قبایل قوم اسرائیل- 11- قبیله افرایم     The Tribe of Ephraim

تعداد: در اولین سرشماری که در صحرای سینا صورت گرفت تعداد افراد این قبیله به 40500 نفر و در مقام دهم قرار داشتند (از لحاظ جمعیت اعداد 1: 32 و 33، 2: 19). در دومین سرشماری تعدادشان به 32500 نفر کاهش یافت و در مقام یازدهم قرار گرفتند.

موضع: در طول مهاجرت از بیابان موقعیت آن همراه با پسران یوسف و بنیامین در غرب خیمه قرار داشت (اعداد 2: 18-24). رئیس این قبیله الیشع، پسر عمیهود بود (اعداد 1: 10). طبق نظر روحانیون یهودی، نشان افرایم، پرچم طلایی رنگی بود که روی آن سر یک گوساله رسم شده بود. نماینده افرایم در میان کسانی که برای جاسوسی زمین رفتند، یوشع پسر نون بود.

موقعیت جغرافیایی: امروزه ما قادر نیستیم مرزهای افرایم را مشخص کنیم ولی می دانیم که افرایم مرکز فلسطین را تصرف کرد که آن ناحیه حدود 40 میل درازا از شرق به غرب و از 6 تا 25 میل پهنا از شمال به جنوب را شامل می شد. مرزهای افرایم در یوشع باب 16 آمده است (1تواریخ 7: 28-29) که از مدیترانه تا اردن گسترش داشتند و در شمال نصف قبیله منسی و در جنوب بنیامین و دان قرار داشت (یوشع 16: 5؛ 18: 7؛ 1تواریخ 7: 28-29). از آنجائی که زمین های قبایل افرایم و منسی گنجایش ایشان را نداشت، یوشع گفت شجاعانه رفته و ساکنین نزدیک کوهستان و اراضی جنگلی را بیرون کرده و آنجا ساکن شوند (یوشع 17: 14-18).

تاریخ بعد از سکونت: خیمه در شیلوه نگاهداری می شد (یوشع 18: 1)، به همین دلیل نفوذ این قبیله افزایش یافت بطوریکه مغرور گردید. پس از پیروزی جدعون سرزنش ایشان را می بینیم (داوران 7: 24- 25؛ 8: 1-3). در مورد پیروزی یفتاح می بینیم که آنها عصبانی شدند چون که یفتاح برای جنگ از آنها کمک نخواست و یفتاح نیز جسورانه حمله کرده و بر آنها غلبه یافت (داوران 12: 1-6). در ابتدا آنها داود را متابعت نکردند (2سموئیل 2: 8-9)، پس از مرگ ایشبوشت، تعداد زیادی از آنها به حبرون رفته و به داود ملحق شدند، اما بعضی اوقات حسادت آنها نسبت به یهودا آشکار می شد (1تواریخ 12: 30، مزمور 60: 7، 2سموئیل 19: 30-43). اهمیت این قبیله به قدری زیاد بود که رحبعام برای مراسم پادشاهی خود به شکیم که شهری درون مرزهای افرایم است، رفت (1پادشهاهان 12: 1). رفتار احمقانه وی در مورد رد تقاضای آنها سبب شده ده قبیله یهود جدا شده و روش جدید پرستشی برای خود ایجاد کردند (1پادشاهان باب 12) و افرایم تکیه گاه اصلی پادشاهی شمالی شد. پس از اسارت، فرزندان افرایم در اورشلیم ساکن شدند (1تواریخ 9: 3 همراه با نحمیا 11).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس