باب۶ آیه ۶و۷ پیدایش در مورد پشیمانی خدا از خلقت انسان می گوید.آیا مخالف حکمت ودانایی خدا نیست؟

در پاسخ به سؤال شما، متن زیر را از وب سایت پرپاسخ برایتان ارسال می دارم:

آیا خدا پشیمان می شود (پیدایش 6: 7 ، خروج 32: 14 ، اول سموئیل 15: 10-11 ، 35) یا اینکه پشیمان نمی شود (اول سموئیل 15: 29)؟        

این تناقض ظاهری تنها در ترجمه های قدیمی به علت مشکلات ناشی از ترجمه به وجود می آید و با نگاهی به زمینه متن آیات، این مشکل به سادگی رفع می شود.

خدا می دانست که شائول در مسئولیت پادشاهی خود، شکست خواهد خورد. با این حال او اجازه داد تا شائول پادشاه اسرائیل شود و از او برای انجام خواست خود به نحو عالی استفاده کرد. شائول در رهبری قوم اسرائیل در تحریک قوم خود، برای داشتن شجاعت و دلیری و غیرت ملی و مقابله با دشمنان هنگام جنگ، تأثیر بسزایی داشت.         

اما خدا مدت طولانی قبل از این به وضوح بیان کرده بود که او پادشاهی اسرائیل را استوار خواهد کرد که از قوم یهودا خواهد بود (پیدایش 49: 8-10 ). شائول از قوم بنیامین بود، و کاملاً روشن بود و جای هیچ شک و تردیدی نبود که شائول و نسل او، انتخاب ماندگار خدا برای جلوس بر تخت پادشاهی اسرائیل نبود.  جایگزین او می بایست داود می شد، چون از قوم یهودا بود و نسلش پایدار.

پس خدا که عالِم و دانا بر هر چیزی است،  کاملاً آگاه بود که شائول از او نااطاعتی خواهد کرد و تختش به شخص دیگری سپرده خواهد شد.

کلمه ای که در زبان عبری برای شرح چگونگی احساس و نظر خدا در مورد برگشت شائول استفاده شده " نیهام " است که به معنی " توبه " ترجمه شده. اما همانطور که در تمام زبانهای دیگر نیز صادق است، می تواند معانی مختلفی داشته باشد. برای مثال، برای "عشق" در انگلیسی تنها یک کلمه وجود دارد، اما در یونانی چهار کلمه و در عبری حتی بیشتر. یک کلمه یونانی یا عبری را نمی توان در انگلیسی تنها به کلمه " عشق " ترجمه کرد و می بایست معانی بیشتر و وسیعتر آن را نیز رعایت کرد. این مشکلی است که همه مترجمان در تمام دنیا با آن روبرو هستند. مترجمینی که به فرمان جیمز پادشاه بریتانیا (که چالشگر از این ترجمه نقل قول کرده) کتاب مقدس را ترجمه کردند، کلمه "نیهام" را 41 بار از میان 108 موردی که این کلمه در کتاب مقدس عبری به معانی مختلف استفاده شده، به صورت " توبه" ترجمه کردند. این مترجمین به نسخه های کمتری در مقایسه با مترجمین نسخه های یافت شده اخیر، دسترسی داشتند که دانش بیشتر و بهتری از درک کلمات عبری کتاب مقدس دارند. در نتیجه ترجمه های اخیر معنی کلمه " نیهام " را با وسعتی بیشتر ترجمه کرده اند ( برای نمونه این کلمه در ترجمه های جدید به صورت تسکین، غصه ، تسلی، آرامی ، پشیمانی، وغیره  ترجمه شده است. یعنی مطابق با مضمون متنی که در باره این کلمه سخن می گوید ترجمه کرده اند.)

پس با دانش به این مطلب ، ترجمه دقیق تر این متن این گونه خواهد بود، خدا "محزون شد" از این که شاول را پادشاه ساخته بود. خدا دروغ نمی گوید و پشیمان نمی شود، چون او انسان نیست که تصمیمش را تغییر دهد. خدا از اینکه شاؤل را پادشاه مقرر کرده بود، متأثر و محزون شد. در کتاب مقدس،  خدا نشان می دهد که دارای احساسات است، او بر درد مردم ترحم می کند و فریاد کمک افراد را می شنود. خشم و غضب او هنگامی که رنج مردم را از دست ستمکاران می بیند، افروخته می شود.

در نتیجه نا اطاعتی شائول ، خدا و قوم اسرائیل ناراحت و غمگین شدند. اما خدا در نقشه خود از پیش معین کرده بود که شائول و خانواده او که از قبیله یهودا نبودند، بر تخت پادشاهی نخواهند ماند. به همین دلیل هنگامی که شائول در آیه 24 و 25 از سموئیل نبی خواهش می کند که با خدا صلح داده شود و از تخت سلطنت کنار گذاشته نشود، سموئیل جواب می دهد که خدا فرمود که چنین بشود – و او تصمیم خود را عوض نمی کند. صدها سال قبل از اینکه شائول پادشاه شود، گفته شده بود که اینگونه خواهد شد.

هیچ تناقض و تضادی در اینجا مطرح نیست. سؤال این بود که  آیا خدا پشیمان می شود؟ جوابش خیر است. اما او تحت تأثیر موقعیت و طرز عمل انسانها قرار می گیرد و در ترحم و خشم ، هنگامی که افراد مرتکب اعمال شریرانه می شوند، می تواند محزون و متأثر باشد.

(آرچر 1994)

منبع مقاله: www.debate.co.uk

ترجمه: اِلما غریبیان