دوران طوفان نوح تا ابراهیم- این دوره در تاریخ بابلی (پیدایش فصل 10 و 11)

از طوفان نوح تا ابراهیم

این دوره در تاریخ بابلی

در کتیبه های کهن بابلی، پس از نام بردن از ده پادشاه پیش از طوفان، اضافه می شود: «سپس سیل زمین را نابود کرد».

سپس، در دورۀ میان طوفان  و ابراهیم 100 پادشاه از 20 شهر مختلف نامیده شده اند.

در این کتیبه ها، در بخش آغاز بین این دوره، کاهشی ناگهانی در طول مدت حکومت پادشاهان، از ارقام بسیار بالا به ارقام معقول تر، به چشم می خورد که نشان گر مرز میان دوران «تاریخ» و «دوران ماقبل تاریخ» است. یعنی گزارش هایی که از وقایع هم زمان تهیه شده اند و گزراش هایی که از وقایع قدیمی تر و از روی روایات شفاهی به وجود آمده اند.

دولت – شهرها

در آغاز دورۀ تاریخی، مردم در کیش، لاگاش، ارک، اریدو، نیپور، اکد، بابل، لارسا، فاره، و نقاط دیگر مسکن گزیدند. این شهرهای کوچک دارای استحکامات بودند، که بر هر یک پادشاه یا کاهن–پادشاه فرمان می راند. آن ها همواره در حال ستیز با یکدیگر بودند. گاهی یکی از شهرها بر شهرهای دیگر غلبه می یافت و به این ترتیب امپراطوری کوچکی به وجود می آمد. این تسلط مدتی دوام می یافت و سپس از میان می رفت یا به شهر یا شهرهای دیگری منتقل می شد. این پادشاهان شرح دلاوری های خود را بر کتیبه های گلی می نوشتند و در سال های اخیر هزاران عدد از این کتیبه ها از زیر خاک بیرون آورده شده. ولی در این کتیبه ها اشاره ای به این مسئله نشده که این دولت-شهرها تا چه حد با یکدیگر هم عصر بودند یا توالی یا هم پوشانی داشتند.

از حکومت های اصلی که طبق این کتیبه ها در دورۀ میان طوفان و ابراهیم در بابل سلطنت کردند، در زیر نام برده شده است. به این نکته توجه کنید که مراکز جمعیت در اطراف اریدو، محل پذیرفته شدۀ باغ عدن، و فاره شهر نوح حلقه زده بودند.

حکومت کیش

در کتیبه ها، این سلسلۀ پس از طوفان نامیده شده است. کیش درحومۀ شهر بابل، نزدیک محل برج بابل قرار داشت. و نخستین شهر بزرگ پیش از طوفان و پایتخت اصلی بابل در دوران اولیۀ پس از طوفان بود. دکتر لانگدون بقایای رسوبات سیل را در این شهر یافت.

حکومت لاگاش

همان طور که کیش پایتخت حکومت سامی در شمال بود، لاگاش نیز پایتخت نخستین حکومت سومری یا حامی در جنوب بابل، در دوران پس از طوفان بود. این دو شهر حدود 100 مایل از یکدیگر فاصله داشتند. لاگاش یکی از مراکز کتابخانه ای بود و سارزِک آن را حفاری کرد (1901-1877).

حکومت اِرِک

اِرِک که اوروک یا وارکا نیز نامیده شده، یکی از شهرهای نمرود بود که تنها 50 مایل از محل باغ عدن فاصله داشت. یکی از پادشاهان آن به نام لوگال زیگیسی، خود را «سَرور جهان» نامید. کولدوی (1913) و نولدکه و جوردان (33-1928) در شهر اِرِک حفاری کردند. آن ها پی بردند که این شهر یکی از کهن ترین شهرهای جهان بود و 18 قشر مجزای ماقبل تاریخ زیر آن وجود داشت. این شهر مرکز اصلی پرستش ایشتار بود و روسپی گری در آن اجباری بود.

حکومت اَکَد

اَکَد که سیپار نیز نامیده می شود. یکی دیگر از شهرهای نمرود و از مراکز مشهور کتابخانه ای بود که در 150 کیلومتری شمال غربی فاره شهر نوح قرار داشت. این شهر محل تولد سرگن اول، مشهورترین جنگ جوی دوران پس از ابراهیم بود که از عیلام تا کوه سینا را تحت فرمان خود گرفت. او فاتح، سازنده ای بزرگ و مشوّق و حامی آموزش بود. وی کتابخانه ای عظیم تأسیس کرد. تصور بر این است که سرگن معاصر خئوپس، سازندۀ هرم بزرگ مصر است.

حکومت های اور

اور که 12 مایل از اریدو فاصله داشت. برای مدتی پس از طوفان از سایر شهرها عقب افتاد اما تا زمان ابراهیم این شهر به حدی رشد کرد که از برجسته ترین شهرهای جهان شد. تحت حکومت دو تن از مشهورترین پادشاهان اور، به نام اور– اِنگور و دونگی، این شهر از خلیج فارس تا دریای مدیترانه را تحت فرمان خود گرفت.

حکومت بابل

تقریباً در هنگام مهاجرت ابراهیم به کنعان (2000 ق.م.) بابل تحت حکومت حمورابی، برتری یافت. حمرابی جنگ جوی بزرگی بود که معابدی بنا کرد و قانونی تدوین نمود، و غالباً با امَرافل در پیدایش 14: 1 یکی تصوّر می شود.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222