مقدمه ای بر رساله به عبرانیان: مخاطبین رساله، نویسنده، تاریخ و هدف نگارش رساله

مقدمه ای بر رساله به عبرانیان: مخاطبین رساله، نویسنده، تاریخ و هدف نگارش رساله

آخرین پیغام خدا به یهود؛ مسیح، بانی عهد جدید؛ سرنوشت پر جلال انسان

مخاطبین رساله

مخاطبین این رساله نام برده نشده اند. اما از مباحثۀ مفصلی که در آن دربارۀ ارتباط بین مسیح و کهانت لاوی و قربانی های معبد شده است، به طور قطع می توان نتیجه گرفت که این نامه خطاب به یهودیان نوشته شده است. نویسندۀ این رساله، جهت حقانیت بخشیدن به ادعاهایش، به طور مداوم از نقل قول های عهد عتیق استفاده می نماید. عقیدۀ عمومی بر آن است که این رساله خطاب به مسیحیان یهودی نژاد ساکن فلسطین علی الخصوص اورشلیم، نوشته شده است.

نویسنده

کلیسای شرق، از ابتدا معتقد بود که این یکی از رساله های پولس رسول بوده است. اما کلیسای غرب تا قبل از چهارم آن را به عنوان یکی از اثرات پولس قبول نمی کرد. یوسبیوس نیز این رساله را به پولس نسبت داده است. ترتولیان آن را اثر برنابا دانسته است. کلمنت اسکندریه معتقد بود که پولس آن را به عبری به رشتۀ تحریر در آورده و لوقا آن را به یونانی ترجمه نموده است. (زبان یونانی این رساله از ادبیات بالایی برخوردار است). اُریجن نیز پولس را نویسندۀ احتمالی این رساله می دانست. لوتر حدس می زد که اپلس آن را نوشته است که البته هیچ یک از شواهد باستانی، چنین موضوعی را نشان نمی دهد. برخی فیلیپس و برخی دیگر پرسکله را نویسندۀ این رساله معرفی نموده اند.

اما در طول قرون متمادی، عقیدۀ عمومی، پولس را نویسندۀ اصلی این رساله دانسته است.

 تاریخ نگارش رساله

این رساله، قطعاً قبل از سقوط اورشلیم یعنی پیش از سال 70 میلادی به نگارش در آمده است. اگر نویسدۀ این رساله، پولس در نظر گرفته شود، به نظر می رسد که او آن را در روم بین سال های 61-63 میلادی به رشتۀ تحریر در آورده است.

عبارت «آنانی که از ایتالیا هستند به شما سلام می رسانند». نشان دهندۀ یکی از احتمالاتی است که این رساله باید از روم نوشته شده باشد.

تیموتائوس نیز نزد نویسنده بوده است (13: 23). او همراه پولس به اورشلیم رفته بود (اعمال رسولان 20: 4) و آن جا پولس را تا روم همراهی نموده بود (کولسیان 1: 1). او به تازگی از زندان آزاد شده بود و پولس او را دوباره به سمت شرق فرستاده (فیلیپیان 2: 19 و 24) و امیدوار بود که به زودی نزد او برگردد. به نظر می رسد که پولس و تیموتائوس در تدارک بازگشت به اورشلیم بودند (13: 23 و 19).

این مورد تقریباً هم زمان با قتل یعقوب، اسقف کلیسای اورشلیم در سال 62 میلادی بود. پولس و یعقوب دوستان صمیمی و محبوب یکدیگر بودند. پولس، حدود سه سال پیش در اورشلیم بود. بعضی عقیده دارند که پولس احتمالاً با شنیدن مرگ یعقوب اقدام به نوشتن این رساله، خطاب به رهبران جدید کلیسای یهودی نژاد نمود و بدین ترتیب آن ها را ترغیب نمود تا گلۀ خدا را برای روزهای سختی که در آتی انتظار آن ها بود، تقویت نمایند.

اگر این مورد صحت داشته باشد، دلیل عدم وجود نام پولس در این رساله را می توان عدم شهرت او در اورشلیم محسوب نمود. اگر چه رهبران کلیسا، می دانستند که چه کسی این رساله را نوشته است، اما قرائت آن در کلیسا بدون نام بردن اسم پولس به اهمیت آن می افزود. رسالات عهد جدید نوشته شده بودند تا در کلیساها خوانده شوند. این مورد متأسفانه امروز مورد غفلت قرار می گیرد.

 هدف رساله

یکی از اهداف این رساله آن است که مسیحیان یهودی نژاد را جهت سقوط اورشلیم آمادگی ببخشد. آن ها پس از پذیرش عیسی به عنوان مسیح موعود، هنوز نسبت به رسوم قربانی های معبد از خود غیرت نشان می دادند و احتمالاً تصور می کردند که شهر محبوب آن ها، تحت سلطنت مسیح تبدیل به پایتخت جهان خواهد شد. اما بر عکس، این شهر مقدس تحت حملۀ ارتش روم با خاک یکسان شد و همۀ رسوم معبد نیز از بین رفت.

این رساله بدین منظور نوشته شده تا به آن ها نشان دهد که قربانی حیوانات که نسب به آن بسیار غیور بودند، در واقع مورد استعمال ندارد. در حقیقت کشتن گاو و گوسفند قادر به برداشتن گناهان نیست. در واقع قربانی ها به عنوان عملی دائمی در نظر گرفته نشده اند بلکه آن ها تصویری هستند که در طی قرون ارائه داده شده تا تجلی قربانی مسیح باشند. پس هم اکنون که مسیح آمده است، دیگر نیازی به آن ها نیست.

رساله به عبرانیان، نسخۀ مشابه به رومیان

رساله به رومیان خطاب به پایتخت جهان غیر یهودی نوشته شد و رساله به عبرانیان خطاب به پایتخت قوم یهود به رشتۀ تحریر در آمد. خدا قوم یهود را بنیان نهاد، از آن در طی قرون، محافظت به عمل آورده بود تا از طریق یک ملت، همۀ ملل جهان را مبارک سازد. قرار بود که از میان این قوم پادشاهی برخیزد و بر سایر اقوام حکمرانی کند. رومیان به وسیلۀ ارتباط با این پادشاه، در حکومت جهانی او، وفاداری خویش را نسبت به او نشان می دادند. عبرانیان نیز می بایستی ارتباط خود را با پادشاهی که از ملت آنها برخاسته بود، اثبات می نمودند.

 زبان شیوای رساله

نویسندۀ این رساله هر که بوده است، اثری گوهرنشان و عالی ارائه داده است. او موضوعات مختلف را با نظمی در رسالات خود گنجانیده است، وجملاتی موزون را با دقت و صراحت قابل ملاحظه ای همراه با فصاحت کلام استعمال نموده است.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222