورد حمله قرار دادن، فرق دارد. بطور خلاصه، یک سوأل صادقانه گناه نیست، اما قلب تلخ، بدون اعتماد و یاغی گناه است. خدا از سوألات ما نمی ترسد. خدا از ما دعوت می کند که از رابطه نزدیک با او لذت ببریم. وقتی ما از خدا سوألی می کنیم، باید با روحی فروتن و فکری باز باشد. ما می توانیم از خدا سوأل کنیم، اما نباید انتظار جواب داشته باشیم، مگر اینکه با خلوص نیت مشتاق جواب او باشیم. خدا قلب ما را می داند و می داند که آیا ما می خواهیم او ما را با جوابش روشن کند یا نه. قلب و انگیزه ما تعیین می کند که آیا سوأل کردن از خدا درست است یا اشتباه.

 منبع: www.gotquestions.org