اگر از راه های بد خویش بازگشت نماییم، خدا مملکت مان را شفا خواهد داد!

اگر از راه های بد خویش بازگشت نماییم، خدا مملکت مان را شفا خواهد داد!

اگر از راههای بد خویش بازگشت نماییم، خدا از آسمان اجابت خواهد فرمود، و گناهان مان را خواهد آمرزید و مملکت مان را شفا خواهد داد. (دوم تواریخ 7: 14)

ما مردان ایران زمین از چه خطایی باید بازگشت کنیم و مسئولیت چه گناهی را باید بپذیریم تا راهی برای شفای زخم های کشورمان مهیا شود؟

کاش روزی که ورود زن را به استادیوم های ورزشی منع کردند، مردان هرگز وارد استادیوم ها نمی شدند و زمین فوتبال را خالی می گذاشتند.

کاش زمانی که فروشنده از فروش اجناس به زنی که حجاب نداشت امتناع می کرد، مردان اجناس را زمین گذاشته از فروشگاه بیرون می آمدند.

کاش زمانی که به خاطر آپارتاید جنسیتی. اتوبوس و اماکن عمومی را تفکیک جنسیتی کردند، مردان پیاده می رفتند؛ از صف بیرون می آمدند و قدم به اماکن عمومی نمی گذاشتند.

کاش زمانی که در تقسیم ارث و میراث، حق زن را نصف حق مرد قرار دادند، مردان طالب سهم برابر با خواهرانشان بودند.

کاش زمانی که گرفتن چند همسری برای مردان را آزاد و تشویق کردند، بعضی مردان به دنبال زن دوم نمی رفتند و نسبت به حقوق همسر و سلامتی روانی و شخصیتی بچه هایشان وفادار می ماندند.

کاش زمانی که دفاتر صیغه خانه را به راه انداختند، بعضی مردان به طرف آن هجوم نمی بردند و بهداشت و سلامتی خانواده را آلوده و تخریب نمی کردند.

کاش زمانی که یک نفر متعرض زنی می شد، همۀ مردانِ حاضر در آن محل به جای نظاره گریِ بی تفاوت، کنار آن زن می ایستادند.

کاش زمانی که می خواستند زنی را سنگسار کنند مردان سرزمینم برای دیدن دردناک ترین صحنه ها و شنیدن دل خراش ترین ضِجّه ها به آن محل نمی رفتند.

آن وقت در این همه سال به روی دخترانمان اسید نمی پاشیدند.
آن وقت به صورت دخترانمان تیغ نمی زدند.
آن وقت به دخترانمان هتک حرمت نمی کردند و بر سرشان چماق نمی زدند.
آن وقت دخترانمان را رسماً به فحشای با عراقی ها تشویق نمی کردند.
آن وقت جلوی چشم ِهمه، دختران مان را نمی ربودند و در خلوت بلایی به سرش نمی آوردند که دیگر قادر به ادامۀ زندگی عادی نباشد.

هدف محکوم کردن و نمک به زخم پاشیدن نیست.
هدف درک کردن و احساس مسئولیت کردن است.
هدف پذیرفتن سهم مردان در نادیده گرفتن حقوق طبیعی زنان است.
و در نهایت هدف دریافت فیض خدا برای شفای مملکت مان است.

امروز حداقل کاری که برای جبران بی تفاوتی های دیروز می توان انجام داد اینست که از خانواده های داغدار مان معذرت خواهی کنیم و با صداقت بگوییم درست است که مأمور گرفت، بازجو تجاوز کرد و جلّاد کشت ولی من هم سکوت کردم. لطفاً بی تفاوتی مرا ببخش!

جلیل سپهر

@jalilsepehr