آیا معجزات کتاب مقدس را باید تحت اللفظی تفسیر کرد؟

بله، معجرات کتاب مقدس را باید تحت اللفظی تفسیر کرد. تمام کتاب مقدس را باید به معنای واقعی کلمه در نظر گرفت به جز آن قسمتهایی که مشخصاً نمادین می‌باشد. یک نمونه از این نمادگرایی مزمور ۱۷: ۸ می‌باشد. ما نه به معنای واقعی کلمه مردمک چشم خدا هستیم و نه اینکه خدا بال دارد. اما معجزات وقایعی نمادین نیستند؛ آنها حقیقتاً اتفاق افتاده اند. هر کدام از معجزات کتاب مقدس با هدفی خاص به وقوع پیوسته اند و چیزی را به انجام رساندند که به نحو دیگری نمی‌توانست انجام پذیرد.

نخستین و ژرف‌ ترین معجزه‌ای که خدا انجام داد خلقت بود. خدا همه چیز را از ex nihilio یعنی از نیستی آفرید، و هر معجزه ای که پس از آن اتفاق افتاد بر قدرت بی‌ نظیر او تأکید می ‌ورزد. کتاب خروج پر از وقایع معجزه آسایی است که خدا برای تحقق اراده اش به کار برد. بلایای مصر که با تبدیل شدن رود نیل به خون (خروج ۷: ۱۷) شروع و با مرگ نخست‌ زادۀ مصریان (خروج ۱۲:۱۲) پایان یافت، همگی وقایعی واقعی بودند که در نهایت باعث شدند که فرعون، بنی اسرائیل را از اسارت آزاد کند. اگر این بلایا اتفاق نیافتادند، چرا می بایست فرعون اجازه می داد که مردم بروند؟ و اگر مرگ نخست زاده هرگز اتفاق نمی‌ افتاد، خدا آن شب از مصر عبور نمی‌کرد و هیچ دلیلی وجود نداشت که بنی‌ اسرائیل بر چارچوب در خانۀ خود خون بپاشند. اگر این طور بود، پس پیش بینی ریخته شدن خون عیسی بر روی صلیب باطل بود که در نتیجه واقعۀ مصلوب شدن عیسی را زیر سؤال می‌برد. به محض اینکه به واقعی بودن هر معجزه شک می کنیم، در واقع هر آنچه را که کتاب مقدس آن را معجزه می نامد، جدی نمی‌ گیریم و با این کار تمام کتاب مقدس را زیر سؤال می بریم.

یکی از بهترین معجزات عهدعتیق شکافته شدن دریای سرخ (خروج ۱۴) است که فرعون و ارتش او در میان آن غرق شدند. اگر این واقعه نمادین است، پس چگونه می توانیم به باقی داستان اعتماد کنیم؟ آیا بنی اسرائیل واقعاً مصر را ترک کرد؟ آیا ارتش فرعون واقعاً آنها را دنبال کردند؟ و اگر چنین است بنی اسرائیل چگونه فرار کرد؟ مزمور ۷۸ یکی از آن متونی است که خدا در آن به بنی اسرائیل معجزاتی را یادآور می شود که در آزادی آنها از چنگال اسارت مصریان صورت گرفت. این معجزات سطح آگاهی ملتهای اطراف را نسبت به یهوه بالا برد و ثابت کرد که او یگانه خدای حقیقی است (یوشع ۲: ۱۰). بتهای چوبی و سنگی بت پرستان قادر به انجام چنین معجزاتی نبودند.

در عهدجدید، عیسی معجزات زیادی انجام داد که با معجزۀ تبدیل آب به شراب آغاز شد، معجزه‌ ای که عیسی در یک عروسی در قانا انجام داد (یوحنا ۲: ۱-۱۰). شاید چشمگیرترین معجزۀ او، زنده کردن ایلعاذر چهار روز پس از مرگ وی بود (یوحنا ۱۱). تمام معجزاتی که عیسی انجام داد ثابت کردند که گفتۀ او در مورد خودش -پسر خدا- صحت دارد. وقتی او در متی ۸ توفان را آرام کرد، حتی شاگردان هم متحیر شده بودند: «آنان شگفت‌زده از یکدیگر می‌پرسیدند: «این چگونه شخصی است؟ حتی باد و امواج نیز از او فرمان می‌برند!» (آیۀ ۲۷).اگر معجزات عیسی واقعی نبودند، پس روایتهای انجیل پیرامون شفاهایی که عیسی داد صرفاً یک سری داستان زیبا هستند و آنانی که در بستر بیماری بودند به دلسوزی او شک می‌کردند (متی ۱۴:۱۴؛ ۱۰: ۳۴؛ مرقس ۱: ۴۱). اگر او واقعاً صدها نفر را با چند قرص نان و ماهی اندک سیر نمی‌کرد، آن مردم گرسنه می ماندند و کلام عیسی یعنی «مرا می‌جویید …به سبب آن نان که خوردید و سیر شدید» (یوحنا ۶:¬۲۶) به هیچ وجه معنا پیدا نمی کرد. اما عیسی شفا داد، برای هزاران نفر غذا تدارک دید، آب را به شراب تبدیل کرد و ایلعاذر را از مردگان برخیزانید. یوحنا ۲: ۲۳ به ما می گوید که بسیاری به خاطر معجزات به او ایمان آوردند.

تمام معجزات هدفی در پی داشتند- اینکه ثابت کنند خدا شبیه هیچ کس نیست، اینکه او بر خلقت خود کنترل کامل دارد و اینکه اگر او می‌تواند تمام این کارهای معجزه آسا را انجام دهد، کنترل هیچ چیز در زندگی ما برای او آنقدر دشوار نیست. او از ما می خواهد که به او اطمینان کنیم و بدانیم که می تواند در زندگی ما نیز معجره کند. اگر معجزات انجام نشده بودند، پس چگونه می توانیم به مطالبی که کتاب مقدس به ما می گوید، اطمینان کنیم؟ چگونه می توانیم به خبر خوش کتاب مقدس و حیات جاودان از طریق مسیح اعتماد کنیم؟ وقتی به هر قسمت از کتاب مقدس شک می کنیم، در واقع به تمام کلام خدا مظنون می شویم و در را برای دروغ و تحریف های شیطان باز می کنیم، زیرا او در پی این است که ایمان ما را نابود کند (اول پطرس ۵: ۸). باید کتاب مقدس را همان گونه که هست و به شکل تحت اللفظی خوانده و درک نماییم و این قضیه در مورد روایت معجزات نیز صدق می کند.

منبع مقاله: www.gotquestions.org