نظر کتاب مقدس در مورد تأدیب چیست وانواع آن کدامند؟

در کتاب مقدس تأدیب امری است که برای اصلاح و تربیت و رشد لازم است. اما نباید فراموش کنیم که پیش از آنکه کتاب مقدس در باره تأدیب صحبت کند، افراد را به تشویق و دلگرمی و انگیزه بخشیدن می کند. مثلا" در واقعه زن زناکار و سنگسار کردن او توسط رهبران و قوم یهود در زمان عیسی مسیح، وقتی همه معرکه را ترک کرده اند او به آن زن اول می گوید: من نیز تو را محکوم نمی کنم (در واقع او سخنی دلگرم کننده به او می گوید) و پس از آن به او می گوید: " برو و دیگر گناه مکن." در ضمن در موعظه سر کوه او نیز باز این مسئله را می بینیم که او موعظه خود را با تشویق و خوشابه حالها شروع می کند. همچنین در رسالات پولس رسول می خوانیم که در مقدمه رسالات همیشه اول کلیساها را تشویق می کند و برای جوانب نیکوی این کلیساها دعای شکرگزاری می کند و پس از آن به مواردی می پردازد که می بایست آنها را نکوهش می کرد( برای روشن شدن مطلب به اول قرنتیان 1: 2-9 مراجعه کنید که در باره تشویقها و شکرگزاریهای او می خوانیم و پس از آن به سرزنشهای او در همان باب از آیات 10 الی 17 توجه کنید.) 

این مسئله به کرات در رسالات و تمام کتاب مقدس مشاهده می شود.

تأدیب یا اصلاح می بایست بجا و در یک محیط بسیار آرام و درک متقابل انجام شود. 

برای مسئله تأدیب در کتاب مقدس می توان کتابها نوشت، اما به اینجا بسنده می کنم.

پاسخ از: کشیش ورژ باباخانیان