فهرست و توضیحاتی مختصر از مکان های کتاب مقدس: عباریم، عتاق، عجلون، عخور، عدلام، عدن، عدعده و عراد

عَباریم        اعداد 33: 47            Abarim

رشته کوههایی در غرب جلگۀ موآب که 4000 پا از سطح دریای مرده فاصله دارند. یکی از اردوگاه های بنی اسرائیل بوده است (اعداد 33: 47-48). عباریم، لبنان و باشان را به هم متصل می کند (ارمیا 22: 20).

عَناق       1سموئیل 30: 30         Athach

شهری در جنوب یهودا که احتمالاً در نزدیکی صقلغ قرار داشت و داود قسمتی از غنایمی را که از جنگ با عمالیق به دست آورده بود برای اهالی این شهر می فرستد (1سموئیل 30: 30).

عَجُلون (گوساله مانند)      یوشع 15: 39        Eglon

یکی از شهرهای کنعان که بعد از فتح فلسطین به وسیلۀ یوشع به قبیلۀ یهودا داده شد (یوشع 15: 39). بعد از بسته شدن پیمان بین یوشع و جبعونیان، دبیر پادشاه عجلون پیمانی با چهار پادشاه دیگر بر علیه جبعون می بندد (یوشع 10: 5-10). این پنج پادشاه از یوشع شکست خورده و اعدام گشتند (یوشع 10: 22-26). یوشع به این شهرها منجلمه عجلون حمله برده و ساکنین آنجا را نابود ساخت (یوشع 10: 34-35).

موضع فعلی آن احتمالاً تل الحسی (Tell el-Hesi) به فاصلۀ 7 مایلی جنوب غربی لاکیش است.

عَخور (تار)     یوشع 15: 7           Achor

وادی ای در غرب اریحا که عخان و بستگانش در آنجا سنگسار شدند (1تواریخ 2: 7؛ یوشع 7: 24، 26). در مرزهای شمالی یهودا واقع است (یوشع 15: 7). در کتاب اشعیا (65: 10) «عاکور» و در هوشع (1سموئیل 22: 1؛ 2سموئیل 23: 13؛ 1تواریخ 11: 15) «عخور» نامیده شده است.

عَدُلاّم          یوشع 12: 15            Adullam

شهری در جنوب یهودا (یوشع 12: 15؛ 15: 35؛ 2تواریخ 1: 7؛ نحمیا 11: 30؛ میکاه 1: 25) که در نزدیکی آن چندین غار وجود داشته و داود و مردانش برای مدت کوتاهی در آنجا اقامت گزیدند (1سموئیل 22: 1؛ 2سموئیل 23: 13؛ 1تواریخ 11: 15).

عدن           پیدایش 2: 8             Eden

1) در کتاب پیدایش (2: 8) اینطور آمده است: «و خداوند خدا باغی در عدن به طرف مشرق غرس نمود»؛ ولی به اندازه و به مرزهای این باغ هیچ اشاره ای نشده است. خدا اولین انسان یعنی آدم را در آنجا گذاشت تا از باغ محافظت نماید. در ختان بسیاری در این باغ وجود داشت. از جمله، درخت حیات در وسط باغ و درخت معرفت نیک و بد (پیدایش 2: 9). خدا آدم را از خوردن میوۀ درخت معرفت نیک و بد بر حذر ساخته بود (پیدایش 2: 17). واژۀ عدن که از نظر جغرافیایی به فضایی بسته اطلاق می شود واژه ای سومری و از ریشۀ edin به معنی «دشت» یا «سرزمین جلگه ای» گرفته شده است. رودخانه ای که این باغ را مشروب می ساخته به چهار شاخه منشعب می شده (پیدایش 2: 10). دو عدد از این انشعابات بسیار پر اهمیت بوده و شهرت بسیار دارند. یکی از آنان «فرات» یعنی بزرگترین انشعاب و دیگری «حدقل» می باشد که نام قدیمی «دجله» است. دو انشعاب دیگر یعنی «فیشون» و «جیحون» ناشناخته می باشند ولی بعضی معتقدند که این دو شاخته یکی «ایندوس» (Indus) و دیگری «نیل» است.

بعد از وقوع طوفان در زمان نوح سطح کرۀ زمین تغییرات بسیار کرده بنابراین تعیین موضع دقیق عدن مشکل است. احتمالاً در بابل واقع بوده است. واژۀ عدن (Edin) در کتب سومری مربوط به چمن زارهایی که به عنون مراتع از آنان استفاده می شده است. ادبیات سومری شامل افسانه ای به نام «انکی» (Enki) و «نینورساگ» (Ninhursag) است. این افسانه در منطقه ای به نام «دیلمون» (Dilmun) در خلیج فارس اتفاق افتاده است. بهشت دیلمون منطقه ای زیبا، نورانی و بدون وجود بیماری، پیری و مرگ بوده اما آب منطقۀ آن محدود و کم بوده است. «انکی» (Enki) از خدای خورشید می خواهد که آب تازه به دیلمون بفرستد (پیدایش 2: 5-6). الهه ای از دندۀ «انکی» (Enki) خلق می شود (حوا). وقتی (Enki) از گیاهان ممنوع می خورد «نینورساگ» (Ninuhursag) وی را لعنت می کند. به همین دلیل بعضی معتقدند که ماجرای آدم و حوا یک افسانه است که ریشۀ سومری دارد ولی واقعیت این است که احتمالاً افسانۀ سومری نیز مربوط  به یک واقعۀ حقیقی است.

2) منطقه ای در شمال ارام نهرین (2پادشاهان 19: 12؛ اشعیا 37: 12؛ حزقیال 27: 23؛ عاموس 1: 5) که بین فرات و رودخانۀ بالخ (Balikh) قرار دارد.

عَدعَدَه (مرز و بوم)        یوشع 15: 22         Adadah

شهری در جنوب یهودا که همراه با قینه و دیمونه (یوشع 15: 23) به آن اشاره شده است.

عَراد        اعداد 21: 1           Arad

شهری در جنوب کنعان که پادشاه آن با اسرائیل جنگید. در آن زمان بنی اسرائیل در کوه هور ساکن بودند (عداد 21: 1). یوشع پادشاه آن منطقه را کشت (یوشع 12: 14).

در کتاب داوران (1: 16) به عنوان یکی از شهرهای مرزهای بیابانی از آن یاد شده است.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس