آرامش خدا یا شالوم به چه معنی است؟

آرامش خدا:

“اینک به این شهر عافیت و علاج باز خواهم داد و ایشان را شفا خواهم بخشید و فراوانی سلامتی و امانت را به ایشان خواهم رسانید”. (ارمیا 33: 6)

تعریف آرامش:

کلمه عبری که برای آرامش استفاده شده Shalom است که دارای مفهومی بالاتر از عدم وجود جنگ و اختلاف است. مفهوم اصلی Shalom هماهنگی، کاملیت، تندرستی، آرامش و موفقیت در تمامی قسمت های زندگی است.

1) آرامش ممکن است به آرامش در روابط بین المللی مثل برقراری صلح میان ملل متخاصم مربوط می شود.

(1سموئیل 7: 14؛ 1پادشاهان 4: 24؛ 1تواریخ 19: 19).

2) همچنین می تواند به احساس ثبات یک ملت در دوران سعادت و بدون وجود جنگهای داخلی اشاره داشته باشد.

(2سموئیل 3: 21-23؛ 1تواریخ 22: 9؛ مزمور 122: 6-7).

3) می توان آن را به صورت تمامیت و هماهنگی در روابط انسانی چه در خانه (امثال 17: 1؛ 1قرنتیان 7: 15) و چه در خارج از خانه (رومیان 12: 18؛ عبرانیان 12: 14؛ 1پطرس 3: 11) تجربه کرد.

4) می توان آن را به مفهوم احساس تمامیت، رضایت، آزادی از اضطراب، آرامش در درون خود (مزمور 4: 8؛ 119؛ 165؛ ایوب 3: 26) و صلح با خدا (اعداد 6: 26؛ رومیان 5: 1) بیان کرد.

5) سرانجام اینکه گرچه، کلمه شالوم در پیدایش 1و 2 استفاده نشده است ولی این کلمه چنین بیان می کند که خلقت جهان کاملاً همراه با هماهنگی و تمامیت بوده است.

زمانی که خدا آسمانها و زمین را آفرید او جهان را در صلح و سلامتی خلق کرد. سلامتی کامل خلقت در این عبارت به طور خلاصه منعکس می گردد که: “و خدا هر چه ساخته بود دید و همانا بسیار نیکو بود” (پیدایش 1: 31).

نابودی آرامش:

زمانی که آدم و حوا به صدای مار گوش داده و از میوه درخت ممنوعه خوردند (پیدایش 3: 1-7).

نااطاعتی ایشان گناه را شناسانده و هماهنگی ابتدایی خلقت را تباه ساخت.

1) در آن زمان، آدم و حوا برای اولین بار در مقابل خدا احساس گناه و شرمساری کرده (پیدایش 3: 8) و آرامش دورنی خود را از دست دادند.

2) گناه آدم و حوا در باغ عدن رابطه هماهنگ ایشان با خدا را تباه ساخت. تا قبل از خوردن آن میوه، مشارکت صمیمانه ای بین آنها و خدا در باغ عدن برقرار بود (پیدایش 3: 8) اما پس از آن “خویشتن را از حضور خداوند خدا در میان درختان باغ پنهان کردند” (پیدایش 3: 8) و به جای اینکه مشتاق و طالب شنیدن صدای خدا باشند، اکنون از شنیدن صدای او می ترسیدند (پیدایش 3: 10).

3) علاوه بر این ارتباط هماهنگ میان آدم و حوا به عنوان زن و شوهر تباه گردید.

زمانی که خدا در مورد گناهشان با ایشان سخن می گفت، آدم، حوا را سرزنش کرد (پیدایش 3: 12) و خدا چنین گفت که این نزاع در میان زن و مرد ادامه خواهد یافت (پیدایش 3: 16) بنابراین تناقضات اجتماعی که در حال حاضر قسمتی از وضع ناگوار انسان است، از مشاجرات و بی حرمتی در چهار چوب خانواده گرفته (1سموئیل 1: 1-8؛ امثال 15: 18؛ 17: 1) تا تناقضات و جنگهای بین المللی آغاز گردید.

4) سرانجام اینکه گناه هماهنگی و اتحاد میان نوع بشر بشر و طبیعت را تباه ساخت.

قبل از گناه آدم، او با شادی در باغ عدن کار می کرد (پیدایش 2: 15)، آزادانه در میان حیوانات قدم زده و برای هر یک نامی را انتخاب می کرد (پیدایش 2: 19-20). بعد از وقوع دشمنی میان آدم و حوا و مار (پیدایش 3: 15) قسمتی از لعنت خدا، کار کردن با رنج و عرق پیشانی و جان کندن بر روی زمین بود (پیدایش 3: 17-19). به جای آن هماهنگی که میان نژاد بشر و محیط برقرار بود و دیگر کشمکش و تناقض حکمفرما گردید به طوری که “تمام خلقت تا الان با هم در آه کشیدن و درد زه می باشند” (رومیان 8: 22).

