​چگونه در محبت رشد کنم؟ برگرفته از اول قرنتیان فصل 13

یکی از موضوعات مهمی که کتاب مقدس در مورد آن بسیار صحبت می کند و دنیای ما تشنه آن است و در حقیقت یکی از علتهای مهم بسیاری از کمبودها و غم ها و نگرانی ها و جدائی ها است همانا کمبود محبت است.

در دنیا افراد زیادی در مورد محبت سخن رانده اند و یا در مورد آن تعلیم داده اند و موعظه ها کرده اند ولی تنها کسی که آن را به تمام معنا زندگی کرد، شخص عیسی مسیح بود.

محبت او باعث شد که عظمت و شکوهش را ترک کند و به این جهان و زمین ملعون وارد شود. محبت او باعث شد که در بدترین شرایط وفادارانه خدمت کند. در حالی که دوستانش به او خیانت  ورزیدند او تا آخرین لحظات عمرش در محبت خود نسبت به آنها وفادار ماند.

در حزقیال 16 : 4-14 خدا محبت خود را در عهد عتیق چنین توصیف کرده که وقتی در بیابان گذر می کرد ما را دید که زخمی و متعفن و کثیف و عریان در بیابان افتاده ایم و در حالیکه گذر می کرد، دلش به حال ما سوخت و زخمهای ما را شست و با روغن التیام داد و ما را لباسی شاهانه پوشانید و تاجی به عوض خاکستر به ما داد و به رتبه ای عالی یعنی فرزندان خدا ما را مفتخر ساخت. شاید این حکایت به داستان سامری نیکو شباهت بسیاری داشته باشد. به راستی که محبت خدا چنین بوده و در حالی که به هیچ وجه شایشته محبت شدن نبودیم، او ما را محبت نمود. سی اس لوئیس می گوید: "تفکر در باره محبت خدا نسبت به ما موضوع امن تری است تا تأمل در محبت ما نسبت به خدا."

همین فیلسوف مسیحی محبت را به چهار گروه تقسیم کرده است:

• محبت اگر گونه که اکثر ما چنین محبت می کنیم. اگر برای من چنین و چنان کردی پس تو را دوست خواهم داشت.
• محبت چون گونه. چون برای من چنین و چنان کردی پس تو را محبت خواهم کرد. این هم محبتی عادی است.

محبت عاطفی مادرانه. که فداکارانه است اما از طرفی احساس مالکیت و وابستگی به فرزند، این محبت را در او ایجاد کرده.

• و بالآخره محبت خداگونه که به یونانی آگاپه نامیده می شود. محبت آگاپه یعنی محبتی که حتی در عوض بدی، نیک باشی و انتظار عوض نداشته باشی. یعنی محبتی بی قید و شرط و فداکارانه. مسیح چنین محبتی داشت و از ما نیز خواسته که چنین محبتی را به دنیای اطرافمان ارائه دهیم.

محبتی که خدا از ما انتظار دارد:

صبور و مهربان است.

حسود نیست و به کسی رشک نمی برد.

مغرور نیست و هیچگاه خودستایی نمی کند.

به دیگران بدی نمی کند.

خودخواه نیست و باعث رنجش کسی نمی شود.

پر توقع نیست و از دیگران انتظار بیجا ندارد.

عصبی و زودرنج نیست و کینه به دل نمی گیرد.

هرگز از بی انصافی و بی عدالتی خوشحال نمی شود بلکه از پیروز شدن راستی شادی می کند.

وفادار است و اگر کسی را دوست داریم هر چه بگوید باور می کنیم.

سعادت او را می خواهیم و از او دفاع می کنیم.

حال سعی کنید اسم خود را به جای محبت بگذارید و ببینید که آیا در آنها قاصرید یا موفق؟

کافی نیست که بگوییم خدا را دوست دارم و او را با تمام دل محبت می کنیم. کسی که خدا را دوست دارد باید اطرافیانش را نیز دوست داشته باشد. در موتور خانه، نگاه کردن به آب منبع امکان ندارد ولی در کنار منبع لوله ای هست که نمایانگر اندازه آب در منبع می باشد. محبت ما نسبت به همسایه یا دوست و آشنا نشان دهنده محبت ما نسبت به خدا است مانند آن لوله!

نکاتی کاربردی برای رشد در محبت:

1. اولین قدم ایمان آوردن به عیسی مسیح است. چون بدون ایمان به مسیح محبت آگاپه در ما ایجاد نمی شود. محبت ما ممکن است با انتظار عوض یا شرطی و یا عاطفی باشد ولی نه محبت آگاپه گونه.
2. وقتی به مسیح ایمان می آوریم، محبت خدا بوسیله روح القدس در دلهای ما ریخته می شود (رومیان 5 : 5) و هیچکس نمی تواند بهانه ای آورد که محبت ندارد. اما مسلماً می بایست آن را تقویت و رشد داد.
3. برای رشد در محبت باید برای دیگران دعا کرد و شفاعت کرد.
4. برای رشد در محبت بایستی بدون انتظار و توقعی خدمت کرد.
5. برای رشد در محبت همیشه پیش قدم باشیم و منتظر عمل خاصی از شخص دوم نباشیم.
6. بری رشد در محبت بایستی روحیه بخشش داشته باشیم. هفتاد مرتبه هفت!
7. برای رشد در محبت باید عضو کلیسایی بود و در آنجا با دیگران در صلح و یگانگی ایمان و محبت ثابت قدم بود.
8. برای رشد در محبت باید گوش شنوا داشت و فروتن بود.
9. برای رشد در محبت بایدنگاهمان به عیسی مسیح باشد و نه به دیگران.
10. برای رشد در محبت باید حاضر باشیم هر بهایی را بپردازیم.

    نوشته: کشیش ورژ باباخانیان