دنیای بی ریای حیوانات و تزویر انسان ها!

دنیای بی ریای حیوانات و تزویر انسان ها!

حیوانات دنیای قشنگی دارند چون خالص و بی ریا و قابل اعتمادند و دقیقاً همانی هستند که نشان می دهند نه بیشتر و نه کمتر.

هرگز گُرگی خودش را بره معصوم و بی گناه و مسئول و حافظ منافع گله نشان نمی دهد.

هرگز سگی به کسی که به او محبت کرد بعد از این که کارش راه افتاد با بی وفایی پشت نمی کند.

هرگز کفتار لاشه خوار ادعای رعایت عدالت و دفاع از مظلومین و ضعیفان نمی کند.

هرگز آهوی علف خوار تا به سفرۀ نان داغ و کباب داغی رسید هوس گوشت خوردن به سرش نمی زند.

هرگز پلنگ درنده بیشتر از نان روزانه شکار نمی کند و با به خاک و خون کشیدن آهو ها نمی خواهد پلنگ بودنش را به اثبات برساند.

حیوانات تکلیفشان مشخص است:

اگر خوک است به غلطیدن در لجن قانع است و برای حسرت لاکچری زیستن اختلاس و رانت خواری و غارت و چپاول نمی کند.

اگر طاووس زیبایی است، در طمع سلبریتی بودن و زیباتر دیده شدن، خودش را به آب و آتش نمی زند و به هر خواستۀ نامشروعی بله نمی گوید.

اگر مار است تا مورد حمله و آزار قرار نگیرد نیش نمی زند و با زهرش روابط و احساس و دل و زندگی دیگران را مسموم نمی کند.

اگر روباه حیله گر است از قیافه اش پیداست. نه قیافۀ مظلومانه می گیرد، نه ادعای معنویت می کند و نه خود را حامی مرغ و خروس ها معرفی می کند.

بدی ها و نیکویی های حیوانات از چهرۀ آن ها کاملاً پیدا و آشکار است.
درنده خویی و صلح آمیز بودنشان هم از دور فریاد می زند و تکلیف آدم را به طور واضح با خودشان مشخص می کنند.

با این وجود نمی دانم چرا ما انسان ها که بزرگترین هزینه هایمان را صرف پنهان کردن واقعیت درونی مان می کنیم و اغلب تلاش می کنیم خود را چیزی نشان دهیم که نیستیم برای تحقیر کردن دیگران، آن ها را حیوان می نامیم؟؟؟!!!

جلیل سپهر

www.lifespringiran.com
@jalilsepehr