ظرف مهمتره یا غذای داخل ظرف؟!

??. «امٌا در خانه بزرگ نه فقط ظروف طلا و نقره می باشد، بلکه چوبی و گلی نیز؛ اما آنها برای عزٌت و اینها برای ذلٌت. پس اگر کسی خویشتن را از اینها طاهر سازد، ظرف عزٌت خواهد بود، مقدس و نافع برای مالک خود و مستعٌد برای هر عمل نیکو.»
(دوم تیموتائوس ۲: ۲۰ و ۲۱)

همیشه این آیه باعث بنا و شادی من می شود که میگوید: «زیرا هر خانه‌ای بدست کسی بنا می شود، لکن بانی همه خداست.» (عبرانیان ۳: ۴)
وقتی این پیش فرض را داشته باشیم که باعث و بانی هرچیز نیکو خداست، فکر نکنم که دیگر جایی برای غرور و تکبر باقی بماند.
هیچکس پیانیست، بالرین، خواننده، هنرپیشه، نقاش ، ورزشکار و یا سیاستمدار به دنیا نمی آید .
افراد در فرایند تعلیم و تربیت و تلاش و کوشش ، استعدادهای خود را پرورش داده و می توانند در هر رشته ای به مدارج بالا برسند.
بیشتر اوقات از یاد می بریم که عطایا و برکاتی که در زندگی داریم، هدایای خداست و برای بنای کلیسا به ما داده شده نه برای خودنمایی و فخر فروشی به دیگران.
در تاریخ کلیسا کم نبودند واعظین و خادمین برجسته ای که به دلیل تکبر و غرور سقوط کردند.
اگر تعریف و تمجید یا تشویقی از کسی می شنویم ، نباید آن را به حساب خودمان بگذاریم.
در خانه ظروف بسیاری داریم که برای مناسبت های خاصی از آنها استفاده می کنیم. بعضی برای دکور و بعضی برای مهمانی ها و یا مصارف روزانه و یا حتی کلکسیون!
پولس در تشبیه خود از ظروف طلا و نقره ، چوبی و گِلی نام می برد.
او می گوید اگر کسی خود را از شهوات جوانی، مسائل بیهوده، نزاعها، یاوه گویی های ناپسند و بحث و مجادله هایی که بی ثمر است به دور نگه دارد، ظرف عزٌت خواهد بود.
پولس می خواهد که ایمانداران با رعایت نکات اخلاق مسیحی، خود را در وضعیت درست قرار داده تا برای خدا مانند ظرف عزٌت، سودمند و برای کارهای نیکو آماده باشند.
وقتی خوراک خوشمزه ای می خوریم از ظرف تعریف و تمجید می کنیم یا از غذا و کسی که آن را تهیه کرده؟
در مرقس ۱۶: ۱۵ – ۱۸ می خوانیم که عیسای خداوند شاگردان را به تمام عالم می فرستد. به آنها قدرت بخشید تا با آیات و نشانه ها انجیل را موعظه کنند.
آیات و نشانه ها مانند تابلوهای مقررات راهنمایی و رانندگی برای اطلاعات و تشخیص مسیر داده شده. یک نشانه هرگز به خودش اشاره نمی کند.
وقتی در لستره خدا آن مرد لنگ مادرزاد را شفا می دهد، مردم شهر مانند خدایان از پولس و برنابا قدردانی می کنند.
آنها لباس های خود را دریده و می گویند: ای مردم چرا چنین می کنید؟ ما نیز مانند شما انسان هستیم. به خدای حیٌ که آسمان و زمین و دریا و هرآنچه که در آن است را آفریده ایمان بیاورید.
نویسنده اعمال رسولان می گوید که پولس و برنابا به دشواری مانع قربانی گذرانیدن آنها می شوند.
فقط خداست که شایسته پرستش و شکرگزاری ست و همه جلال از آن اوست.

«زیرا خدایی که گفت تا نور از ظلمت درخشید، همان است که در دلهای ما درخشید تا نور معرفت جلال خدا در چهره عیسای مسیح از ما بدرخشد.
لیکن این خزینه را در ظروف خاکی داریم تا برتری قوت از آن خدا باشد نه از جانب ما.»
(دوم قرنتیان ۴: ۶ و ۷). ??

یادداشتی از خواهر گرامی مان ر.پ.