بررسی عهدجدید- رساله به عبرانیان HEBREWS

نویسنده:

اگر چه در حدود 1200 سال (از سال 400 تا 1600 میلادی) این رساله عموماً “نامه پولس به عبرانیان” نامیده می شده؛ اما نویسنده خود را معرفی نمی کند. با این وجود به وضوح برای دریافت کنندگان اصلی نامه شناخته بوده است. در قرون اولیه در این خصوص که نویسنده کتاب، چه شخصی می تواند باشد، توافقی وجود نداشته است. از زمان اصلاحات به طور گسترده ای اعتقاد بر این است که پولس نمی توانسته نویسنده این رساله باشد.

بین تعلیم رساله عبرانیان و رساله های پولس، عدم هماهنگی وجود ندارد. اما تأکیدهای خاص و سبک نگارش، آشکارا متفاوت هستند. برخلاف رسالات معمول پولس، نویسنده عبرانیان جز در موردی که به مرد بودن خود اشاره می کند (11: 32)؛ در هیچ جایی از رساله خود را معرفی نمی نماید. بعلاوه موضوع “این نجات عظیم که اولین بار به وسیله خداوند اعلام گردید و از طریق آنانی که سخن او را شنیدند، برای ما تصدیق و تأیید گردید” (2: 3)؛ نشان می دهد که نویسنده این رساله در طی خدمات عیسی، با او همراه نبود و خود نیز مستقیماً مکاشفه مخصوصی از خداوند قیام کرده، آنچنان که پولس تجربه کرده بود، نداشته است (غلاطیان 1: 11-12).

قدیمی ترین اظهار نظر در مورد نویسنده این رساله در کتاب Turtullian s De Pudicitia, 20 (220 میلادی) یافت می گردد که در آن ترتولیان از “نامه ای به عبرانیان با امضاء برنابا” نقل قول می کند. از متن نامه مشخص است که نویسنده می بایست در کلیسای رسولان مقامی داشته باشد و نیز یک مسیحی عبرانی و روشنفکر و بسیار خبره در عهد عتیق بوده است. برنابا این شرایط را داشته، او یهودی و از قبیله لاوی (اعمال 4: 36) بود که بعد از ایمان آوردن پولس با او دوستی نزدیکی برقرار کرد. بر اساس هدایت روح القدس، کلیسای انطاکیه به پولس و برنابا جهت اعلام پیام انجیل مأموریت داد و آنها را به اولین سفر بشارتی فرستاد (اعمال 13: 1-4).

کاندید مهم دیگر اپلس است که اولین بار توسط مارتین لوتر پیشنهاد گردید و امروزه از طرف بسیاری از محققین تأیید می گردد. اپلس متولد اسکندریه، همچنین یک مسیحی یهودی نژاد، بسیار روشنفکر و با توانائی هایی جهت ایراد نطق و خطابه بوده است. لوقا می گوید که “او ناطقی فصیح و به کتاب مقدس وارد بود” (اعمال 18: 24). همچنین می دانیم که اپلس در اولین سالهای تأسیس کلیسا در قرنتس، همکار پولس بوده است (1قرنتیان 1: 12؛ 3: 4-6 و 22).

زمان نگارش:

رساله عبرانیان باید قبل از خرابی اورشلیم و معبد در سال 70 میلادی نوشته شده باشد، زیرا:

1- اگر رساله بعد از این تاریخ نوشته شده باشد، نویسنده مطمئناً به خرابی معبد و پایان مراسم قربانی گذراندن یهودیان اشاره می کرد.

2- همواره نویسنده، هنگامی که در مورد معبد و فعالیت های مربوط به کاهن صحبت می کند، از زمان حال یونانی، استفاده می کند (5: 1-3؛ 7: 23 و 27؛ 8: 3-5؛ 9: 6-9 و 13 و 25؛ 10: 1 و 3-4 و 8 و 11؛ 13: 10-11).

 

دریافت کنندگان:

ظاهراً رساله، نو ایمانان یهودی را که با عهد عتیق آشنا بوده اند و وسوسه می شدند که به یهودیت یا یهودی کردن پیام انجیل بازگردند (غلاطیان 2: 14)، مخاطب قرار می دهد. بعضی اشخاص معتقدند که هدف این مسیحیان یهودی نژاد، ادغام با یک فرقه یهودی مانند فرقه کمران نزدیک دریای مرده بوده است. همچنین بعضی معتقدند که دریافت کنندگان “تعداد بسیاری از کاهنان که ایمان به مسیح را پذیرفته بودند” می باشند (اعمال رسولان 6: 7).

