باستان شناسی و کتاب مقدس: حفاری در سایر مناطق، حفاری ها در Khirbet Qumran، سقوط قمران و تصرف رومی ها

حفاری در سایر مناطق

در سال 1952 در قسمت دیگری از بیابان، غاری به نام Murabbaat شناسایی گردید. نسخه های خطی به دست آمده از این غار عمدتاً مربوط به قرن دوم میلادی و به زبان های عبری، یونانی و آرامی است و شامل متون کمی از پیدایش، خروج، تثنیه و اشعیا می گردد. چندین نامه به ز بان عبری از دوره شمعون بن کسبه (Simon ben KEseba) یا Bar Cocheba که شورشی را در سال های 132 الی 135 رهبری کرد، کشف گردید. یک استثنای مهم برای تاریخ قرن دوم میلادی برای این نسخ، یک قطعه پاپیروس قدیمی عبری، چند نگاشته (Palimpsesz)، است که مربوط به قرن ششم ق.م. می گردد و شامل لیستی از افراد و ارقام است.

در همان ناحیه غارهای دیگری کشف گردید. تعدادی از آنها در Khirbet Mird در شمال شرقی صومعۀ مارسبا (Mar Saba) واقع هستند و شامل پاپیروس عربی، یونانی و آثار مسیحیان فلسطینی سوریه و قسمت هایی از کتاب مقدس که به دورۀ بیزانتین و عربی اولیه بر می گردد، می شوند.

حفاری ها در Khirbet Qumran

Khirbet Qumran بین سالهای 1951 و 1954 حفاری گردید. اجتماع اسین ها در نزدیکی غارها، غنی ترین مرکز نسخه های خطی را به وجود آورده اند. اعضای این اجتماع از روی دست نوشته ها نسخه برداری کرده و آنها را در غارها مخفی و محافظت می کردند. این اجتماع اسین ها در Khirbet Qumran (واقع در 7 مایلی جنوب اریحا و نزدیک سواحل دریای مرده) بعد از فریسیان و صدوقیان از فرقه های مهم یهودی بودند. با توجه به نسخه های خطی فراوانی که در غارها پیدا شده اند، می توان حدس زد که این منطقه تبدیل به یکی از مهم ترین مکان های انتشار در فلسطین گردیده بود. حفاری های انجام شده در Khirbet Qumran این مکان را به عنوان مرکز اسین های یهودی شناسایی کرده است. با کشف سکه ها، کوزه های سفالی و یافته های معماری می توان داستان تسخیر قمران را بیان کرد. چهار دوره در تاریخ این محل تعیین شده است:

دورۀ اول: از پیدایش آن توسعه اش به وسیله جان هیرکانوس (John Hyrcanus) در سال 110 ق.م. تعداد زیادی سکه از این پادشاه همانند سایر پادشاهان سلسله هاسمونی ها از جمله آنتیگونوس (antigonus)، (40 الی 37 ق.م.) کشف گردیده است. در سال هفتم سلطنت هرود، زمین لرزه ای این مکان را تکان داد. بر اساس شواهد موجود، در دوران حکومت هرود به دلیل مخالفت های او این مکان متروک بود.

دورۀ دوم: از زمان بازسازی و توسعۀ قمران در حدود سال اول میلادی تا ویرانی آن توسط روم در ژوئن سال 68 میلادی. در دوران زندگی یوحنای تعمید دهنده، عیسی و رسولان اولیۀ مسیح؛ قمران شهرت یافت و بر یهودیت و کلیسای اولیه مسیحی تأثیر گذاشت. سکه های یافت شده به دوران سلطنت آرکولاؤس (حدود 4 ق. م. تا 6 میلادی) و دورۀ والیان تا سال دوم اولین شورش یهودیان در سال های 66 الی 70 میلادی مربوط است.

سپاه روم که اریحا را در ژوئن 68 میلادی تسخیر کرد، به همان گونه قمران را نیز تسخیر نمود. یک سکه با نشانه X کشف شده که متعلق به لشگر دهم است. یک نوک پیکان آهنی در لایه ای از خاکستر، در حفاری کشف گردیده است.

سقوط قمران و تصرف رومی ها

بعضی سکه ها Judaea Capta را توضیح می دهد. این تاریخ به دورۀ سلطنت تیطس در سال های 79 الی 81 میلادی مربوط می گردد و مشخص کننده دورۀ سوم به عنوان دورۀ تصرف قمران به وسیلۀ رومی ها پس از ویرانی اورشلیم در سال 70 میلادی است. شواهدی که دال بر تبدیل ساختمان های قمران به پادگان های نظامی هستند، نشان می دهند که نیروهای رومی از سال 68 الی 100 میلادی در آن جا مستقر بوده اند. در این زمان ظاهراً محل، خالی از سکنه بوده است.

دورۀ چهارم: به وسیلۀ اشغال دوباره قمران در طی شورش دوم یهودیان طی سالهای 132 الی 135 میلادی مشخص می گردد. تاریخ سکه ها از این دوره، نشان می دهد که یهودیان آخرین مقاومتشان را در برابر رومیان برای دفاع از کشورشان انجام دادند. پس از آن وضعیت قمران مبهم است.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس