کتاب مقدس
لطفاً این آیه را توضیح دهید: ” هر كس در روز شنبه [سبت] كار كند، هر آینه آن شخص را بکشید!” [خروج، فصل ۳۱، آیه ۱۲ــ ۱۸] ” خداوند موسی را خطاب كرد و گفت: ۱۳- تو به بنی‌اسرائیل بگو: البته سَبَّت‌های مرا نگاه دارید. زیرا كه این در میان من و شما در نسل‌های شما آیتی خواهد بود تا بدانید كه من یهوه هستم كه شما را تقدیس می‌كنم. ۱۴- پس سَبَّت را نگاه دارید، زیرا كه برای شما مقدس است، اگر کسی آن را بی‌حرمت كند، هر آینه آن شخص را بکشید و هر كس در آن روز كار كند، از قوم خود جدا گردد. ۱۵- شش روز كار کنید و روز هفتم سَبَّت آرام و مقدس خداوند است. هر كس در روز سَبَّت كار كند، هر آینه آن شخص را بکشید. ۱۶- پس بنی‌اسرائیل سَبَّت را نگاه بدارند، نسل بر نسل سَبَّت را به عهد ابدی مَرعی دارند. ۱۷- این در میان من و بنی‌اسرائیل آیتی ابدی است، زیرا كه در شش روز خداوند آسمان و زمین را ساخت و در روز هفتم استراحت نمود. ۱۸- چون گفتگو را با موسی در كوه سینا به پایان برد، دو لوح شهادت یعنی دو لوح سنگ مرقوم به انگشت خدا را به وی داد.”
این احکام که در عهدعتیق مختص قوم اسرائیل بود و در جماعت اسرائیل به منظور دوری از مراسم و سنتها و آئینهای بت پرست اطراف، منظور شده بود، تنها و تنها مختص قوم اسرائیل بود. باید این را در نظر داشت که هر قوم و کشوری قوانین جزائی و قضایی مختص خود را که مطابق فرهنگ و تاریخ و سنن ملی خود می باشد، دارا است.
در عهد جدید با آمدن عیسی مسیح و جهانی شدن پیام او، قوانین اجتماعی و قضایی قوم اسرائیل دیگر در جامعه پیرو عیسی مسیح قابل اجرا نبود.
عهد عتیق و تمام قوانین و مراسم و اتفاقات تاریخی آن و پیامهای آن که الهام خدا بودند، به منظور عبرت برای ایمانداران عهد جدید منظور شده است و در عهد جدید تنها قوانین اخلاقی ای که برای قوم اسرائیل وضع شد، مانند دزدی مکن و دروغ مگو و حسادت مورز و طمع مورز و … مورد اجرا قرار می گیرد و هر مسیحی مؤظف به اجرای آن است.
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
