شکست سلامتی یا آرامی در رابطه با خدا

شکست سلامتی یا آرامی در رابطه با خدا

وقتی آدم و حوا به حرف مار گوش کردند و به فریب شیطان از میوه درخت ممنوعه خوردند (پیدایش 3: 1-7). نااطاعتی شان گناه را به جهان وارد کرد (یعنی سرکشی و طغیان علیه خدا و رفتن به راه خود بدون توجه به خدا). در مقابل، گناه هم ترتیب و هماهنگی عناصر خلقت را به هم ریخت:

(1) وقتی این اتفاق افتاد، آدم و حوا گناه و شرمندگی را برای نخستین بار در ارتباط شان با خدا تجربه کردند (پیدایش 3: 8) و آرامش باطنی شان را از دست دادند.

(2) گناه آدم و حوا در باغ عدن رابطۀ کامل آن ها با خدا را خراب کرد. آن ها قبل از نااطاعتی، از رابطه ای شخصی و عمیق با خدا بهره مند بودند (پیدایش 3: 8). ولی بعد از این که مرتکب گناه شدند، «خویشتن را از حضور خداوند خدا در میان درختان باغ پنهان کردند» (پیدایش 3: 8). آن ها به جای اعتماد کردن به خدا و صحبت کردن با او، از حضور خدا ترسیدند (پیدایش 3: 10). ایشان لذت لحظه ای و موقت خویش را به آرامش خدا که از آن برخوردار بودند، ترجیح دادند.

(3) به علاوه، رابطۀ سالم و شاد آدم و حوا به عنوان زن و شوهر نیز شکسته شد. وقتی خدا کار بخشش را در مورد گناه آن ها آغاز کرد، آدم، حوا را سرزنش نمود (پیدایش 3: 12). خدا گفت که این نوع گرایش و منازعه بین مرد و زن ادامه خواهد داشت (پیدایش 3: 16). این یک حقیقت انکارناپذیر است. این کشمکش اجتماعی را در جرّ و بحث ها و اعمال خشونت آمیز داخل خانواده ها (اول سموئیل 1: 1-8؛ امثال 15: 18؛ 17: 1) در جنگ هایی که بین ملت های مختلف در جهان صورت می گیرد می توان مشاهده کرد.

(4) در نتیجه، گناه نظم و اتحاد بین نسل بشر و طبیعت را بر هم می زند. قبل از این که آدم مرتکب گناه شود، کارش در باغ عدن لذت بخش بود (پیدایش 2: 15)؛ او آزادانه در میان حیوانات قدم بر می داشت، و نام تمام آن ها را خودش انتخاب کرده بود (پیدایش 2: 19-20). به هر حال، پس از سقوط (یعنی وقتی برای نخستین بار علیه خدا به سرکشی پرداختند)، بخشی از لعنت خدا شامل خشم و نفرت بین انسان و مار شد (پیدایش 3: 15). به علاوه، کار مردم مستلزم تلاش، زحمت و رنج جسمی فراوان بود به محل کشکمش و دعوا تبدیل شد تا «تمام خلقت تا الآن با هم در آه کشیدن و درد زه می باشند» (رومیان 8: 22).