میدان شهیاد، شاهدی خاموش!!!

میدان شهیاد، شاهدی خاموش!!!

میدان شهیاد شاهدی خاموش ولی پر از حرف های ناگفته از ورق خوردن صفحۀ روزگار و تغییر چهرۀ مردمانی است که بالاترین ظرفیت انعطاف پذیری و رنگ عوض کردن در شرایط مختلف را دارند.

شهیاد شـاهد رژه های عظیم تمام اقشار جامعه از فقیر وغنی، باسواد و بی سواد، به مناسبت های گوناگون ملی و مذهبی در دو نظام است.

شهیاد شـاهد شعارهای پر از هیجان «زنده باد» در ششم بهمن و شعارهای پر از خشم و نفرت «مرده باد» در بیست و دو بهمن از سوی همان افراد از همۀ طبقات جامعه است.

شهیاد شاهد چمدان های پر از عتیقه و اشیاء قیمتی و پول های بادآورده ای است که افرادی نه چندان ناآشنا، با در دست داشتن توصیه نامه های معتبر، از همین میدان به فرودگاه رفته اند تا ثروت غارت شده را خارج کنند.

شهیاد شاهد رفتن های بدون بازگشت کسانی است که همه چیز را در کنار خاطراتشان گذاشتند و چمدان خالی احساس شان را بردند تا بلکه شاخۀ قطع شدۀ وجودشان را به درختی دیگر پیوند بزنند.

شهیاد شاهد رفت و آمد دو زیستی هایی است که محرم، ولنتاین، عاشورا، هالوین. بابانوئل، حاجی فیروز، خواننده و نوحه خوان را درهم آمیخته . هم به زیارت کربلا می روند هم به کازینو های لاس وگاس. هم در لانگ بیچ کالیفرنیا حمام آفتاب می گیرند و هم در صف عزاداران سینه می زنند و گِل به سر و صورتشان می مالند!

شهیاد شاهد عبور افرادی است که به عنوان مهمانان خارجی آمدند و با فکری فلاکت بار از دور همین میدان برگشتند تا با همکاران خارجی شان طرحی بریزند و با عوامل داخلی شان به اجرا بگذارند تا دیگر جایی نباشد که ایرانیان آن را وطن بنامند.

آه چه دل پر دردی دارد شهیاد ساکت مان از صدای چوب حراج آب و خاک و منابع و آثار باستانی وطن. چه بغض نهفته ای دارد از صدای تاجران برده فروش وطنی. از صدای خریداران شرف و فروشندگان ناموس و کاسه لیسان بوقلمون صفت خود فروش.

آه شهیادمان چه رنج جانکاهی دارد از همۀ حرف های ناگفته دربارۀ تغییر رنگ ها و تبدیل چهره هایی که به فاصلۀ یک مصلحت شخصی، تمام مصالح و منافع و منابع مملکت را سوزاندند تا بلکه به اسم و رسم و مقام و جایگاهی برسند تا سیگار برگ شان و منقل وافورشان را روشن کنند.

جلیل سپهر
@jalilsepehr