وقتی پولس نور را دید و به زمین افتاد، آیا همراهانش هم به زمین افتادند (اعمال رسولان ۱۴:۲۶) یا خیر (اعمال رسولان ۹:۷)؟
وقتی پولس نور را دید و به زمین افتاد، آیا همراهانش هم به زمین افتادند (اعمال رسولان ۱۴:۲۶) یا خیر (اعمال رسولان ۹:۷)؟
برای این موضوع دو توضیح ممکن وجود دارد. واژه‌ای که به معنی «ایستاد» ترجمه شده، به معنای ثابت بودن و یا ریشه‌دار بودن در آن مکان است. این تجربه می‌تواند هم در حالت ایستاده و هم در حالت خوابیده اتفاق بیفتد.
توضیح دیگری که می‌توان ارائه کرد این است: اعمال رسولان ۱۴:۲۶ بیان می‌کند که افتادن اولیه به زمین زمانی رخ داد که نور دور تا دورشان درخشید، قبل از اینکه صدا شنیده شود. از طرف دیگر، اعمال رسولان ۷:۹ می‌گوید که مردان پس از اینکه صدا صحبت کرد، «خاموش ایستادند». بنابراین، زمان کافی برای آن‌ها وجود داشت که در حین صحبت کردن صدا، بایستند، به ویژه اینکه این صدا برای آنان اهمیت یا معنایی نداشت. در مقابل، پولس صدای صحبت را فهمید و بدون شک از ترس مبهوت شد زیرا ناگهان متوجه شد که تا به حال به پیروان خدا ظلم کرده و آنان را کشته است. او در واقع در حال کار علیه خدایی بود که فکر می‌کرد در حال خدمت به اوست. این فکر آزاردهنده به وضوح او را بیشتر از همراهانش روی زمین نگه داشت.
(Haley p.359)
منبع مقاله:
ترجمۀ اِلما غریبیان
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
