آیا همۀ انسان‌ها گناه می‌کنند؟ (اول پادشاهان ۴۶:۸؛ دوم تواریخ ۳۶:۶؛ امثال ۹:۲۰؛ جامعه ۲۰:۷؛ اول یوحنا ۸:۱-۱۰)، یا اینکه بعضی‌ها گناه نمی‌کنند؟ (اول یوحنا ۱:۳، ۸-۹؛ ۷:۴؛ ۱:۵)؟
آیا همۀ انسان‌ها گناه می‌کنند؟ (اول پادشاهان ۴۶:۸؛ دوم تواریخ ۳۶:۶؛ امثال ۹:۲۰؛ جامعه ۲۰:۷؛ اول یوحنا ۸:۱-۱۰)، یا اینکه بعضی‌ها گناه نمی‌کنند؟ (اول یوحنا ۱:۳، ۸-۹؛ ۷:۴؛ ۱:۵)؟
این تناقض ظاهری چنین مطرح می‌شود: «آیا همۀ انسان‌ها گناه می‌کنند؟» سپس چند آیه از عهد عتیق که بر این موضوع تأکید دارند آورده می‌شود و بعد آیه‌ای از عهد جدید، یعنی اول یوحنا ۸:۱-۱۰ نقل می‌شود:
«اگر بگوییم بَری از گناهیم، خود را فریب داده‌ایم و راستی در ما نیست. ولی اگر به گناهان خود اعتراف کنیم، او که امین و عادل است، گناهان ما را می‌آمرزد و از هر نادرستی پاکمان می‌سازد. اگر بگوییم گناه نکرده‌ایم، او را دروغگو جلوه می‌دهیم و کلام او در ما جایی ندارد».
پس از آن، چالشگر ما ادعا می‌کند که: «مسیحیان واقعی نمی‌توانند گناه کنند، زیرا فرزندان خدا هستند». سپس آیه‌های متعددی از اول یوحنا آورده می‌شود تا نشان دهد که مسیحیان فرزندان خدا هستند. اما در اینجا دوست ما دیدگاه خود را به متن تحمیل می‌کند و فرض می‌گیرد که هرکس فرزند خدا باشد، دیگر اصلاً گناه نمی‌کند. درست است که کسی که از خدا تولد یافته است، نباید به شکل مستمر در گناه زندگی کند (یعقوب ۱۴:۲ به بعد)، اما این بدان معنا نیست که هرگز دچار لغزش نمی‌شود، زیرا ما در دنیایی پر از گناه زندگی می‌کنیم که بر ما تأثیر می‌گذارد.
آخرین آیه‌ای که نقل شده از اول یوحنا ۹:۳ است که می‌گوید:
«هر که از خدا مولود شده است، گناه نمی‌کند زیرا تخم او در وی می‌ماند و او نمی‌تواند گناهکار بوده باشد، زیرا که از خدا تولد یافته است».
دوست ما در نقل قول خود از ترجمه‌ای قدیمی‌تر استفاده می‌کند که می‌گوید: «هر که از خدا مولود شده است، گناه نمی‌کند… و نمی‌تواند گناهکار بوده باشد…» که ترجمۀ دقیقی از زبان یونانی نیست. در ترجمه‌های جدیدتر مانند ترجمۀ هزارۀ نو این آیه به‌درستی به‌صورت زمان حال استمراری ترجمه شده، چون در زبان یونانی نیز به همین صورت نوشته شده است. بنابراین، منظور آیه این است که کسانی که از خدا تولد یافته‌اند، نمی‌توانند در گناه زندگی کنند زیرا زندگی گناه‌آلود آنان باید با حضور روح‌القدس در آنان پایان یابد.
جالب است که چالشگر ما برای رسیدن به نتیجۀ دلخواهش، به‌صورت انتخابی در متن جست و خیز می‌کند. او از اول یوحنا فصل ۱ شروع می‌کند، سپس به فصل‌های ۳ تا ۵ می‌رود و سپس دوباره به فصل اول برمی‌گردد و آیۀ ۸ را تکرار می‌کند، تا ظاهراً تناقض را برجسته کند. اما هیچ تناقضی وجود ندارد، چرا که این دوست ما ظاهراً متوجه ساختار رسالۀ یوحنای رسول نشده و درک نکرده که این نامه در حالی که ادامه می‌دهد موضوع رساله‌اش را توسعه می‌بخشد. نقل قول از ابتدای نامه، سپس رفتن به وسط و بازگشت به ابتدا، روش صحیحی برای خواندن یک رساله نیست.
کتاب‌مقدس به‌وضوح می‌آموزد که همۀ انسان‌ها گناه کرده‌اند به‌جز یک نفر، یعنی خداوند عیسای مسیح. خوشبختانه با چالشگر خود در این مورد اختلافی نداریم. همچنین خوشحالیم که او پذیرفته است مسیحیان فرزندان خدا هستند، پس در این مورد هم اختلافی نداریم.
اما نکتۀ سوم او محل مناقشه است، زیرا درک درستی از گسترش تِم‌های موجود در رسالۀ یوحنا ندارد. تِم اصلی این بخش دعوت به قدوسیت و پارسایی است، به دلیل بخشش گناهان از طریق مرگ کفاره‌دهندۀ عیسای مسیح. به همین دلیل ما فراخوانده شده‌ایم که در گناهان خود ادامه ندهیم، بلکه به شباهت بی‌گناهی مسیح دگرگون شویم. در تلاش برای نشان دادن یک تناقض ظاهری، چالشگر به‌طور نادرست ترتیب آیات را جابه‌جا کرده تا تناقضی ساختگی ایجاد کند که در واقع وجود ندارد.
منبع مقاله:
ترجمۀ اِلما غریبیان
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