موضوع:

موضوع رساله عبرانیان، “برتری کامل و شایستگی عیسی مسیح بعنوان آشکار کننده و میانجی فیض خداوند” است. مقدمه رساله (1: 1-4)، مسیح را بعنوان مکاشفه کامل و نهایی خدا به مراتب عالی تر وبی نظیرتر از مکاشفه مقدماتی و محدودِ ارائه شده در عهد عتیق معرفی می کند. نبوتها و وعده های عهد عتیق در مورد میانجی بودن مسیح، در عهد جدید تحقق یافته اند. متن مطالب عهد عتیق، نشان می دهند که مسیح برتر از انبیای قدیمی، فرشتگان، موسی (میانجی عهد عتیق)، هارون و سلسله کاهنان نسل او است. می توان رساله عبرانیان را “کتاب چیزهای برتر” نامید، زیرا  دو کلمه یونانی به معنای “بهتر و برتر” پانزده بار در رساله استفاده شده اند.

کاربرد عملی این موضوع، در سرتاسر کتاب مطرح گردیده است. به خوانندگان گفته می شود که راهی برای بازگشت یا ادامه روش قدیمی یهودیان، که به وسیله کهانت بی همتای عیسی مسیح، منسوخ شده است، وجود ندارد.

اینک قوم خدا، تنها باید به مسیح بنگرند که قربانی شدن او، رستاخیز و صعودش راهی به سوی خیمه آسمانی حضور خدا، باز کرده است. ایماندران می بایست در مقابله با وسوسه ها و جنگ روحانی که درگیر آن هستند از خود مقاومت نشان داده و از تلاش انسانی برای پیروزی دست بردارند. در غیر این صورت آنها نیز ممکن است داوری گردند، به همان صورتی که قوم سرکش بنی اسرائیل در بیابان مورد داوری قرار گرفتند.

فهرست مطالب:

I– مقدمه، برتری مکاشفه جدید خدا (1: 1-4)

II– برتری مسیح نسبت به رهبران عهد عتیق (1: 5-7: 28)

الف- برتری مسیح نسبت به فرشتگان (1: 5-2: 18)

1- دلایل کتاب مقدسی در مورد برتری مسیح (1: 14-15)

2- نصیحت در مورد بی اعتنایی نسبت به مکاشفه خدا در پسرش، مسیح (2: 1-4)

3- دیگر دلایل کتاب مقدسی درباره برتری مسیح نسبت به فرشتگان (2: 5-18)

ب- برتری مسیح نسبت به موسی (3: 1-4: 13)

1- اثبات برتری مسیح (3: 1-6)

2- نصیحت برای ورود به آرامی و نجات (3: 7-4: 13)

پ- برتری مسیح نسبت به کاهنان (4: 14-7: 28)

1- نصیحت به استقامت (4: 14-16)

2- خصوصیات یک کاهن (5: 1-10)

3- نصیحت به ترک کردن رخوت و خمودگی روحانی (5: 11-6: 12)

4- صحت و حقانیت وعده خدا (6: 13-20)

5- برتری کهانت مسیح (باب 7)

III– قربانی برتر کاهن اعظم ما (بابهای 8: 10)

الف- یک عهد بهتر (باب 8)

ب- یک خیمه بهتر (9: 1-12)

پ- یک قربانی بهتر (9: 13-10: 18)

ت- نصایح (10: 19-39)

IV– درخواست نهایی جهت استقامت در ایمان (بابهای 11-12)

الف- مثال هایی از قهرمانان ایمان در گذشته (باب 11)

ب- تشویق جهت استقامت در ایمان (12: 1-11)

پ- نصایح در مورد پایداری در ایمان (12: 12-17)

ت- انگیزه استقامت در ایمان (12: 18-29)

V– نتیجه گیری (باب 13)

الف- قوانین عملی جهت زندگی مسیحی (13: 1-17)

ب- درخواست دعا (13: 18-19)

پ- دعا (13: 20-21)

ت- بیانات شخصی (13: 22-23)

ث- سلامها و دعای پایانی (13: 24-25)

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس