یادداشتی بر درگذشت بانوی آواز- خانم مهستی

یادداشتی بر درگذشت بانوی آواز- خانم مهستی

دوستان عزیز، درگذشت خوانندۀ محبوب و بانوی آواز ایران خانم “مهستی” باعث غم عموم هنردوستان ایرانی گردیده است.

آن چه در این گیر و دار توجه بسیاری را به خود جلب نموده و موجب سخنان متناقض و ناآگاهانه و گاه مغرضانه‌ای چه با زبان قلم و چه با زبان تصویر در تلویزیون های مختلف گردیده است، گفتگو در باب مسیحی شدن “مهستی” است.
آن چه مشهود است ایمان قلبی و اقرار زبانی و عملی این هنرمند به خداوندی عیسی مسیح و همچنین گفتگوی خود ایشان با بسیاری از دوستان و راهنمایی برخی از هموطنان ما به آشنا شدن با منجی عالم، عیسی مسیح است. اگر دیگران آگاه نبودند، مهستی از بیماری خود و نظر پزشکان آگاه بود. هیچ شخصی در مرتبه و جایگاه مهستی با توجه به آگاهی از محبوبیت خاص خود بر قلوب میلیون ها ایرانی، حاضر نیست در واپسین لحظات عمر، دست به اقدامی بزند که دسترنج عمر خود که اعتبار و پذیرش و محبوبیت نزد همگان است را بر باد دهد و خاطره‌ای تلخ و مخدوش، در اذهان باقی گذارد.

برای برخی از دوستان این سؤال پیش آمده است که چنان چه بانو مهستی این چنین به ایمان و اعتراف قلبی خود به عیسی مسیح و ایمان مسیحی خویش پایبند بوده است، چگونه تا قبل از درگذشت این بانو، کسی از این مسئله مطلع نشده است. در جواب باید گفت:
اولاً وی بر خلاف آن چه که برخی از خبرگزاری ها اصرار بر آن دارند، ایمان و تعمید خود را مخفی نکرد بلکه از همان شروع، به خانواده، دوستان نزدیک، کنسرت گذاران، همراهان کاری و دیگر هنرمندان نیز ایمان و تعمید خود را اعلام نمود. وی در ماه های آخر حیات خود آن چنان با هیجان با دیگر هنرمندان نیز در مورد مسیح صحبت کرد که برخی از ایشان که لازم به بردن نامشان نیست؛ ابراز علاقه، ابراز ایمان و حتی برخی از آنان علاقۀ قلبی خود را بر تعمید آب ابراز نمودند.

ثانیاً به علت این که ایمان رسمی و تعمید آب وی در سال آخر حیات ایشان بود، متأسفانه بیماری به ایشان مجال چندانی نداد، اما باز هم لازم به تذکر است که ایشان با وجود مجال کم و وضعیت جسمانی نامساعد از هر وقت و بی‌وقت استفاده نموده و پیام خوش و نجات بخش انجیل را به نزدیکان، دوستان و اقوام خویش اعلام نمود. امیدواریم که این دوستان با بازنگری به قلب خود، به جای سکوت از این حقیقت، راستی را بیان نمایند. بانو مهستی تنها چند هفته قبل از درگذشت، وقتی در منزل دختر خود بستری بود، در طی تماسی تلفنی توسط یکی از همکاران هنری خود که وی نیز مدتی است به مسیح ایمان آورده، در مقابل این جمله که: “مهستی عزیز با امید بر روی ایمانت بایست” این گونه پاسخ داد: “من به مسیح ایمان دارم و نگران من نباشید. او به من آرامش بخشیده، فقط آرزوی سلامتی دارم تا لااقل برای خداوندم یک آلبوم بخوانم” و این جملۀ آخر را بارها به اطرافیان خود بازگو نمود.

زمانی که وی در دبی تقاضای تعمید آب نمود، کلیسا در حین احترام به وی، به ایشان اعلام نمود که می‌باید حتما دوره‌های اصول مقدماتی مسیحیت را طی کنند. وی آن چنان اشتیاقی از خود نشان داد که از فردای آن روز هر روزه در این کلاس ها به شکل فشرده شرکت نمود.
آیا به راستی این عمل را آن چنان که بعضی از تلویزیون ها می‌نامند انرژی درمانی است؟! آیا تعمید آب تنها شرکت در یک جلسۀ کلیسایی از روی تفنن و دوستی است؟ بر همگان واضح است که تعمید آب مهم ترین و اصلی‌ترین عمل آیینی در ابراز و اعتراف عمومی ایمان توسط شخصی است که مسیح را به عنوان نجات دهندۀ خود پذیرفته است. تعمید آب، آیین ورود رسمی و اعلان و اعتراف عمومی ایمان و عضویت در خانوادۀ الهی و کلیسای عیسی مسیح است.

