کلید خوشبختی در جهانی درمانده
ما در سیارهای شکست خورده زندگی میکنیم، با بلایای طبیعی، فرسودگی جسمی و مرگ. رنجهای روحی، روانی و ناامیدی وجود دارد، فاصله و ناسازگاری در روابط، و نارضایتی و تاریکی روحانی. جای تعجب نیست که چرا در جهان ما اپیدمی ناامیدی وجود دارد. اگر فکر میکردم این دنیای درمانده پایان داستان است، من هم احساس ناامیدی میکردم. اما چنین نیست. خبر خوشی وجود دارد!
چگونه میتوان در دنیایی پر از درد، رنج و اندوه خوشحال بود؟ چگونه میتوان شاد بود وقتی آثار بدنهای شکسته، روابط شکسته، و امید شکسته را عمیقاً و شخصاً احساس میکنی؟
کاری را انجام بده که ارمیا کرد. ارمیا پیامبری بود که رنجها و ناامیدیهای بسیاری را تجربه کرد. او کتاب مراثی را نوشت، جایی که شهادت خود را بیان میکند:
«آسایش و سعادت از من رخت بربسته است…وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد میآورم، جانم تلخ میگردد. بله، آنها را دائم به یاد میآورم و وجودم پریشان میشود. اما نور امیدی بر قلبم میتابد، وقتی به یاد میآورم که محبت خداوند بیانتهاست و رحمت او بیزوال. وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز میشود. به خود میگویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را میطلبند نیکوست» (مراثی ارمیا ۳: ۱۷، ۱۹-۲۵).
کلید خوشبختی در دنیای شکسته، آشفته و آسیبدیده ما در نهایت این است: خدا همه آن چیزی است که نیاز داری.
اعتماد خود را بر مردم مگذار، زیرا ممکن است تو را ناامید کنند. اعتماد خود را بر شرایط مگذار، زیرا ممکن است تو را مأیوس سازند. اعتماد خود را بر چیزهای این دنیا مگذار، زیرا آنها پایدار نخواهند بود.
اعتماد خود را بر خدا بگذار. وعدههای او به تو در کلامش و وفاداریاش در گذشته را به یاد بیاور. آنگاه میتوانی به مهربانی بیپایان او برای آیندهات توکل کنی. میتوانی با شادی از او اطاعت کنی و با اطمینان بگویی: «خدا همه آن چیزی است که نیاز دارم. میتوانم بر او تکیه کنم!»
تبادل نظر:
شهادت ارمیا چه چیزی به تو درباره اینکه چگونه در هنگام رنج میتوانی خطاب به خدا دعا کنی میآموزد؟
چرا مهم است یاد بگیری که اعتماد کنی که خدا همه آن چیزی است که نیاز داری حتی وقتی در دوران سخت به سر نمی بری؟
خداوند در گذشته چگونه نسبت به تو وفادار بوده است؟
نوشتۀ کشیش ریک وارِن- ۱۹ آگست ۲۰۲۵
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
کپی شد! |