چهار راز دعای پاسخ داده شده چیست؟

چهار راز دعای پاسخ داده شده چیست؟

پس نحمیا چنین گفت: «ای خداوند، خدای آسمانها! تو عظیم و مهیب هستی. تو در انجام وعده های خود نسبت به کسانی که تو را دوست می دارند و دستورات تو را اطاعت می کنند، امین هستی.به من نظر کن و دعای مرا که در بارۀ بندگانت ، قوم اسرائیل، شب و روز به حضور تو تقدیم می کنم، بشنو. اعتراف می کنم که ما به تو گناه کرده ایم! بلی من و قوم من مرتکب گناه بزرگی شده ایم و دستورات و احکام تو را که توسط خدمتگزار خود موسی به ما دادی، اطاعت نکرده ایم. اینک این سخنان خود را که به موسی فرمودی به یاد آور: «اگر گناه کنید، شما را در میان امتها پراکنده خواهم ساخت. اما اگر به سوی من بازگردید و از احکام من اطاعت کنید، حتی اگر در دورترین نقاط جهان به تبعید رفته باشید، شما را به اورشلیم باز خواهم گرداند. زیرا اورشلیم، مکانی است که برای سکونت برگزیده ام…التماس می کنم حال که نزد پادشاه می روم، دل او را نرم کنی که درخواست مرا بپذیرد.» (نحمیا 1: 5-11 ترجمۀ معاصر)

خدا از تو می خواهد که دعاهای شجاعانه داشته باشی.

به عنوان مثال، نحمیا، ساقی اردشیر پادشاه، وقتی از ویران شدن اورشلیم با خبر شد، دعای دلیرانه ای کرد. او دعا کرد که خدا در قلب پادشاه بگذارد تا به او اجازه دهد به اورشلیم بازگردد و به اهالی شهر کمک کند تا حصارش را بازسازی کنند.

نحمیا در دعایش چهار راز پاسخ به دعاها را  برای ما آشکار می کند:

1- درخواست های خود را از خدا بر مبنای شخصیتی که دارد بکن. نحمیا دعای خود را با ذکر صفات و اعمال خدا آغاز نمود. چون او خدا را می شناخت پس با اطمینان دعا کرد. تو هم می‌توانی طوری دعا کنی که از پاسخ خدا مطمئن باشی. برای نمونه چنین دعا کن: «تو خدای وفادار هستی. تو خدای عظیم هستی. تو خدای پر از محبت هستی. تو خدای فوق العاده عجیب هستی. از تو این انتظار را دارم که به خاطر شخصیتی که داری دعای مرا پاسخ دهی. خدایا تو تنها کسی هستی که می توانی این مشکل مرا حل کنی!»

2- به گناهانی که از آن آگاه هستی اعتراف کن. نحمیا به گناهان خود اعتراف کرد. این تقصیر نحمیا نبود که اسرائیل به اسارت رفته بود. حتی وقتی این اتفاق افتاد او هنوز به دنیا نیامده بود. با این حال، او خود را در گناهان ملت خود شریک می دانست. به کلامی دیگر او چنین گفت: «من هم بخشی از این مشکل بوده ام.»

3- وعده های خدا را اعلام کن. نحمیا خطاب به خدا چنین دعا کرد: «اینک این سخنان خود را که به موسی فرمودی به یاد آور.» (نحمیا 1: 8 ترجمۀ تفسیری). آیا می توانی تصور کنی که در دعایت به خدا یادآوری کنی؟ نحمیا وعده ای را که خدا به قوم اسرائیل داده بود، به او یادآور شد. در واقع، او این گونه دعا کرد: «خدایا، تو از طریق موسی هشدار دادی که اگر ما خیانت کنیم، سرزمین اسرائیل را از دست خواهیم داد. اما تو این وعده را نیز دادی که اگر توبه کنیم، آن را به ما برگردانی.»

آیا نیازی هست که به خدا یادآور شویم؟ البته خیر. آیا او وعده هایش را فراموش می کند؟ به هیچ وجه. پس چرا باید به خدا یادآوری کنیم؟ چون این کار به ما کمک می کند تا وعدۀ خدا را در نظر داشته باشیم.

4- درخواست خود را به طور مشخص به خدا بگو. اگر انتظار داری خدا پاسخ های مشخص به دعایت بدهد، درخواست‌های مشخص و روشنی نیز ارائه بده. اگر دعاهای تو شامل درخواست های کلی باشد، پس چگونه متوجه پاسخ خدا خواهی شد؟

پس از مصاحبت نحمیا با پادشاه، او چنین نوشت: «پادشاه را پسند آمد که مرا بفرستد.» (نحمیا 2: 6 ترجمۀ هزارۀ نو) خدا دعای نحمیا را اجابت کرد.

نحمیا با شجاعت برای موفقیت خود دعا کرد. آیا تا به حال دعا کرده ای که «خداوندا مرا موفق گردان»؟ اگر تا به حال چنین دعایی نکرده ای، می توانم بپرسم چرا؟ آیا اشکالی دارد که برای موفقیت خود دعا کنی؟ همۀ این ها بستگی به تعریفی است که از موفقیت می کنی؟! من چنین باور دارم که یک تعریف خوب از موفقیت این است که: «هدف خدا در زندگی ام با ایمان، محبت و قوت روح القدس تحقق یابد.»این هدف ارزشمندی برای زندگی است که می توانی با یقین کامل برای آن دعا کنی.

دفعۀ بعد که برای پاسخ به دعاهایت نزد خدا می آیی، این درس نحمیا را به خاطر بسپار که شخصیت خدا را اعلام کنی، به گناهان خود اعتراف کنی، مدعی وعده های خدا باشی و همچنین درخواست های تو از او مشخص باشد و نه کلی. سپس با صبر منتظر پاسخ خدا باش!

تبادل نظر:

• از خدا چه چیز خواسته ای؟ چگونه این خواهش تو با شخصیت او هماهنگ است (یا هماهنگ نیست)؟
• آیا تا کنون برای چیزهای کلی دعا کرده ای؟ چگونه می توانی این درخواست کلی خود را به خواسته ای مشخص تبدیل کنی؟
• امروز کدام وعدۀ خدا را اعلام می کنی؟

نوشتۀ کشیش ریک وارِن

ترجمۀ کشیش ورژ باباخانیان