شعر: پرستش
پرستش کن مرا، آن دَم که می دانی و می دانم
پرستش کن مرا امشب، پرستش کن مرا فردا
پرستش کن مرا، هر لحظه و هردَم
پرستش کن مرا، در خواب و بیداری
پرستش کن مرا، در عالَم رویا
پرستش کن مرا، در هجرت دلدار
پرستش کن مرا، در لحظۀ دیدار
پرستش کن مرا، در حسرت و اندوه
پرستش کن مرا، در رنج و در سختی
پرستش کن مرا، در عشق و در مستی
پرستش کن مرا، در باد و در باران
پرستش کن مرا، در سینۀ توفان
پرستش کن مرا، در دامن صحرا
پرستش کن مرا، در چشمۀ عریان
پرستش کن مرا، در خویشتن، در خود
پرستش کن مرا، ای اشکِ بی فرجام
پرستش کن مرا، چون باغِ بی برگی
پرستش کن مرا، ای خواب وَهم آلودِ بی تعبیر
پرستش کن مرا، همچون بُلندای حصارِ آهنین دژهای بی تسخیر
پرستش کن مرا، چون سینۀ سوزندۀ صحرا
پرستش کن مرا، ای بادِ بی فرجامِ بی فردا
پرستش کن مرا، ای هستیِ پویندۀ پیچان
پرستش کن مرا، ای نازنین دلدار
پرستش کن مرا، ای مهربان فرزند
پرستش کن مرا، ای مهربان، ای دوست
پرستش کن مرا، در پونۀ کوهی
پرستش کن مرا، مرا در خواب نیلوفر
پرستش کن مرا، همچون شقایق های خونین دل
پرستش کن مرا، چون بادِ پاورچین
پرستش کن مرا، همچون گُل صد پَر
پرستش کن مرا، ای کودک تنهای در اندوه
پرستش کن مرا، ای آسمان، ای کوه
پرستش کن مرا، ای عشق بی سامان
پرستش کن مرا، ای اشک
پرستش کن مرا، ای آه
پرستش کن مرا، چون عشق در بازار بی رونق
پرستش کن مرا، ای عاشق دیوانۀ دیدار
پرستش کن به نام پاکِ آن مصلوبِ جان بر کف
پرستش کن مرا امشب، پرستش کن مرا فردا
پرستش کن مرا، ای نازنین دلدار
پرستش کن مرا، تا لحظۀ دیدار
پرستش کن مرا، تا . . .
شعری از بزرگمهر وزیری
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
