عشقِ آمدنی، عشقِ رفتنی است!

روز عشق بر همه عاشقان مبارک باد.

گفتند عشق آمدنی ست . اما نگفتند عشقِ آمدنی، عشقِ رفتنی ست . عشقی که بدون اجازه با یک “نگاه” بیاید روزی هم بدون اجازه با یک “نگاه” می رود . عشق مانند درختی خوش نما و دل پذیر و دانش افزا نیست که از روی دیوار چشم و هوسِ آدم و حوا وارد شود. عشقِ ناب مانند شراب ناب در اعماق خمرۀ دل به وجود می آید و شرافت مندانه در میزند و اگر باز کردی وارد می شود. چنان که مسیح فرمود: اینک بر در قلبت ایستاده می کوبم اگر باز کردی داخل می شوم. (مکاشفه 3: 20)

عشق ناب آمدنی نیست. عشق ناب ساختنی ست
هیچ انگورى خود به خود شراب ناب نمی شود
باید او را از سایر انگور ها جدا کرد
در ظرفی انداخت و انتظار کشید تا تخمیر شده به جوش آید
آنگاه آن را حسابی فشرد و از صافی رد کرد و تفاله هایش را جدا نمود
و بعد آب زلال و خالصش را در خمره ای گذاشت تا بدور از دسترس بچه های عجول و بازیگوش در سکوت و آرامی به مرور زمان تبدیل به شراب ناب و کهنه و ارزشمندی شود که هیچ شراب تازه به دوران رسیده ای تاب رقابتش را ندارد.

بله داستان عشقِ ناب داستان دیگری ست. عشق ناب مانند شراب ناب ست باید خلقش کرد – باید جوشید و خون دل خورد و صبر کرد تا جا بیفتد.

و گر نه هر آب انگور تاریخ مصرف گذشتۀ بی سروپایی را می توان با قدری الکل صنعتی قاطی کرد و به جای شراب نوشید.

عشق ناب تان گوارایتان باد.

جلیل سپهر

www.lifespringiran.com
@jalilsepehr