دوم پطرس فصل 1

دوم پطرس فصل 1

دوم پطرس 1: 1-11: اطمینان از نجات

شناخت مسیح، پایۀ ایمان گران بها معرفی شده است (1: 1). این مورد  به عنوان وسیله ای برای کسب فیض و سلامتی در نظر گرفته شده است (آیۀ 2). که حیات و دینداری ما وابستگی زیادی به آن دارد (آیۀ 3). شناخت مسیح، باعث می شود که ما نسبت به برگزیدگی و دعوت خواندگی خویش اطمینان حاصل نماییم (آیۀ 5). بدین وسیله ما می توانیم بر آلایش دنیوی غالب شویم (2: 20). این رساله با ترغیب به معرفت مسیح نیز خاتمه می یابد (3: 18). شناخت و معرفت اصیل و مؤثق مسیح، در کلام خدا یافت می شود. پطرس در وداع با آنان، به آن ها هشدار می دهد که نسبت به کلام خدا غفلت نورزند.

وعده های گران بها (آیۀ 4): که نه تنها شامل جلال خارجی ملکوت جاودانی اوست (آیۀ 11)، بلکه در برگیرندۀ تغییر درونی است که خدا به وسیلۀ فیض خویش آن را عطا می کند تا ما سهم خود را به بهترین نحو در به دست آوردن آن انجام دهیم (آیه های 5-11).

هفت خصوصیت الهی (5-11): فضیلت، علم، صبر، دینداری، محبت برادران، محبت. این ها در واقع ثمرات (آیۀ 8) ایمان گران بها (آیۀ 1) می باشند که ما باید آن ها را به برکات زیادی که خدا به ما داده است (آیۀ 2)، بیافزاییم (آیۀ 5). این ها قدم هایی هستند به سوی آسمان که شامل اولین قدم ایمان است که منجر به رشد در محبت الهی می گردد.

دوم پطرس 1: 12-15؛ شهادت قریب الوقوع پطرس

پطرس در واقع، در این بخش کلمات عیسی را که 37 سال پیش گفته بود، یادآوری می کند (یوحنا 21: 18 و 19). و یا ممکن است که عیسی این اواخر نیز به او ظاهر شده بود (آیۀ 14). شاید این واقعه، همان موردی است که در داستان «کجا می روی» به آن اشاره شده است (به مقدمۀ اول پطرس مراجعه شود). در هر صورت، او فهمیده بود که شهادت او در شرف وقوع است (آیۀ 14). پولس نیز هنگام مرگ فریاد پیروزمندانه ای بر لب داشت (2تیموتائوس 4: 6-8). «بیرون کردن خیمه» (آیۀ 14) یکی از عبارات زیبایی است که در کتاب مقدس برای مرگ به کار برده شده است.

دوم پطرس 1: 16-21؛ اطمینان از انجیل

به نظر می رسد که در دوران پطرس نیز افرادی همانند منتقدین امروزی وجود داشتند که جریان زندگی عیسی و معجزات او را افسانه های ساختگی می پنداشتند (آیۀ 16). اما پطرس از آن چه که با چشمان خود دیده بود، آن ها را مطلع می ساخت. او مطمئن بود که آن چه در مورد عیسی می گوید، کاملاً واقعی است. او بیش از سه سال عیسی را دیده بود که چطور عدۀ کثیری از بیماران را شفا داده بود. او ناظر راه رفتن عیسی بر روی آب و خاموش کردن طوفان دریا به وسیلۀ او بود. پطرس شاهد تبدیل هئیت مسیح بود و سه بار عیسی را پس از قیام ملاقات کرده بود. او عیسی را پس از مصلوب شدنش دیده بود. عیسی پس از پنتیکاست نیز بر پطرس ظاهر شده بود. پطرس خود، به نام عیسی، معجزات عظیمی نموده (اعمال رسولان 5: 15) و حتی توانست «غزال» مرده را زنده کند (اعمال رسولان 9: 40).

همۀ این موارد، در واقع تصدیق کنندۀ پیشگویی های عهد عتیق در ارتباط با آمدن مسیح موعود است (دوم پطرس 1: 19- 21). پطرس با مراجعه به این اطلاعات با کمال اطمینان، خود را برای شهادتی که در انتظار او بود، آماده کرد. او می دانست که برای او درِ جلال در حال باز شدن بود و با مرگ خود بلافاصله در حضور خداوند محبوبش چشم خواهد گشود.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222