عادل شمرده شدگی

عادل شمرده شدگی

 «عادل شدن» (یونانی دیکایئو) یعنی «در نظر خدا راست نمودن» (رومیان ۲: ۱۳)، «عادل کرده شدن» (رومیان ۵: ۱۸-۱۹)، «راست بنا کردن» یا «چیزی را راست کردن یا راست گذاشتن». این واژه بر طبق قوانین حقوقی و قضایی، به معنای «تبرئه شدن» یا »مجرم نبودن» است. طبق کلام، این واژه به طور مستقیم به آمرزش الهی اشاره دارد که در قربانی مسیح مهیا شده است. همۀ مردم، گناهکارند و در طغیان و عصیان علیه خدا به سر می برند. ما بر طبق قانون کامل خدا، مجرم شناخته شده ایم و به مرگ ابدی محکوم هستیم. ولی کسانی که به راستی توبه می کنند و به گناهشان اعتراف می نمایند، از خود محوری دست می شویند، تسلیم مسیح می شوند، خواسته های او را پیروی می کنند و در رابطه ای راستین با خدا ساکن می شوند. از دیدگاه خدا، وقتی شخصی قربانی کفاره کنندۀ مسیح (یعنی، پوشانندۀ گناه و مهیا کنندۀ آمرزش) را می پذیرد، در آن لحظه، در وضعیتی قرار می گیرد که گویی هرگز گناهی نکرده است. خدا، عدالت مسیح را بر ایمانداران و پیروان او، می پوشاند (ر.ک. به رومیان ۴: ۲۴-۲۵؛ فیلیپیان ۳: ۹). این کار خدا به ما انسان های فانی فرصت می دهد تا به ملکوت او راه یابیم، زیرا هیچ کس به خودی خود آن قدر خوب نیست که بتواند به ملکوت خدا راه یابد و در آن ساکن شود. پولس رسول، واقعیت های بسیاری را دربارۀ عادل شمرده شدگی و نحوۀ تحقق آن آشکار کرده است:

(1) عادل شمرده شدن (یعنی، رابطۀ درست با خدا برقرار کردن) فقط جزئی از جریان «ایمان آوردن» است. وقتی که انسان، آمرزش الهی را می پذیرد و زندگی اش را به مسیح می سپارد، از محکومیت به مرگ روحانی رهایی می یابد و در مسیر تازه ای به سوی زندگی جاودانه قرار می گیرد. در آن لحظه، چند اتفاق مهم دیگر نیز در شرف وقوع است. اول از همه این که، وقتی کسی این زندگی تازه را دریافت می کند از نظر روحانی «تولد تازه» می یابد (یوحنا ۳: ۳؛ ر.ک. به مقالۀ تولد تازه). مسیح در او ساکن می شود و در او زیست می کند (غلاطیان ۲: ۲۰). روح القدس نیز در ایمانداران زیست می کند و به آن ها قوت می بخشد تا بر گناه غلبه یابند و بر طبق معیارهای خدا زیست کنند (رومیان ۸: ۵-۱۳؛ ر.ک. به مقالۀ آموزۀ روح القدس). همچنین، روح تضمین می کند که پیروان مسیح  فرزندان خدا هستند و در میراث جاودانی مسیح، شریکند (رومیان  ۸: ۱۶-۱۷)، برکت های بسیار دیگری نیز هستند که در لحظۀ نجات روحانی، بر ایماندار می بارند‌. عادل شمرده شدن نیز بخشی از این جریان است که رابطۀ ما را با خدای کامل و پاک، راست می سازد. ولی از آن لحظه به بعد، شخص مسیحی باید همواره بر خدا تکیه کند و از کلامش اطاعت نماید تا بتواند بر گناه غلبه کند، از نظر روحانی رشد کند و به طرز مؤثری، ارادۀ خدا را به جا آورد. بنابراین، عادل شمردگی، نقطۀ آغازی بر سفر روحانی با مسیح است. مسیحیان، از این نقطه به بعد، باید برای غلبه بر گناه، رشد روحانی و خدمت مؤثر در راه انجام ارادۀ الهی، بر خدا توکل کنند و کلامش را اطاعت نمایند. بدین ترتیب، مسیحیان در رابطه ای «عادلانه» و درست با خدا زیست خواهند کرد؛ آن ها در صورت ارتکاب گناه، برای دریافت آمرزش به او نگاه خواهند کرد و برای انجام ارادۀ او، قوت و هدایت او را خواهند طلبید.

(۲) عادل شمرده شدن، یک هدیه است (رومیان ۳: ۲۴؛ افسسیان ۲: ۸). هیچ کس نمی تواند از طریق حفظ کامل شریعت (غیر ممکن است) یا با انجام اعمال نیکو (رومیان ۴: ۲-۶)، رابطه اش را با خدا راست سازد، «زیرا همه گناه کرده اند و از جلال خدا قاصر می باشند» (رومیان ۳: ۲۳).

(۳) عادل شمرده شدن، از «فیض او» (یعنی، لطف و محبت و توانایی بی قید و شرط خدا) سرچشمه می گیرد و از طریق «ایمان در عیسی مسیح» دریافت می گردد. مسیحی که خداوند و نجات دهنده است، گناهان را می بخشد و رهبر زندگی است (رومیان ۳: ۲۲-۲۴؛ م.ک‌ با ۴: ۳-۵؛ ر.ک. به مقالۀ فیض و ایمان).

(۵) عادل شمرده شدن، رابطۀ تنگاتنگی با آمرزش گناهان ما دارد (رومیان ۴: ۷). شریعت خدا، گناهکاران را مجرم اعلام کرده است (رومیان ۳: ۹-۱۸  و ۲۳) و حکم مرگ ابدی آن ها را صادر نموده است (م.ک. با رومیان ۳: ۹-۱۸ و ۲۳؛ ۶: ۲۳)؛ ولی کسانی که به مسیح ایمان می آورند، به خاطر کفاره (یعنی، پوشانیدن گناه)، مرگ و قیام او (ر.ک. به رومیان ۳: ۲۵؛ ۴: ۵؛ ۴: ۲۵؛ ۵: ۶-۱۱) آمرزیده شده اند. در نتیجه آن ها هدیۀ زندگی جاوید خدا را دریافت خواهند کرد (م.ک. با رومیان ۶: ۲۳؛ ۸: ۱-۳).

(۶) هنگامی که با ایمان به مسیح، عادل شمرده می شویم، «با مسیح مصلوب» می شویم (غلاطیان ۲: ۲۰) و مسیح در ما ساکن می شود تا در ما زیست کند (غلاطیان ۲: ۱۶-۳۱). یعنی، مرگ مسیح برای گناهان ما، به ما هویتی تازه می دهد تا ما در عوض بتوانیم با هدیۀ زندگی او، هویتی زنده یابیم و قدرت بیابیم که همواره بر تمایلمان بر طغیان علیه خدا، غلبه کنیم. ما با این تجربه نه تنها رابطۀ درستی با خدا خواهیم داشت بلکه همچنین همواره از مسیح اطاعت کنیم و به او اجازه دهیم که در ما زیست کند. بدین ترتیب، در عدالت الهی همچنان رشد خواهیم کرد (غلاطیان ۲: ۱۹-۲۱). این عمل دائمی، زندگی بخش و تبدیل کنندۀ مسیح، از طریق روح القدس در ما تحقق می یابد (م.ک‌ با دوم تسالونیکیان ۲: ۱۳:۱؛ اول پطرس ۱: ۲). وقتی عیسی ما را از نظر روحانی بازخرید می کند، در عین حال همواره ما را از نظر روحانی، تقدیس نیز می نماید و این دو عمل از یکدیگر جدایی ناپذیرند. جریان تقدیس روحانی، شامل این مراحل است: پاکسازی، تکامل، دوری از شریر، رشد و پیشرفت در انجام اهداف خدا (ر.ک.به مقالۀ تقدیس). مسیح و روح القدس شخصیت هایی هستتد که با هم همکاری می کنند و در کنار هم، ما را حفاظت می نمایند‌.