آئینها و سنتهای کلیسایی: دست گذاری برای شفا

یک نمونه نسبتا منحصر بفرد از دست گذاری جهت برکت و شفا را می‌توانیم در کتاب مرقس ببینیم. عیسی به شاگردان خود قدرت و اقتدار داد. " ۱۲ پس روانه شده، موعظه کردند که توبه کنند، ۱۳ و بسیار دیوها را بیرون کردند و مریضان کثیر را روغن مالیده، شفا دادند (مرقس ۶: ۱۲-۱۳). 
یکی از آخرین تعلیمات عیسی به شاگردانش این بود: " ۱۷ و این آیات همراه ایمانداران خواهد بود که به نام من دیوها را بیرون کنند و به زبانهای تازه حرف زنند ۱۸ و مارها را بردارند و اگر زهر قاتلی بخورند، ضرری بدیشان نرساند و هرگاه دستها بر مریضان گذارند، شفا خواهند یافت." (مرقس ۱۶: ۱۷-۱۸). 
در کتاب یعقوب نیز ما با آیات بسیار جالب توجهی روبرو می‌شویم. یعقوب به ما می‌گوید: " ۱۴ و هرگاه کسی از شما بیمار باشد، کشیشان کلیسا را طلب کند تا برایش دعا نمایند و او را به نام خداوند به روغن تدهین کنند. ۱۵ و دعای ایمان، مریـض را شفـا خواهـد بخشیـد و خداونـد او را خواهد برخیزانید، و اگر گناه کرده باشد، از او آمرزیده خواهد شد" (یعقوب ۵: ۱۴-۱۶). 
در کتاب پولس نیز به حکایت پولس در راه دمشق برخورد می‌کنیم که بینایی خود را از دست می‌دهد اما در رؤیا می‌بیند که شخصی با دست گذاری بر او، سبب بینایی وی می‌شود. "و شخصی حنانیا نام را در خواب دیده است که آمده، بر او دست گذارد تا بینا گردد." (اعمال ۹: ۱۲). 
دست گذاری برای شفای بیماران یک امر معمول در کلیساهای اولیه بوده است. عیسی اغلب قبل از شفای افراد، بر آنها دست می‌گذاشت (مرقس ۶: ۵؛ لوقا ۴: ۴۰؛ ۱۲: ۱۳). 
ما به مسح با روغن برای اهداف مختلف در سراسر کتاب مقدس برخورد می‌کنیم. معمولا عمل مسح با روغن به همراه دعا برای شفای بیماران به انجام می‌رسد. مسح با روغن در دوران کتاب مقدس به عنوان عامل شفا مورد استفاده قرار می‌گرفت (لوقا ۱۰: ۳۴). اما این صرفا یک نماد از قدرت شفای خداوند بشمار می‌آمد. شفای بیماران به قوت روح القدس انجام می‌پذیرد و روغن صرفا یک نماد است (اعمال ۱۰: ۳۸). 
برای شفای بیماران نه دست گذاری و نه مسح با روغن امری لازم به حساب نمی‌آید. در اغلب موارد در کتاب مقدس ما ناظر شفای بیماران بدون دست گذاری و بدون مسح با روغن هستیم. دست گذاری و روغن صرفا نمادی از ایمان به قدرت خداوند است.

برگرفته از وب سایت: www.razgah.com