در پیدایش باب 7 آیه 6 نوشته: نوح ششصد ساله بود که توفان آب بر زمین آمد و در همان باب آیات 11 الی 24 نوشته چهل روز و در آیه آخر نوشته: صد و پنجاه روز ولی در باب هشت آیه سیزده نوشته: در ششصد و یکمین سال از زندگی نوح در روز نخست از ماه نخست آب از روی زمین خشک شد، انگاه نوح سرپوش کشتی را برگرفت و دید که سطح زمین خشک شده است. سؤالم این است که در آیات اولی صحبت از چهل روز بعد صد و پنجاه روز ولی اینجا صحبت از یکسال هست؟ چرا؟

برای مطالعه کتاب مقدس می بایست به کلماتی که در توصیف و بیان یک واقعه استفاده شده، دقت و توجه زیادی کرد.

مسلماً چهل روز و چهل شب باران بارید و پس از این مدت باران قطع شد اما صد و پنجاه روز یعنی به مدت بیش از پنج ماه " آب بر زمین غلبه می یافت" یعنی زمین هنوز خشک نشده بود و زمین هنوز آب داشت و نوح نمی توانست از کشتی بیرون بیاید ولی پس از آنکه یکسال گذشت، زمین کاملاً خشک شده بود و آنگاه نوح توانست به همراه همه حیوانات داخل کشتی از آن خارج شوند. پس در اینجا هیچ اشتباه محاسباتی وجود ندارد. لطفا" جهت درک صحیح این بخش از کلام خدا به این کلمات دقت کنید:

1- پیدایش 7: 12 " و باران، چهل روز و چهل شب بر روی زمین می بارید."

2- پیدایش 7: 24 " و آب بر زمین صد و پنجاه روز غلبه می یافت." به کلامی دیگر زمین هنوز خشک نشده بود و برای پیاده شدن از کشتی، هنوز زمان مناسبی نبود.

3- پیدایش 8: 13 " و در سال ششصد و یکم در روز اول از ماه اول، آب از روی زمین خشک شد." در اینجا زمین کاملاً خشک شده و برای خروج از کشتی مناسب است. اما باز هم نوح برای احتیاط حدود یک ماه و نیم صبر کرد تا زمین کاملاً خشک شود و وقتی خدا فرمود: " از کشتی بیرون شو" (پیدایش 8: 16)، آنگاه نوح با اطمینان خاطر از کشتی خارج شد.