آیا مسیحیان مثل مسلمانان از صبح تا اذان مغرب غذا نمی خورند یا غذاهای خاصی نمی خورند.اگر غدا می خورند چه می خورند؟

جهت اطلاع از موضوع روزه در مسیحیت، در زیر کپی دو مقاله ای را که در وب سایت پرپاسخ موجود است برای شما ارسال می دارم. لطفاً جهت جلوگیری از اتلافِ وقتِ کاری گروه پاسخگویی به سؤالات، برای دریافت پاسخ سؤالات خود، ابتدا به وب سایت پرپاسخ مراجعه کرده و در صورت عدم یافتن پاسخ خود آنگاه با ما تماس بگیرید.

ضمن عرض تشکر از محبت شما و آرزوی شادی و تندرستی شما دو مقاله ای را که در فوق اشاره کردم برایتان ارسال می دارم:

آئینها و سنتهای کلیسایی: روزه در مسیحیت

 کتاب مقدس در ارتباط با روزه هیچ گونه قوانین یا زمان خاصی را در اختیار ما قرار نمی‌دهد هر چند مسیح در ارتباط با اصول روزه داری تعلیمات خاصی را ارائه می‌دهد. "اما چون روزه دارید، مانند ریاكاران ترشرو مباشید زیرا كه صورت خویش را تغییر می‌دهند تا در نظر مردم روزه دار نمایند. هرآینه به شما می‌گویم اجر خود را یافته‌اند ۱۷ لیكن تو چون روزه داری، سر خود را تدهین كن و روی خود را بشوی ۱۸ تا در نظر مردم روزه دار ننمایی، بلكه در حضور پدرت كه در نهان است؛ و پدرنهان بین تو، تو را آشكارا جزا خواهد داد" (متی ۶: ۱۶-۱۸). 
بر اساس سنت، ایمانداران معمولا روزه را در ایامی که عیسی مسیح در بیابان روزه گرفت به انجام می‌رسانند، هر چند که هیچ حکم خاصی در این مورد وجود ندارد. 
ما در مسیحیت تابع احکام مذهبی نیستیم به همین علت، روزه مسیحی در زمان و تحت قوانین مذهبی خاصی صورت نمی‌گیرد. ایمانداران مسیحی آزاد هستند که در هر زمان، با هدایت روح خدا، بطور انفرادی یا گروهی، برای یک روز یا روزهای متعدد، و یا حتی برای چند ساعت، روزه بگیرند. ضمناً در روزه مسیحی می‌توان از یک یا چند وعده غذا صرف نظر کرد و یا حتی از خوردن بعضی مواد غذائی خودداری نمود. هدف اصلی روزه مسیحی این است که با فروتنی به خدا تقرب جوئیم و هدایتهای او را بطلبیم و اوقاتی را در دعا و مناجات در حضور او بسر ببریم. 
در مورد روزه مسیحی، لازم است بدانیم که بمنظور صواب و ریاضت، و یا بدست آوردن دل خدا و نجات از گناه، بجا آورده نمی‌شود زیرا با ریخته شدن خون مسیح بر صلیب و مرگ و دفن و قیام او از مردگان، نجات از گناه و طریق راه یافتن انسان به حضور خدا، مهیا گردیده است. بلکه بدین دلیل که: 
١- دل ما در حضور خدا نرم و فروتن باشد. 
٢- به صدا و هدایت و حضور خدا حساس باشیم. 
٣- نفس سرکش ما ضعیف و سرکوب باشد. 
٤- پرستش و دعای مسیحی ما قویتر و مؤثرتر باشد. 
و بالاخره، روزه مسیحی کمک می‌کند که یاد بگیریم از خودخواهی انسانی دوری نموده و ازخود گذشتگی داشته باشیم، و بیشتر قدر و ارزش فداکاری عظیم و کفاره بی نظیر عیسی مسیح را درک کنیم.