برقراری مجدد آرامش:

گرچه نتیجه سقوط تباهی صلح و آرامش برای انسان و در حقیقت تمامی جهان خلقت بود ولی خدا طرحی برای برقراری مجدد آرامش، Shalom داشت. طریق برقراری دوباره صلح و آرامش، راه رهایی به وسیله مسیح است.

1) آنجا که شیطان آغازگر تباهی صلح و آرامش در جهان بود، برقراری مجدد آن، می باید تباهی شیطان و قدرت او را شامل گردد.

در واقع بسیاری از وعده های موجود در عهد عتیق که مربوط به آمدن مسیح می شوند، وعده آمدن پیروزی و صلح و آرامش است.

داود چنین نبوت کرد که پسر خدا بر تمامی ملل حکمرانی خواهد کرد (مزمور 2: 8-9؛ مکاشفه 2: 27-26؛ 19: 15). اشعیا نیز نبوت کرد که مسیح به عنوان سرور سلامتی سلطنت خواهد کرد (اشعیا 9: 7-6). حزقیال پیش بینی کرد، عهد جدیدی که خدا قصد دارد  از طریق مسیح بر قرار سازد، سلامتی است (حزقیال 34: 25؛ 37: 26). میکاه نبی هنگام نبوت درباره تولد حکمران موعود در بیت لحم چنین تاکید می کند: “او سلامتی خواهد بود” (میکاه 5: 5).

2) در تولد مسیح، فرشتگان چنین می خواندند که آرامش خدا بر زمین آمده است (لوقا 2: 14).

عیسی آمد تا کار شریر را نابود سازد (1یوحنا 3: 8) و تمام تناقضات موجود در زندگی ما را از بین برده و آرامش را برقرار کند (افسسیان 2: 12-17). عیسی قبل از مصلوب شدنش آرامش خود را به عنوان میراثی ابدی به شاگردانش داد (یوحنا 14: 27؛ 16: 33). با مرگ و قیام خود، عیسی قدرت و اقتدار دشمن را نابود ساخته و آرامش را امکان پذیر ساخت (کولسیان 1: 20؛ 2: 14-15؛ اشعیا 53: 5-4). بنابراین زمانیکه به عیسی مسیح ایمان می آوریم، از طریق ایمان عادل شمرده شده و با خدا آشتی می کنیم (رومیان 5: 1). پیغامی که مسیحیان اعلام می دارند مژده صلح و آرامش است (اعمال 10: 36؛ اشعیا 52: 7).

3) فقط با دانستن اینکه مسیح به عنوان سرور سلامتی به این جهان آمده است، سلامتی خود بخود قسمتی از زندگی ما نمی گردد.

تجربه کردن صلح و سلامتی لازمه اش متحد بودن با مسیح از طریق یک ایمان فعال است. قدم اول، ایمان به خداوند عیسی مسیح است. وقتی چنین می کنیم، از طریق ایمان عادل شمرده شده (رومیان 3: 28-21؛ 4: 1-13؛ غلاطیان 2: 16)و با خدا مصالحه می کنیم (رومیان 5: 1). همراه با ایمان برای زندگی کردن در صلح و سلامتی می باید از فرامین او اطاعت کنیم (لاویان 26: 3، 6)، انبیا عهد عتیق بارها آشکار ساخته اند برای شریر هیچ سلامتی نیست (اشعیا 57: 21؛ 59: 8؛ ارمیا 6: 14؛ 8: 11؛ حزقیال 13: 10، 16). برای شناخت آرامش خدا، او روح القدس را به ما داده است که از طریق میوه های خود در ما کار می کند که یکی از جنبه های آن آرامش است (غلاطیان 5: 22؛ رومیان 14: 17؛ افسسیان 4: 3). با کمک روح القدس باید برای آرامش دعا کنیم (مزمور 122: 6-7؛ ارمیا 29: 7؛ فیلیپیان 4: 7).

اجازه دهیم آرامش در قلبهای ما سلطنت کند (کولسیان 3: 15). صلح را بجوئیم و آن را دنبال کنیم (مزور 34: 14؛ ارمیا 29: 7؛ 2تیموتائوس 2: 22؛ 1پطرس 3: 11) و حداکثر تلاشمان را بکنیم تا با دیگران در صلح و آرامش زندگی کینم (رومیان 12: 18؛ 2قرنتیان 13: 11؛ 1تسالونیکیان 5: 13؛ عبرانیان 12: 14).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس