“آنچه بكاريم همان را درو می‌كنيم” (غلاطيان ۷:۶)
“آنچه بكاريم همان را درو می‌كنيم”
(غلاطيان ۷:۶)
درو كردن آنچه می‌كاريم قانون طبيعت است. با اين وجود گاهی:
بذر اعتماد را می‌كاريم، ميوۀ ناجوانمردی را درو می‌كنيم
بذر محبت را می‌كاريم، ميوۀ نفرت را درو می‌كنيم
بذر وفاداری را می‌كاريم، ميوۀ بی‌وفايی را درو می‌كنيم
بذر صلح را می‌كاريم، ميوۀ خشونت را درو می‌كنيم
بذر شيرينی را می‌كاريم، ميوۀ تلخی را درو می‌كنيم
چرا؟ چون زمینی که بذر را در آن کاشته‌ایم مناسب آن بذر نیست.
کلام خدا قبل از اینکه در مورد بذر صحبت کند در مورد چهار نوع زمین صحبت می‌کند (متی ۳:۱۳-۹):
1- زمین کناره که تمام بذرها نصیب مرغان هوا خواهد شد
2- زمین سنگلاخ که تمام ریشه‌ها خشک خواهد شد
3- زمین خاردار که تمام بذرها خفه خواهد شد
4-زمین نیکو که چندین برابر آنچه بکاری را درو می‌کنی.
بنابرین
ببین بذرت را در زمین دل چه شخصیت‌هایی کاشته‌ای؟
ببین آهنگ احساس و عواطفت را برای چه کسی می‌نوازی؟
زمین ذات و سرشت و شخصیت هر آدمی مناسب کاشتن هر بذری نیست.
همۀ آدمها قابل اعتماد کردن نیستند
همۀ آدمها ظرفیت صمیمی شدن ندارند
همۀ آدمها اهل صلح و سلامتی نیستند
همۀ آدمها ارزش وفاداری را نمی‌دانند
همۀ آدمها مساعد شیرین شدن نیستند
همۀ آدمها قدرت درک احساس و عواطف را ندارند
در انتخاب افراد برای دوستی، برای مشارکت، برای صمیمیت و مخصوصاً برای ازدواج، هرگز دنبال افراد بظاهر خوب نروید. بلکه به دنبال افراد مناسب بروید. زیرا فرق زیادی است بین افراد بظاهر خوب و افراد حقیقتاً مناسب!
زمین کاشت گندم مناسب کاشت برنج نیست
زمین کاشت سرو مناسب کاشت خرما نیست
زمین کاشت گیاهان گرمسیر مناسب کاشت گیاهان سردسیر نیست
باید ابتدا زمین مناسب و مساعد را پیدا کرد و بعد بذر مناسب و مساعد را در آن کاشت. تنها در این صورت است که “آنچه بکارید همان را درو می‌کنید”.
جلیل سپهر
@jalilsepehr
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
