اول تیموتائوس فصل 1. معلمین دروغین
معلمین کذبه (آیه های 3-11): پولس قبلاً یعنی 7 سال پیش، هنگام ترک افسس، درباۀ معلمین دروغین هشدار داده بود. در آن زمان نیز آن ها همچون گرگان درنده، گلۀ مسیحیت را تحت حمله قرار داده بودند (اعمال رسولان 20: 29-30). حالا نیز آن ها با قدرت عظیم تری به کار خود ادامه می دادند و مشکل اصلی تیموتائوس به شمار می رفتند. به نظر می رسید که آن ها از همان گروهی بودند که تیتوس هم در کریت با آن ها دست به گریبان بود. این معلمین، اساس تعلیم خود را بر آپوکریفا که شامل افسانه های یهودی متصل به شجره نامه های عهد عتیق بود، قرار می دادند.
گناه پولس (آیه های 12-17): پولس در واقع شخصی است که بیش از هر کس دیگر، مسیح را خدمت نموده است و در عین حال بیش از هر کس دیگری با فروتنی به عدم لیاقت خویش متعرف بوده است. انسان هر چقدر که در قرب به مسیح، با او راه رود، احساس فروتنی بیشتری خواهد نمود. او ایمان آوردن خود را به مسیح، مدیون قصد و نقشۀ الهی می داند که نمونه ای است ابدی از صبر و انتظار الهی نسبت به انسان.
هیمیناؤس و اسکندر (آیه های 19-20): از سر دسته های معلمین دروغین بودند که پولس با استفاده از اختیار رسولانۀ خویش، آن ها را از عضویت کلیسا معزول می کند («سپردن به شیطان» آیۀ 20). احتمالاً این همان اسکندری است که در دوم تیموتائوس 4: 14 نیز به او شاره شده است. او بعدها به روم رفت تا بر علیه پولس شهادت دهد، در حالی که احتمالاً قبلاً از دوستان صمیمی پولس محسوب می شد.
برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
