مدافع ایمان مسیحی: توماس آکویناس

مدافع ایمان مسیحی: توماس آکویناس

توماس آکویناس بزرگترین فیلسوف و متکلم دوره قرون وسطی است. وی اواخر سال ۱۲۲۴ یا اوایل سال ۱۲۲۵ میلادی در قلعه “روکاسکا” در منطقه “اکینیو” در نزدیکی شهر “ناپل ایتالیا”، در خانواده‌ای اشرافی به دنیا آمد. اگر بخواهیم بر اساس لقبش که «گاو نر زبان بسته»، است حکم کنیم باید بگوییم که او نسبتاً فربه بوده است. ویل دورانت می‌گوید: دوستانش وی را گاو بزرگ زبان بسته سیسیل لقب داده بودند.
پدرش فئودال منطقه اکینو بود و توماس را که کوچکترین فرزندش بود، در پنج سالگی به دِیر فرستاد، به امید آنکه روزی رئیس آن دِیر شود. توماس در آن دِیر که «مونته کاسینو» نام داشت، به عنوان طلبه به تحصیل پرداخت تا در آینده راهب گردد.
در سال ۱۲۳۹ میلادی برای ادامه تحصیلات به دانشگاه “ناپل” رفت و در آنجا فنون یا هنرهای هفتگانه را فرا گرفت. از جوانی خواستار راهب شدن بود و با این‌که خانواده‌اش مخالف بودند بالآخره به راهبان فرقه دومینیکی‌ها پیوست.
این عمل او با مخالفت شدید خانواده اش مواجه شد. برادرانش برای جلوگیری از پیوستن او به این فرقه حتی یکسال او را زندانی کردند، ولی “توماس” از عقیده اش برنگشت و پس از آزادی، به این فرقه ملحق شد.
دومینیکیان او را به پاریس فرستادند. توماس، در دانشگاه این شهر نزد “آلبرت کبیر” به تحصیل پرداخت و همراه او در سال ۱۲۴۸ میلادی به دانشگاه تازه تأسیس شده “کلن” رفت.
در سال ۱۲۵۲ میلادی، “آلبرت کبیر” با اعلام اینکه مطلب بیشتری نمی‌تواند به “توماس” بیاموزد، وی را برای ادامه تحصیلات به “پاریس” فرستاد و “توماس” در دانشگاه شهر “پاریس” به تحصیل و تدریس پرداخت. در سالهای ۱۲۵۲-۱۲۵۴ میلادی، در رابطه با تفسیر کتاب مقدس، مدتی آموزش دید و طی سالهای ۱۲۵۴-۱۲۵۶ میلادی، کتاب «جمل پطروس لو مباردوس» را تفسیر و تدریس کرد. “توماس آکویناس” در سال ۱۲۵۶ میلادی با اتمام تحصیلاتش، درجه استادی در الاهیات را از دانشگاه “پاریس” اخذ کرد و یکی از دو کرسی اختصاص داده شده به دومینیکیان را به دست آورده و استاد کلام در دانشگاه “پاریس” شد.
وی پس از سه سال به “ایتالیا” بازگشت و طی سالهای ۱۲۵۹ تا ۱۲۶۸ میلادی در دانشگاه‌های الاهیات و دربار پاپ در شهرهای “انانیی”، “ارویتو”، “رم” و “ویتربو” به تدریس و تحقیق پرداخت. وی در این سالها ارتباط نزدیکی با دربار پاپ داشت و در سازمان دادن و تدوین دروس مدارس دومینیکی بسیار کوشید.
در سالهای ۱۲۶۸ تا ۱۲۷۲ میلادی در “پاریس” اقامت گزید و پس از آن به “ناپل” بازگشت. او در اواخر سال ۱۲۷۳ میلادی تدریس و تحقیق و تألیف را کنار گذاشت و در سال ۱۲۷۴ میلادی هنگامی که به شهر “لیون”، برای شرکت در شورای عام کلیسای کاتولیک، سفر می‌کرد، در یک دیِر درگذشت. “توماس” مهمترین فیلسوف فلسفۀ مسیحی است که در فلسفۀ بعد از خود تأثیر بسیار زیادی گذاشت. فلسفۀ او از ۱۸۷۹ تا اواسط دهۀ ۱۹۶۰ میلادی فلسفۀ رسمی کلیسای کاتولیک بود.