خدا بیشتر از مقام ما به ایمان ما احترام می گذارد (یعقوب 5: 16)

خدا بیشتر از مقام ما به ایمان ما احترام می گذارد

(یعقوب 5: 16)

زیرا مقام ما رابطۀ شخصی ما با خداست.
ما در رابطۀ شخصی با خدا و مقام ارزشمندی که به ما بخشیده هیچ مشکلی نداریم که مجبور باشیم تحملش کنیم. او نیکویی مطلق است وهمۀ اقتدارش را درجهت بنا و تسلی و بهروزی و سعادت ما بکار می برد.

ولی ایمان ما رابطۀ عمومی ما با انسان هاست.
انسان هایی که الزاماً همیشه خوب و عاری از خطا و مورد پسند و گاهی هم قابل تحمل نیستند. بنابرین خدا به نوع رفتار ما با دیگر انسان ها می نگرد، نه به نوع رفتار خصوصی مان با خودش و نه به عنوان و اسم و مقامی که داریم.

ایمان الهی چقدر کلیسا رفتن و دعا کردن و سرود خواندن و کتابمقدس حفظ کردن نیست. ایمان الهی یعنی چگونه در برخورد با افراد منفی رفتار مثبتی داشته و بتوانیم در شرایط نامناسب زندگی واکنش مناسبی نشان بدهیم.

لطفاً اگر می گویید: «من فقط با خدا هستم و با هیچ کس ارتباطی ندارم” همین امروز تجدید نظر کنید. زیرا استعداد و قابلیت های شما تنها در صحنه ها و برخورد با دیگران شکوفا می شود. آرامش در طوفان ها دیده می شود. نور در تاریکی ها معنی پیدا می کند و ستاره ها را فقط در شب ها می توان دید. عیار طلا با ساییدن بر سنگ محک معلوم می شود . و ادعای ایمان هم در عمل ثابت می شود. نه در خلوت و تنهایی!

کلام خدا می گوید:
” دعای شخص عادل در عمل قوت دارد”
(یعقوب 5: 16)

در عـمل قـوت بـود بسـیار عـادل را دعا
ورنه بی اعمال وردست هر دعایت نی دعا

بهره از ایمان نگیری در هزاران روز عمر
گر نشینی کنجی و دائـــم بگویی ربــنـا

حرف را در قالب طرح و عمل گوینده باش
ورنه با صدها دعـایت می شوی اهـل فـنـا

شعر سروده شده در تهران
خرداد سال 1358
جلیل سپهر
@jalilsepehr