نقش انسانی ما در یاری رساندن به پناهندگان در کشورهای مختلف چیست؟

نقش انسانی ما در یاری رساندن به پناهندگان در کشورهای مختلف چیست؟

در این شرایط بی سرپناهی و بلا تکلیفی پناهندگان در ترکیه و یونان و یا هر کشور دیگری هر چه را در توانمان داریم باید انجام دهیم تا انسانیت خودمان را تقویت کنیم.

دعا قدم اول است و خیلی هم مهم است. ولی دعای بدون عمل یک آرزوی زیبا و یک حس قشنگ برای خاموش کردن شعلۀ وجدانمان است.

طبیعی است که ما قدرت اجرایی و سیاسی نداریم و نمی توانیم درهای بستۀ کشور ها را به روی این عزیزان باز کنیم. ولی می توانیم در پشت این درهای بسته، دلهای خود را به روی این عزیزان باز کنیم.

هرگز فریب فلسفۀ “با یک گل بهار نمیشه” را نخورید. این فلسفه توجیه بی اعتنایی به کرامت انسانی است. قرار نیست ما بهار بوجود بیاوریم. بهار در دست طبیعت است و در زمان خودش خواهد آمد.

اما من و شما می توانیم در خانۀ گرم خود گلدانی باشیم که یک شاخه گل را در زمستان سرد شرایط تا به فصل بهار همیاری کنیم. ما می توانیم یک بشقاب خالی دیگر را بر سرمیز خود پر کنیم بدون اینکه به کسی ترحم کنیم و یا انگیزۀ صواب داشته باشیم.

یک خانواده را شخصاً پیدا کنید و بدون واسطه، بطور مستقیم به خودِ این خانواده کمک کنید. آن وقت شما همان یک گل خواهید بود که در زیبایی و شکوفایی فصل بهاری که حتماً می آید، سهم ارزش مندی برای نسل خودتان دارید.

همیاری کردن در رفع احتیاجات نیازمندان، جادۀ مناسبی است که برکات خدا را وارد زندگی شما و نسل فردایتان خواهد نمود.

برکت خدا با شما باشد.

جلیل سپهر

www.lifespringiran.com
@jalilsepehr