آداب و رسوم هالووین از کجا آمده است؟
آداب و رسوم هالووین از کجا آمده است؟
رسم هالووین به جشنوارۀ دیرین سِلتیکی سوون یعنی ۲۰۰۰ سال پیش بازمیگردد. سِلتها باور داشتند که سوون روزی در سال است که فاصلۀ میان جهان ما و جهان مردگان محو میشود و ارواح مردگان میتوانند به سوی ما بازگردند. آنها برای بزرگداشت این روز آتشهای بزرگی برپا میکردند و لباسهای خاصی میپوشیدند و فالبینی و کفبینی میکردند.
با گذشت سالها و قدرت گرفتن رومیها بر بخش وسیعی از اروپا و گسترش مسیحیت در سرزمین سِلتها این فرهنگ و آداب و رسوم و باورها کمکم به فراموشی سپرده شد.
آیا میدانید بازی گاز زدن سیب که در هالووین مرسوم است از الهۀ رومی پومونا، الهۀ نگهدار باغها و درختان میوه آمده و نماد الهۀ پومونا سیب است. (در این بازی سیبها را در تشت آبی میاندازند یا به ریسمانی میآویزند و باید بدون استفاده از دست سیب را گاز زد).
درواقع جشنوارۀ مسیحی “روز همۀ قدیسین” یا شب قبل از آن “شب قدیسان” به جشن قدیسان مشهور است و بله حدستان درست است نام هالووین هم از واژۀ قدیس و قدیسان آمده است.
آداب و رسوم هالووین
مراسم قاشقزنی (تریک یا تریت) صدها سال پیش در قرون وسطی در انگلستان شروع شد. زمانی که مردم خانهبهخانه در میزدند و در برابر درخواست غذا و خوراکی، دعا و آواز میخواندند.
این مراسم بعدها در “روز همۀ قدیسین” که در آن مسیحیان برای عزیزان و رفتگان خود دعا میکنند با درست کردن شیرینیهای مخصوصی ادامه یافت. با رسیدن به دوران ویکتوریا خوراکی که در برابر دعای خیر به افرادی که قاشقزنی میکردند داده میشد نوعی بیسکوییت یا شیرینی کوچک بود که برای این روز تهیه میشد. کمکم آداب و رسوم امروزی شد و شیرینیهای سنتی جای خود را به آبنبات و شکلات و تنقلات دیگر داد.
لباسهای ترسناک و کدوهای توخالی
در این مراسم دلیل پوشیدن لباسهای ترسناک، دور کردن و تاراندن ارواحی است که ممکن است در گوشه و کنار کمین کرده باشند.
و کدوهای توخالی… این دیگر رسم آمریکایی است. این رسم را ایرلندیها در قرن نوزدهم وقتی به آمریکا مهاجرت کردند به آنجا بردند. در ایرلند آنها رسم داشتند که صورتکهایی روی تُرُب کندهکاری کنند اما دریافتند که کدو در آمریکا بهتر رشد میکند به همین دلیل این رسم تبدیل به رسم کدوهای توخالی و چهرهنگاری بر آنها شد که تا امروز هم باقی مانده است. چهرههای ترسناکی روی تُرُب و سبزیجات کندهکاری میشد تا روح افسانهای را که جَک نامیده میشد دور کند.
همانگونه که به مطالب فوق توجه کردید، این رویداد برخاسته از باوری است که با ایمان کتاب مقدسی به شدت در تضاد قرار دارد و ارتباط مستقیمی با ارواح شریر و ارواح مردگان دارد که کتاب مقدس اکیداً هرگونه ارتباط با چنین فضایی را رد میکند (تثنیه ۹:۱۸-۱۴؛ لاویان ۲۶:۹ و لاویان ۳۱:۱۹) و آن را برای زندگی روحانی یک مسیحی زیانآور میداند. برگزاری اینگونه جشنها آسیب جدّی بر زندگی یک ایماندار وارد میکند و راه را برای مداخلۀ ارواح شریر در زندگی یک ایماندار به مسیح باز میکند. ایمان مسیحی هرگونه باور و سیستم اعتقادی که براساس ترس و هراس بنا شده پذیرا نیست و در پاسخ به چنین باوری در رسالۀ اول یوحنا ۱۸:۴-۱۹ چنین میخوانیم: «در محبت ترس نیست، بلکه محبتِ کامل ترس را بیرون میراند؛ زیرا ترس از مکافات سرچشمه میگیرد و کسی که میترسد، در محبت به کمال نرسیده است.»
توصیۀ ما به شما این است که از هرگونه شرکت در اینگونه جشنها دوری گزینید و مراقب خود و فرزندان خود باشید که به جای باز کردن درها برای ترس و هراس و ارواح شریر، خانوادۀ خود را با محبت خدا لبریز کنید که پادزهر چنین جشنهای بیمعنی و شریرانه است.
نوشتۀ کشیش ورژ باباخانیان
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
کپی شد! |