اشعار  جلیل قزاق ایروانی: اختلاف دنیا

اشعار  جلیل قزاق ایروانی:

اختلاف دنیا

مرا نقش وجودم تا که بستند                   سعادت را قلم بر سر شکستند

کنون نزدیک آمد سال هفتاد                چگویم عمر من چون رفت بر باد

نبود ار دهر با ما قهر و در کین              چرا بودم پدر آن و پسر این

چه بغرنج است کار چرخ گردون         بود بیدادها ز اندیشه بیرون

یکی را پای عزت بر نه افلاک              یکی آغشته اندر خاک و خاشاک

یکی فرمان روای هفت کشور             یکی مردود و مقهور است و مضطر

یکی را می دهد هر روز گنجی           یکی را می رسد هر لحظه رنجی

مخالف نقش ها اینجا عیان است         که عقب از درک آن بس ناتوان است

یکی دارد نظر با شرمناکی                           یکی شد منکر وجدان و پاکی

یکی از ارتکاب هر چه زشت است      چنان خوش دل که گوئی در بهشت است

یکی را جان و دل در نزد یزدان                  خدا را در نظر دارد بهر آن

ز دیدار غریبان یا که یاران                         شود خندان چو گل اندر بهاران

چو عیسی جان کند ایثار جانها                  همی در جستجوی ناتوان ها

یکی را زهر با گفتار توام                        ز دیدار خلایق روی در هم

یکی صد گنج افشاند بنازی                       یکی از دست نگذارد پیازی

یکی با راستی باشد هم آهنگ               یکی کذب و فریب و زرق و نیرنگ

یکی را دل بود چون سنگ خارا             نخواهد هیچ گه با کس مدارا

یکی اندر سخن گستاخ و پرگو               یکی محبوب و خاموش است و کم رو

یکی آزار بر ماری نیارد                          یکی غیر از بلا کاری ندارد

در این اندیشه ها بس رنج بردم                 خدایا راز بگشا من که مُردم

موزع گرتوئی این فرق ها چیست؟           اگر نه از ساحت قدس تو از کیست؟

الهی پرده ابهام بردار                               مرا اندر چنین بیغوله نگذار

یکی بیت آرم از آن کرد نامی                از آن استاد کل یعنی نظامی

جنایت های این نه شیشه تنگ                 همه در شیشه کن بر شیشه زن سنگ

برگرفته از کتاب چون محزون ولی شادمان