خدایان متعلق به اقوام غیریهودی ذکر شده در کتاب مقدس: آمون

خدایان سایر اقوام (بتها: آمون)

از نظر عبرانیان بتهای اقوام دیگر تمامی قدرتهایی بودند که این اقوام به آنان اعتقاد داشتند. از نظر کتاب مقدس و نویسندگان آنها این بتها وجود حقیقی و بیرونی نداشته (ارمیا 2: 11) و واقعیت آنان فقط دارای ارزش ذهنی بود (ارمیا 2: 28).

آمون                      ارمیا 46: 25                        Amon

بت اعظم تبس بود (ارمیا 46: 25). نام آمون به معنای “نهفته بودن” است و احتمالاً بهترین ترجمه آن “کسی که خود را پنهان می کند”، می باشد. آمون همزمان با ترقی و پیشرفت تبس به عنوان یک پایتخت مهم مذهبی، مطرح گردید. به دنبال سقوط پادشاهی قدیم و تسلط تبس بر مصر، آمون تبدیل به برترین بت منطقه گردید. طی پنج قرن دوران پادشاهی جدید، آمون به رهبر بلامنازع خدایان مصری تبدیل گشت. شواهد برتری او در این منطقه از دوران پادشاهی میانه موجود است. به او به عنوان بتی با قدرت باروری اعتقاد داشتند. لقب او در توصیف این باروری بی پایان “گاو مادر خود” است و ظریفترین شمایل نگاری آمون با این خصلت را می توان در معبد سن ووسرت اول (1926-1971 ق.م.) مشاهده کرد که در حوزه فضای معبد کرناک (karnak) بازسازی شده است. این معبد همراه با راهروهای مشهور دارای بزرگترین ستون دنیا (70 پا) است. پیکر طلایی وی نشانه زندگی “انخ” را در یک دست و سیمیتار (شمشیر) یعنی نماد قدرت و فتح خارجی را در دست دیگر دارد. این بت که به عنوان آفریننده متعال شناخته می شد پس از آفرینش هشت خدای آغازین به خدای خورشید تبدیل شد و نام او را به آمون-رع (Amon- Re) تغییر یافت.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس