گیاهان کتاب مقدس: دارچین، درخت بومی (برگ بو)، درخت عرعر و درخت کبوده

دارچین       خروج 30: 23         Cinnamon

درختی است کوچک به ارتفاع 5 تا 7 متر و همیشه سبز که از تمام قسمتهای آن بوی معطر و مطبوع دارچین استشمام می شود. از مشخصات آن این است که برگ هایی به وضع تقریباً متقابل، بیضوی دراز، نوک تیز، کامل، بی کرک، صاف و شفاف دارد. گل های آن که در فاصلۀ ماه های بهمن تا اوایل فروردین ظاهر می شوند منظم به رنگ سفید مایل به زرد و مجتمع به صورت خوشه می باشند. این درخت در سیلان و هندوستان می روید و پرورش می یابد.

اگر این درخت در مکان آفتابی به نحوی کاشته شود که مستقیماً در معرض تابش نور خورشید قرار گیرد، پوستی مرغوب تر از زمانی که در سایه قرار دارد تولید می کند. پوست خشک شدۀ دارچین، به صورت قطعات لوله ای شکل در بازرگانی عرضه می شود. سطح خارجی آن ها رنگ حنایی ولی سطح داخلی آن ها رنگ تیره و قهوه ای دارد که بوی آن ها مطبوع و طعم آنها معطر وگرم، ملایم و کمی شیرین است ولی تدریجاً تند و سوزاننده می شود. دارچین یکی از اجزای روغن مسح مقدس بود (خروج 30: 23). در امثال 7: 17 سلیخه ترجمه شده است که برای معطر کردن بستر خواب مورد استفاده قرار می گرفت. در مکاشفه 18: 13 به عنوان محصولات بابل به آن اشاره شده است.

درخت بومی (برگ بو)        مزمور 37: 35          Bay tree

فقط در مزمور 37: 35 به آن اشاره شده است. در واقع در متن اصلی منظور یک درخت بومی است و هیچ اشاره ای به درختی خاص نشده است. بهتر است این قسمت را به صورت درختی انبوه که در آب و هوای بومی منطقۀ خود رشد می کند ترجمه کنند. ترجمۀ ولگیت و RSV آن را سرو لبنان معرفی می کنند. به هر صورت منظور از درخت بومی درخت همیشه سبزی است که 40 تا 60 پا ارتفاع داشته و نه به صورت پراکنده بلکه برجی شکل رشد می کند. برگ های آن طعم شیرین داشته و دارای عصاره ای است که از آن روغنی معطر می سازند. رومی ها و یونانیان از برگ های آن برای قهرمانان خود حلقۀ گل می ساختند. امروزه نیز ریشه و پوست آن مصرف طبی دارد. درخت آن سمبلی از کامیابی است.

درخت عَرعَر (خَلنگ)       ارمیا 17: 6          Heath

درختی است زیبا و تنومند که در هر شرایطی حتی در مناطق معتدله سرد نیز تکثیر و پراکندگی حاصل می نماید. ازدیاد آن در حالت طبیعی از طریق جوانه های واقع در اعضای زمینی ناحیۀ سطحی خاک صورت می گیرد. اگر پایه ای از آن در ناحیه ای وجود داشته باشد بر اثر سرعت تکثیر و انتشار به زودی مانع بزرگی برای نمو سایر درختان آن ناحیه مخصوصاً در باغ ها فراهم می شود. بر اثر همین سرعت پراکندگی و انتشار است که از آن برای جلوگیری از پیشرفت تپه های شنی استفاده به عمل می آورند. درخت عرعر برگ هایی بزرگ به درازای 60 تا 70 سانتی متر دارد. میوه اش خشک و ناشکوفا است. قسمت مورد استفادۀ آن پوست ساقه و مخصوصاً پوست ریشۀ آن است. درخت عرعر بومی چین و ژاپن است و به ندرت در سوریه، لبنان و فلسطین می روید. محققین گمان می کنند که منظور از درخت عرعر در ارمیا 17: 6 سرو با دانه های قهوه ای یا گیاه ریس است. چوب ارز (عرعر) با دانه های قهوه ای درخت کوچکی به اندازه 15 تا 20 پا می باشد که فقط در صخره های کوهستان ها دیده شده است.

درخت کبوده     پیدایش 30: 37       Green Poplar

ریشه عبری این لغت به معنی «درخت سفید» است. در ترجمه ولگیت به عنبر سائل (storax) برگردانده شده است. عنبر سائل گل ها و برگ های سفید دارد ولی درختی پوشیده از تیغ با شاخه های کوتاه است که در هوشع 4: 13 با بلوط و ون در یک طبقه قرار نگرفته است. محققین کنونی معتقدند که درخت کبوده همان درخت سپیدار است زیرا سطح برگ هایش سفید است. سایۀ انبوهی را تولید می کند که در شرق بسیار با ارزش محسوب می شود. درختی است به ارتفاع 20 تا 25 متر که معمولاً در جنگل های مرطوب و اراضی مساعد نواحی غالب نواحی اروپا و آسیا به حالت وحشی می روید.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس