اتاق های گاز هيتلر در مدارس ايران

اتاق های گاز هيتلر در مدارس ايران

دکتر ویکتور فرانکل که موفق شد از زندان آشويتس نازی ها درحکومت ترور و وحشت هیولایی بنام هیتلر فرار کند در نامه‌ا‌‌ی‌ به اساتید دانشگاه ها نوشت:

“چشمان من چیزهایی دیده است که چشم هیچ انسانی نباید ببیند،
من اتاق‌های گازی را ديدم كه توسط بهترين مهندسين طراحی می‌شدند.
من دکترهای ماهری را ديدم كه کودکان بی گناه را به راحتی مسموم می كردند.”

دکتر فرانکل در دوم سپتامبر 1997 درگذشت و به آرزویش که گفته بود: “امیدوارم چشم هیچ انسانی اتاق های گاز و مسموم کردن کودکان بی گناه را نبیند” نرسید.

امروز در جهان بدون حس انسانیت، دولتمردانی که وجدان یخ زده شان فاقد شرافت است با بی اعتنایی معناداری شاهد تکرار افکار مالیخولیایی هیتلرند. در روز روشن عده ای لباس شخصی (مثلاً ناشناس) با کمال وقاحت و بی شرمی بدون ترس از افکار عمومی و نگرانی از قوانین باز دارنده بین المللی رسماً دختران بی گناه را در مدارس ایران مسموم می کنند. و خانواده هایشان را زنده زنده در کورۀ مصیبت و درماندگی و عزاداری می سوزانند.

با یک تفاوت کوچک که در آن روز گشتاپوها کودکان را دراتاق های گاز خصوصی مسموم می کردند ولی امروز گشتاپوهای دختران بی گناه را در مدارس عمومی مسموم می کنند و آتش به اختیارها در خیابان جلوی چشم همه به روی زنان اسید می پاشند.

و با یک تفاوت بزرگ که در آن روز دولت ها با هم متفق شدند و ریشۀ جرثومۀ هیتلری را خشکانیدند اما امروز تنها به اظهار تأسف تشریفاتی اکتفا می کنند.

جهان ما دارد به کجا می رود؟ دیگر چه اعتمادی به اعتبار قانون است؟ دیگر چه امیدی به ایجاد امنیت است؟ دیگر چه طرحی برای حفظ کرامت انسان است؟ وقتی قدرت طلبی و حفظ منافع شخصی حرف اول را می زند؟

این است جهانی که اشعیاء هفت صد سال قبل از مسیح گفت:
«اگر کسی به زمین بنگرد، اینک تاریکی و تنگی است و نور آن به ظلمت تبدیل شده است.» (اشعیاء 5: 30)

چقدر دنیای ما امروز بیشتر از هر عصری به مسیحی که گفت من نور عالم هستم احتیاج دارد. به اقتداری که ظلمت دلهای تاریک را به نور تبدیل کند.

مسیح گفت : «من نور عالم هستم. کسی که مرا متابعت کند، در ظلمت سالک نشود بلکه نور حیات را یابد.» (یوحنا 8: 12)

جلیل سپهر
@jalilsepehr