آدم هایی که بوی آدم می دهند!

آدم هایی که بوی آدم می دهند!

روزی بی خانمانی را دیدم که وقتی شخصی نانی به او داد به سرعت رفت روی پله های لب ساحل نشست و پرندگان را در سفرۀ ناچیزش سهیم کرد. به سرعت جلو رفتم و از او عکس گرفتم تا این صحنۀ بی نظیر را ثبت کنم. صحنه ای که بسیار شگفت انگیز و متفاوت با حال و روز خیلی از آدم های دیگر است.

قلب بزرگ اين شخص سخاوتمند كه با خوراك ناچيزش سفرۀ مهربانى براى پرندگان گرسنه پهن كرده بود، خيلى حرفهاى شنیدنی و قابل تعمق براى دنیای یخ زدۀ ما دارد. او با این کارش به همۀ دل هایی که با جملۀ “من ندارم” بی تفاوتی هایشان را در برابر نیازمندان توجیح می کنند می گوید:

هی رفیق لازم نيست حتما ثروتمند باشی تا بخشنده باشى. همين قدر كه انسان بودى با دست خالى هم می تونی سخاوتمندانه بخشنده باشی.

آن روز بود که بیشتر از قبل فرق بین ثروتمندان فقیر و فقیران ثروتمند را فهمیدم. اميدوارم بتوانيم حرف های مهم و انسان ساز این بی خانمان ثروتمند را بشنويم و هضم کنیم تا دنياى قشنگ ترى داشته باشيم .

زیرا دنيا را الزاما كسانی كه امكانات زيادی دارند نمي سازند بلكه كسانی كه محبت زيادى دارند و به ارزش هاى انسانى معتقدند و هنوز هم بوی آدمیزاد می دهند.

حقیقت انکار ناپذیر این است که دنیای ما بيشتر از فقر نان از فقر احساس و خشک سالی عاطفه و فقدان شرافت و کمبود انسانیت رنج مي برد. باشد که هرکدام از ما به اندازۀ یک نفر این گونه فقر را از بین ببریم.

جليل سپهر

www.lifespringiran.com
@jalilsepehr