آیا آدم همان روز در گذشت ( پیدایش 2: 17) یا اینکه تا سن 930 سالگی به زندگی ادامه داد ( پیدایش 5: 5)؟

کتاب مقدس مرگ را به سه شکل بیان می دارد: 1)  مرگ فیزیکی که به زندگی بر روی زمین  پایان می دهد. 2) مرگ روحانی که جدایی از خدا است. 3) و مرگ ابدی در جهنم . مرگی که در پیدایش 2: 17 از آن سخن می گوید ، نوع  دوم از لیست ما است، یعنی جدایی کامل از خدا ، در حالی که مرگ اشاره شده در پیدایش 5: 5 مرگ ذکر شده نوع اول است، یعنی مرگ فیزیکی و پایان زندگی در این جهان.

برای دلایل واضح ، چالش گر این را به شکل تناقض می انگارد چون او مفهوم برجسته مرگ روحانی را که جدایی کامل از خدا است، درک نمی کند. چون او رابطه میان آدم و خدا را که در بهشت آغاز شد، قبول ندارد. جدایی روحانی (یعنی مرگ روحانی) به صورت آشکار در پیدایش 3 نشان داده شده، هنگامی که آدم از باغ عدن اخراج شد و از حضور خدا جدا گشت. جالب است که بدانیم، اخراج شدن آدم از بهشت در قرآن نیز ذکر شده است (سوره 2: 36) ، هرچند هیچ دلیلی برای این اتفاق در قرآن ذکر نشده، اگر(همچنان که مسلمانان اعتقاد دارند) آدم از گناهش بخشیده شد، این نمونه ای از داستانهایی است که قرآن بدون فهم کامل و یا اهمیت آن از عهد عتیق گرفته، و به این دلیل آنرا تناقض می انگارد.

منبع مقاله: www.debate.co.uk

ترجمه: اِلما غریبیان