مهستی بانویی دنیا دیده بود، طعم موفقیت را از هر لحاظ چشیده و رنگ و بوی این دنیا را به خوبی حس و تجربه کرده بود. بنابراین با چشانی باز و هوشیاری تمام و کمال، عیسی مسیح را شناخت و به خداوندی او اقرار نمود و به نجات دهندۀ شخصی زندگی خود پیوست و از این جهت در آیین مقدس تعمید شرکت کرد و با خوشحالی زاید الوصفی این ارتباط نویافته با خالق جهان را به بسیاری از دوستان اعلام کرد.
جای تعجب است که بسیاری از هموطنان ایرانی هنوز از تحولات عمیق اجتماعی جامعۀ ایرانی آگاهی ندارند و تمام همّ و غمّ خود را فقط در سیاست های گذرا و مادیات ناپایدار و رقابت های حرفه‌ای می‌جویند.

دوستان، آگاه هستید که چند صد هزار نفر ایرانی با چشمان باز و آگاهی کامل چه توسط ملاقات مسیح در خواب ها و رؤیاها و چه در بیداری با شنیدن پیام خوش نجات بخش مسیح از طریق رادیو و یا تماشای شبکه‌های تلویزیونی مسیحی و یا با خواندن کتاب مقدس و ادبیات مسیحی در پای صلیب عیسی مسیح به ملاقات منجی خود عیسی آمده و هر نوع رنج و تکفیر اجتماعی را با جان و دل خریدند. در بین این خیل مردمی، بسیارند محققین، اساتید، متفکرین و هنرمندانی که بعلت فقدان عدالت و مساوات اجتماعی و عدم برخورداری از اولین حق انسانی یعنی آزادی اندیشه و آزادی دین، ناگزیر ایمان مسیحی خود را اعلان نمی‌کنند و این گنجینه را در دل خود مخفی نگه می‌دارند.
در همین جا باید اضافه کرد که بسیاری نیز با شجاعت وصف ناپذیر الهی علی رغم تمامی این مخاطرات این نور ابدی را پنهان نکرده و با پیامدهای سخت چنین اعترافی مواجه می‌شوند.

جالب است که در انجیل یوحنا باب سوم، روحانی برجسته‌ای چون نیقودیموس به دلیل ترس از مذهبیون حاکم بر آن زمان، در تاریکی شب و در تنهایی به سراغ عیسی مسیح آمد و جالب تر آن که نام نیقودیموس هرگز به شکلی گسترده در میان منادیان ایمان مسیحی در کلیسای اولیه جز باری دیگر در کنار یوسف رامه‌ای در مراسم تدفین عیسی مسیح مطرح نگردید. شاه شاهان و خالق هستی، عیسای مسیح، نگرانی و ترس نیقودیموس را از جامعۀ حاکم، تحقیر نکرد و با نظر براشتیاق حاکم بر قلب نیقودیموس، شبانه با او ملاقات کرد.

دوستان مسیحی:
از مسیح داغ تر نشوید، اجازه دهید افراد سرشناس و برجسته‌‌ای همچون هنرمند گرامی روان شاد مهستی در پای صلیب به ملاقات منجی خویش بروند. اگر مسیح افراد را با رویی گشاده می‌پذیرد لطفاً شما نیز آن ها را با آغوشی باز صرف نظر از رنگ و شأن و نژاد و ملیت، بپذیرید.
کشیش شهید هایک هوسپیان مهر چنین می‌گفت: چه بسا ایمانداران مسیحی در آسمان با افرادی مواجه شوند که هرگز انتظار دیدارشان را درملکوت خدا نداشتند و بسیاری را در ملکوت نبینند که بر روی زمین در کنار مسیح به آن ها رتبه داده بودند.

برادران و خواهران هم وطن ایرانی:
مسیحیت توشۀ میسیونرهای غربی برای ایرانیان در دو قرن گذشته و چه در حال حاضر نیست. آنان که ستاره را بر بالای بیت لحم دیدند و به پرستش اولین جشن تولد مسیح آمدند، به ظن بسیاری حکیمانی از ایران زمین بودند و نیز از اولین اقوام شاهد بر ریزش روح القدس و تولد کلیسای مسیح، سه قوم پارتیان و مادیان و عیلامیان از سرزمین پهناور ایران بودند.
به گواهی اسناد معتبر تاریخی، اولین مبشرین و منادیان ایمان مسیحی در مشرق زمین تا به هند و چین، نه آمریکایی بودند و نه انگلیسی بلکه مسیحیان پاک ایرانی.
سپاس خدا را که باران رحمت خود را در چنین روزگار سخت، بر ملت ایران می‌ریزد و صدها هزار نفر به ملکوت عیسی مسیح جذب گردیده و فرزندان روشنایی می‌گردند.

یادداشتی از هیئت تحریریۀ وب سایت پرپاسخ