آیا کتاب مقدس از کمونیسم حمایت می کند؟

کمونیسم، به عنوان شاخه ای از سوسیالیسم، یک سیستم اجتماعی تجربی براساس یک سری از ایده آل ها می باشد که در نگاه اول به نظر می رسد با برخی از اصول کتاب مقدس توافق دارد. اما با یک بررسی دقیق تر، شواهد بسیار کمی مبنی بر حمایت و یا تصدیق کمونیسم از طرف کتاب مقدس می توان پیدا کرد. تفاوتی بین کمونیسم تئوری و کمونیسم عملی وجود دارد، و آیه هایی از کتاب مقدس که به نظر می رسد با ایده آل های کمونیسم موافق هستند در واقع در تضاد با اعمال حکومت کمونیستی است.

یک جمله در توضیح کلیسا در اعمال رسولان فصل دوم وجود دارد که باعث شده تا بسیاری تصور کنند کتاب مقدس از کمونیسم حمایت می کند و یا عده ای را به این باور رسانده که کمونیسم کتاب مقدسی است. این آیه ها می گویند، « به اين ترتيب، تمام ايمانداران با هم بودند و هر چه داشتند با هم قسمت می‌كردند. ايشان دارايی خود را نيز می‌فروختند و بين فقرا تقسيم می‌نمودند » (اعمال رسولان فصل 2 آیه های 44 تا 45). به نظر می رسد این آیه های به طور ضمنی به این مطلب اشاره می کنند که کمونیسم در کلیسای اولیه شکل گرفت (که در ذات خود تمایل به حذف فقر از طریق توزیع ثروت دارد). اما فرق بسیار اساسی بین کلیسا در اعمال رسولان فصل دوم و جامعه کمونیستی وجود دارد که باید درک شود.

در این متن از اعمال رسولان، مردم با تمایل و اراده خود به کسانی که نیاز دارند کمک می کنند بدون اینکه قانونی مبنی بر مقدار کمک برای آنها وضع شده باشد. به عبارت دیگر، آنها هرآنچه داشتند را از روی عشق و محبت با دیگران به اشتراک گذاشتند و هدف همه آنها هم فقط زندگی برای مسیح و جلال دادن خدا بود. مردم در سیستم کمونیستی به اشتراک می گذارند برای اینکه حکومت آنها را مجبور به این کار می کند و آنها حق انتخابی مبنی بر اینکه چه مقدار و به چه کسی کمک کنند ندارند. بنابراین این سیستم هیچ تعریفی برای افرادی که کمک می کنند و یا دریافت کننده کمک هستند ندارد و جزئیاتی هم از هویت و شخصیت آنها ارائه نمی دهد. در یک سیستم کمونیستی، هم یک فرد دست و دل باز و خیر و هم یک فرد خسیس باید به یک میزان کمک کنند یعنی همه درآمدشان را.

مسئله بر سر کمک از روی اشتیاق و تمایل (همان چیزی که کتاب مقدس می گوید) در برابر اجبار به کمک است. دوم قرنتیان فصل 9 آیه 7 می گوید، «كسی را مجبور نكنيد كه بيش از آنچه قلباً در نظر دارد، بدهد بلكه بگذاريد همانقدر كه مايل است، بدهد زيرا خدا كسی را دوست دارد كه از روی ميل كمک می‌كند». در کتاب مقدس دستورات زیادی برای کمک به فقرا، خسیس نبودن و مراقبت از افراد ضعیف تر وجود دارد. وقتی مطیع کتاب مقدس باشیم و با قلبی مایل و مشتاق و با انگیزه درست کمک کنیم باعث رضایت خدا می شود. چیزی که باعث خشنودی خدا نمی شود کمک از روی اجبار است، برای اینکه کمک اجباری از روی عشق و علاقه نیست و مفهوم معنوی ندارد. پولس به کلیسای قرنتس می گو ید، «اگر تمام اموال خود را به فقرا ببخشم و به خاطر اعلام پيغام انجيل، زنده‌زنده در ميان شعله‌های آتش سوزانده شوم، اما نسبت به انسانها محبتی نداشته باشم، تمام فداكاری هايم بيهوده خواهد بود» (اول قرنتیان فصل 13 آیه 3). کمک اجباری و بدون عشق نتیجه اجتناب ناپذیر کمونیسم است.

وقتی بحث دادن و کمک می شود کاپیتالیسم سیستم بهتری است، برای اینکه ثابت کرده ثروت شخصی افراد را افزایش می دهد و به شهروندان این امکان را می دهد که از ثروت افزوده خود کمک کنند. کمونیسم ثابت کرده که همه مردم را فقیر نگه می دارد، به غیر از کسانی که در راس قدرت هستند و تصمیم می گیرند که ثروت کجا برود. اما کاپیتالیسم نیز به عنوان یک سیستم در رابطه با کمک به فقرا کاربردی ندارد. بستگی به سخت کوشی شهروندان دارد (امثال فصل 10 آیه 4) و دست و دل بازی آنها نسبت به نتیجه زحماتشان (اول تیموتائوس فصل 6 آیه 18) و اینکه از روی عشق به خدا به همسایه خود کمک کنند. بنابراین می بینیم که طراحی خداوند این است که تامین نیازهای فقرا توسط خود مسیحیان انجام شود نه توسط سیستم دولتی.

برگرفته از وب سایت: www.gotquestions.org