  ایام روزه    

معمولا این ایام به مدت چهل روز است که به نام ایام انابت یا لنت (Lent) به مفهوم توبه و تعمق معروف است و از چهرشنبه خاکستر شروع و تا عید پاک ادامه می‌یابد. ایام لنت برای اولین بار در قرن چهارم مشاهده شده است.

  چهارشنبهٔ خاکستر    

چهارشنبهٔ خاکستر اولین روز ایام روزه (Lent) است و نام آن از آئین خاکستر پاشى بر سر توبه کاران اخذ شده است. که در شکل جدید این آئین، بر پیشانى به شکل صلیب خاکستر مالیده می‌شود. برخی از کلیساها در این روز خاکستر را که سنبل پشیمانی و فانی بودن انسان است، در کلیسا پاشیده و برخی نیز در طول این روز آن را به پیشانی خود می‌مالند.

  آیین کاتولیک    

کاتولیک‌ها در روز چهارشنبه خاکستر و نیز روز جمعة الصلیب روزه می‌گیرند، و در تمامی روزهای جمعه ماه انابت نیز که دوران توبه و تعمق کاتولیک هاست، از خوردن گوشت پرهیز می‌کنند. کاتولیک‌ها تا قرن‌ها اجازه نداشتند در هیچ یک از روزهای جمعه سال به گوشت لب بزنند، اما از اواسط دهه ۱۹۶۰ پرهیز از گوشت در روزهای جمعه غیر از دوران لنت (انابت) اختیاری اعلام شد. 
در این آیین در دو روز چهارشنبه خاکستر و جمعة الصلیب، خوردن دو نوع غذای ساده و یک غذای معمولی مجاز است، اما مصرف گوشت ممنوع است. مصرف گوشت در روزهای جمعه ماه لنت (انابت) نیز که دوران توبه و تعمق کاتولیک هاست، ممنوع است. روزه گرفتن در سایر روزهای جمعه اختیاری است و برخی از کاتولیک‌ها به جای روزه، به توبه یا برگزاری دعا‌هایی ویژه می‌پردازند. 
کاتولیک‌ها معتقدند که روزه باعث می‌شود انسان امیال جسمانی خود را مهار کرده، از گناهان خود توبه نماید، و با فقرا احساس همبستگی کند. روزه گرفتن در ماه لنت (دوران توبه و تعمق) باعث می‌شود که روح آدمی از طریق ریاضت تن، برای شرکت در ضیافتی عظیم و باشکوه آماده گردد. روزه جمعةالصلیب نیز برای فرد مؤمن یادآور درد و رنجی است که مسیح به خاطر ما متحمل شد.

  آیین ارتدکس    

پیروان کلیسای ارتدکس شرق دوره‌های مختلفی برای روزه دارند، از جمله ماه لنت (دوران توبه و تعمق)، روزه رسولان، روزه معراج مریم مقدس به آسمان، روزه ویژه میلاد مسیح، و نیز چند روزه یک روزه. تمام روزهای چهارشنبه و جمعه، روز روزه محسوب می‌شود، مگر در هفته‌هایی که در آنها روزه نگرفتن بلامانع است. 
نحوه روزه داری در این آیین اینگونه است که معمولاً از خوردن گوشت، لبنیات و تخم مرغ پرهیز می‌شود. خوردن ماهی در برخی ایام روزه مجاز و در برخی دیگر غیرمجاز است. آنان معتقدند روزه باعث می‌شود انسان بهتر بتواند در برابر حرص و طمع و شکم پرستی مقاومت کند و مشمول فیض خدا واقع شود.

  آیین پروتستان    

در این آیین زمان روزه به خود افراد، کلیساها، سازمان‌ها یا جوامع مسیحی بستگی دارد. از این رو برخی به طور کامل از لب زدن به آب و غذا خودداری می‌کنند، اما برخی دیگر تنها به نوشیدن مایعات اکتفا می‌کنند، غذاهای خاصی می‌خورند، از خوردن یک یا چند وعده غذا صرف نظر می‌کنند، و از تن در دادن به وسوسه‌های خوردنی و غیر خوردنی اجتناب می‌نمایند. چنین روزه‌هایی بویژه در سال‌های اخیر محبوبیت فراوانی یافته است. افراد به دلائل مختلف نظیر تقویت و بنای روحانی، همبستگی با فقیران و نیازمندان، اعتراض به فرهنگ مصرفی جامعه امروزی، یا آوردن درخواست‌هایی ویژه به حضور خدا، روزه می‌گیرند.

برگرفته از وب سایت: www.razgah.com

و مقاله دوم:

روزه چهل روزه

بسیاری از هموطنان ایرانی از ما در رابطه با عبادت های مرسوم در مسیحیت سوال می کنند و متاسفانه حتی بسیاری از مسیحیان نیز از بسیاری از آیین های مقدس و دعاها و روزه ها و سایر عباداتی که به مدت قرنهای متمادی در سراسر جهان مسیحیت رعایت می شده است اطلاع دقیقی ندارند و فکر می کنند که مسیحیت فاقد هر نوع نظام قانونمند عبادی و آیینی است.

ایام روزه ۴۰ روزه یا چله از مهمترین آیین های عبادی مسیحیت است که این مهمترین روزه مسیحیان از روز چهارشنبه خاکستر(Ash Wednesday) آغاز می شود و تا روز یکشنبه قیام ادامه می یابد. از آنجاییکه هر سال زمان روز عید قیام (یکشنبه قیام) تغییر می کند، لذا ایام چله ( Lent) نیز تغییر می کند.

چهارشنبه خاکستر اشاره به ایام توبه دارد که اشخاص در کلیسای باستان به نشان توبه اندکی خاکستر آغشته به روغنی که برای تدهین استفاده می شد را به شکل صلیبی کوچک توسط کشیش بر پیشانی خود می مالیدند بعنوان سمبل و این ایام را در دعا و روزه و توبه و بازگشت به سوی خدا سپری می کردند که خود ریشه در سنتهای عهد عتیقی دارد که قوم خدا وقتی در توبه بسر می برد خاکستر بر سر می کردند. لازم به ذکر است که روز چهارشنبه خاکستر در سال ۲۰۱۰ میلادی از روز ۱۷ فوریه آغاز شده است و ما در ایام چله یا Lent به سر می بریم.

ایام روزه چله در روز عید قیام به پایان می رسد البته تا به آن روز ۴۶ روز است که یکشنبه ها را محسوب نمی کنند. آخرین هفته Lent که هفته مقدس نام دارد با یکشنبه نخل آغاز می شود که یاد آور روزی است که عیسی در هفته آخر زندگی زمینی اش به اورشلیم وارد شد و مردم در تهیت و خوشامد گویی برگهای نخل را در زیر پاهایش گسترانیدند. آخرین روز Lent نیز روز شنبه مقدس است که روز قبل از یکشنبه رستاخیز است ( روزی که خداوند ما از مردگان برخاست).البته در کلیسای کاتولیک به طور رسمی در روز پنجشنبه این ایام به پایان می رسد و در روز جمعه صلیب با شام خداوند (عشا ربانی) رسما این مراسم به پایان می رسد.

این ایام زمانی است که مومنین مسیحی در انضباط شخصی به سر می برند و خود را از لذایذ دنیوی تا آنجا که ممکن است محروم کرده و در دعا و روزه و تهذیب و تزکیه نفس مشغول می شوند. البته روزه به این معنا نیست که تمام ۲۴ ساعت را لب به هیچ آب و غذایی نزنند زیرا در اینصورت به بدن آسیب می رسد که این خلاف اراده خداست بلکه در تلاشند تا آنجاییکه امکان دارد بدن خویش را نیز در تربیت روحانی و در نخوردن و نیاشامیدن در اتحاد با مسیح که ۴۰ روز در بیابان در روزه به سر برد مطیع نمایند. معمولا نوشیدن آب در این روزهای روزه متداول است اما در خصوص خوردن بسته به توان خود شخص هر شخص خود آن را تنظیم می کند و البته برخی که توانایی دارند می توانند چند ساعتی را نیز بدون نوشیدن سپری کنند. برخی در این روزها همه چیز می خورند اما لب به گوشت و فراورده های گوشتی و یا لبنیاتی که از خون حیوانات درست شده باشد نمی زنند. برخی تنها یک روزاز هفته را لب به گوشت و لبنیات نمی زنند. در طول تاریخ و در کلیساها و کشورها و زمانها و سنتهای مختلف نحوه این روزه متفاوت است. بسیاری نیز در این روزها بطور محدود می خورند و می آشامند و تنها به ساده ترین غذاها بسنده کرده و هزینه خوراک همیشگی خود را به جای آن به فقرا می دهند. بسیاری از این فرصت عالی تربیت و نظم روحانی استفاده کرده و عادات بد خود مانند کشیدن دخانیات و یا عادات بد روحانی و اخلاقی خود را با حمایت روح القدس و با قراردادن خود در مبارزه با نفس و خواهشهای آن تحت کنترل خدا قرار می دهند. بیشتر از اینکه در این روزه هدف نخوردن و یا گرسنگی و تشنگی کشیدن باشد هدف افزودن صفات نیکو و نیکوکاری و دستگیری و بخشش و دوری و آزاد شدن از شرارت و همچنین صفات و گناهان گذشته است. البته بعد نخوردن و انضباط جسمانی نیز مهم است و هر سنت و شخصی خود ‏ضوابط خود را دارد.چرا ۴۰ روز؟زیرا عدد ۴۰ مناسبتهای مهمی را در کتاب مقدس برای مسیحیان و یهودیان به یاد می آورد :

1) در کتاب پیدایش باران سیل آسا ۴۰ شبانه روز بارید و زمین در زیر سیل غرق شد.
2) عبرانیان ۴۰ سال در بیابان سرگردان بودند تا اینکه به سرزمین وعده رسیدند.
3) موسی ۴۰ روز را در روزه گذرانید قبل از اینکه خدا ده فرمان و شریعت را در کوه سینا به قوم عطا کند.
4) عیسی ۴۰ روز در بیابان روزه گرفت قبل از شروع خدمت عالی نجات بشریت.

و بسیاری از مسیحیان با اشاره به ۴۰ روز روزه مسیح در بیابان فصل مشترکی برای روزه خویش در ایام قبل از صلیب و قیام خداوند می یابند.حال با الهام از چنین مناسبت بزرگی، مسیحیان ایرانی نیز می توانند در اتحاد و همدلی این ایام چهل روزه عبادت و دعا و روزه را برای امداد و تفقد خدا از سرزمین ایران و اوضاع و شرایط بحرانی ایران چه در داخل و چه در روابط خارجی آن در کنار سایر حاجات و نیازهای روحانی خویش سپری کنند. این سنت همیشگی کلیسایی مهر محکمی بر این حقیقت است که مسیحیت نه تنها مکتبی نیست که در آن دعا و روزه و نظم و انضباط روحانی و تزکیه نفس وجود نداشته باشد بلکه برعکس تاریخ کلیسا ثابت می کند که همواره کلیسا در اجرا و پاس داشتن و ترغیب مومنین در دعا و روزه نقش مهمی داشته است بطوریکه در تقویم سالیانه کلیسا همواره از مهمترین ایام دوران روزه چهل روزه بوده است.گو اینکه برخی از کلیساهای جدید کمتر به این مهم تاکید کرده اند و بیشتر به امور دیگر و دعا و روزه های فردی و شخصی وخارج از تقویم سالیانه پرداخته اند که خود باعث کمرنگ شدن و تضعیف چنین سنتهایی شده است.

نوشته کیوان سیروس