گیاهان کتاب مقدس: شبت، جلبان، جلغوره، جمیز، جو و جوز

شَبت (بادیان رومی)       متی 23: 23     Anise

گرچه این گیاه در دوران کتاب مقدس بسیار شناخته شده بود ولی امروزه گیاه نادری است. از دانه های قهوه ای، سخت و بیضی شکل آن برای معطر ساختن غذا استفاده می کردند. دانه های شبت مصارف دارویی نیز داشته است. فریسیان که غیرت زیادی برای انجام قوانین داشتند برای این دانه ها نیز ده یک پرداخت می کردند.

جُلبان (خُلَّر)      حزقیال 4: 9        Fitch

گیاهی است که به صورت اشتباه در بعضی موارد زیرۀ سیاه ترجمه شده است و زیرۀ سیاه به قصد چاشنی مصرف می شد ولی در واقع منظور گیاهی است که به منظور علوفه، کشت می گردید و به عنوان وزنه (در تعیین وزن اشیاء) استفاده می شد. در اشعیاء 28: 25 گشنیز ترجمه شده (در ترجمۀ فارسی) و در حزقیال 4: 9 به عنوان جلبان که نوعی غله مابین جو و گندم است. ولی معمولاً از انواع جو در نظر گرفته می شد.

جَلغُوره     2پادشاهان 6: 25          Seed Pod

در ترجمۀ KJV کتاب مقدس منظور از جلغوره (Dove’s Dung) فضولات کبوتر است. ولی اکثر محققین معتقد هستند که کتاب مقدس به گیاهی که «ستارۀ بیت لحم» نامیده می شد اشاره می کند. در حقیقت پیازی است که گل های سفید زیادی دارد و به وفور در فلسطین می روید. این پیازها را خشک کرده و برشته می کنند یا به صورت آرد در آورده با مواد دیگر مخلوط کرده نان درست می کنند.

جُمَّیِز      مزمور 78: 47        Sycomore

منظور همان درخت افراغ است که در واقع نوعی درخت انجیر می باشد.

جو     2پادشاهان 17: 1، 16       Barley

واژۀ عبری آن به معنی «موی بلند»است و به تارهای بلند روی سر جو اشاره می کند و چندین نوع آن در فلسطین یافت شده و از دیرباز در این سرزمین کاشته می شده است. غذای اصلی اسب، قاطر و الاغ است (1پادشاهان 4: 28). فقرا از دانۀ جو برای پختن نان استفاده می کردند (2پادشاهان 4: 42). قحطی ذکر شده در 2 پادشاهان (7: 1، 16) قیمت بالای جو را در آن شرایط نشان می دهد. عیسی این نان فقراء را برکت داد و با استفاده از آن تعداد زیادی را خوراک داد (یوحنا 6: 9). در فلسطین جو را در ماه های اکتبر و نوامبر کاشته و در زمان عید فصح برداشت می کردند.

جوز     غزل 6: 11         Nuts

درختی است دو پایه به ارتفاع 8 تا 10 متر و دارای برگ های دائمی که به حالت وحشی نیز می روید. شکل ظاهری آن بی شباهت به درخت نارنج نیست زیرا بر روی شاخه های متعدد آن برگ هایی متناوب، ساده، کامل، موجدار، بیضوی و نوک تیز، شبیه برگ درخت نارنج ظاهر می گردد. قسمت مورد استفادۀ این درخت، دانه و پوشش اطراف آن است. از میوۀ رسیدۀ گیاه پس از باز شدن، دانه هایی خارج می شود که درون محفظه ای به رنگ قرمز نهفته می باشند. پوستۀ سخت دانه اگر ازآن جدا شود مغز آن ظاهر می گردد که سطحِ چین خورده دارد و مجموعاً به رنگ خاکستری جلوه می نماید. بوی آن مخصوص و طعمش تند، روغنی، معطر و بسیار مطبوع است.

درخت جوزی که در غزل غزلها 6: 11 به آن اشاره شده است درخت گردو می باشد که شاخه هایش به طرز زیبایی پراکنده و سایۀ خوبی همانند درخت پسته دارد. این درخت بومی فارس و قفقاز است و به صورت پراکنده در سوریه، جلیل، سراشیبی های لبنان و حرمون کاشته می شود.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس