چرا باید دعا کنیم؟

چرا باید دعا کنیم؟

اول پادشاهان 18: 42-45 «ایلیا بر قلۀ کرمل بر آمد و به زمین خم شده، روی خود را به میان زانوهایش گذاشت و به خادم خود گفت: «بالا رفته، به سوی دریا نگاه کن» و او بالا رفته نگریست و گفت چیزی نیست و او گفت: «هفت مرتبۀ دیگر برو»  در مرتبۀ هفتم گفت: که «اینک ابری کوچک به قدر کف دست آدمی از دریا بر می آید» او گفت: «برو و به اخاب بگو که ارابۀ خود را ببند و فرود شو مبادا باران تو را مانع شود». و واقع شد که در اندک زمانی، آسمان از ابر غلیط و باد، سیاه فام شد، و باران سخت بارید و اخاب سوار شده، به یزرعیل آمد».

دعا در اصل ارتباط با گفتگوی قوم با خداست. به هر ترتیب دعا می تواند در اشکال مختلف خود را نشان دهد یعنی عناصر و اشکال متنوعی می توانند دعا را شکل دهند، درست مثل هر گفتگوی دیگری، کتاب مقدس از عبارت یا الگوهای دیگری برای اشاره به گفتگوی انسان ها با خدا استفاده می کند، مثل خواندن خدا (مزامیر 17: 6)، خواندن نام خداوند (پیدایش 4: 26)، به آواز، نزد خداوند خواندن (مزامیر 3: 4)، بر افروختن جان به سوی خداوند (مزامیر 25: 1)، جستجوی خداوند (اشعیا 55: 6)، نزدیک شدن به تخت فیض او با اطمینان (عبرانیان 4: 16) و نزدیک شدن به خدا (عبرانیان 10: 22).

دلایل دعا. کتاب مقدس واضحاً به ما می گوید که مردم چرا مخصوصاً آنانی که ادعای پیروی از خدا را دارند باید دعا کنند:

(1) اول از همه، خدا به پیرواش فرمان می دهد تا دعا کنند. خدا این فرمان را از طریق مزمورنویسان (1تواریخ 16: 11؛ مزامیر 105: 4). مطالب انبیا (اشعیا 55: 6؛ عاموس 5: 4 و 6). رسولان و رهبران کلیسای اولیه (افسسیان 6: 17-18؛ کولسیان 4: 2؛ 1تسالونیکیان 5: 17) و خود عیسی (متی 26: 41؛ لوقا 18: 1؛ یوحنا 16: 24) به ما منتقل کرده است. خدا دوست دارد با ما در ارتباط باشد و از این که با ما به طور شخصی وقت بگذراند، لذت می برد. دعا وسیله ای است که ما را به ارتباطی عمیق تر و نزدیک تر با خدا می رساند.

(2) دعا یک ارتباط ضروریست که به ما کمک می کند تا نقشه های خدا برای زندگی مان را بهتر بشناسیم و درک کنیم، و برکات او را دریافت نموده و تحقق وعده هایش را ببینیم. دعا ما را با قدرت و اهداف خدا آشنا می سازد. بسیاری از متون کتاب مقدس، تصویری از این اصل ارائه می دهند. برای مثال، عیسی وعده داد که پیروانش، در صورتی که با قلبی مشتاق به دعا برای دریافت روح القدس ادامه دهند، او را دریافت خواهند کرد. او دعا را به کوبیدنِ دَرِ خانۀ پدر آسمانی تا وقتی که او جواب دهد، تشبیه کرد (لوقا 11: 5-13)، پیروان عیسی نیز بعد از صعود خداوندشان به آسمان، مرتب دور هم جمع شده و پیوسته دعا می کردند (اعمال 1: 14) همان طور که او تعلیم داده بود (م.ک با اعمال 1: 4)، آن ها دعا کردند تا بالآخره در روز پنتیکاست، روح القدس بر ایشان «فرو ریخت» (یعنی به زندگی شان داخل شده و آن ها را برای خدمت به مسیح تجهیز نمود) (اعمال 2: 1-4 و 8). وقتی پیروان عیسی فقط پس از گذشت زمانی اندک از دستگیری و آزاد شدن تنی چند از رهبرانشان دور هم جمع شدند، مدت زیادی را به دعا اختصاص دادند تا روح القدس به ایشان شجاعت بدهد تا به صحبت کردن دربارۀ عیسی ادامه دهند. «و چون ایشان دعا کرده بودند، مکانی که در آن جمع بودند به حرکت در آمد و همه به روح القدس پر شده، کلام خدا را به دلیری گفتند» (اعمال 4: 31) پولس رسول (یک مبشر پیشگام که کلیساهای بسیاری را در عهد جدید تأسیس نمود و اکثر رساله ها، یا «کتاب های» عهد جدید را نوشت) دائماً از مردم می خواست تا برایش دعا کنند. او می دانست که تا وقتی از سوی مسیحیان دیگر مورد حمایت قرار نگیرد، به موفقیت دست نخواهد یافت. مسیحیان همه با هم برای توکل به خدا به او می پیوستند (برای مثال، رومیان 15: 30-32؛ دوم قرنتیان 1: 11؛ افسسیان 6: 18-20؛ فیلیپیان 1: 19؛ کولسیان 4: 3-4؛ ر.ک به مقالۀ شفاعت). یعقوب، که هم برادر عیسی بود و هم رهبر اولین کلیسای اورشلیم، در کتابش به روشنی می گوید که ایمانداران می توانند شفای جسمانی را از طریق «دعای با ایمان» (یعقوب 5: 14-15) دریافت کنند.

(3) خدا به عنوان بخشی از نقشۀ نجات روحانی برای نسل بشر، پیروانش را به همکاری برای هدایت مردم به سوی داشتن رابطۀ شخصی با خدا دعوت می کند. حتی خدا خودش و فعالیتش را محدود نموده تا از طریق دعاهای مستمر و وفادارانۀ قومش به اهدافش برسد. خدا تصمیم  گرفته از دعاهای قومش به عنوان وسیله ای برای تحقق اهدافش در زمینۀ نقشۀ نجات روحانی جهان استفاده کند. چیزهای بسیاری وجود دارد که در پادشاهی خدا رخ نخواهد داد، مگر به وسیلۀ دعای قوم (خروج 33: 11). برای مثال، خدا می خواهد همکارانش را به «حصاد» روحانی بفرستد تا پیغام بخشش و زندگی تازه را به عدۀ بسیاری که مشتاق و آمادۀ دریافتش هستند، برساند. ولی مسیح تعلیم می دهد که این امر تنها در صورتی تحقق خواهد یافت که قوم خدا با قدرت و دائم نزد خدا دعا کنند: «پس از صاحب حصاد استدعا نمایید تا عمله در حصاد خود بفرستد» (متی 9: 38). خدا زمانی قدرتش را برای تحقق اهدافش آزاد می سازد که مردم خالصانه برای تحقق آن ها دعا کنند. اگر ما از دعا کردن غفلت کنیم، عملاً نقشه هایی را که خدا هم برای خودمان و هم برای کل کلیسا دارد، به تأخیر می اندازیم.