آیا خدا نظر خود را تغییر می‌دهد (پیدایش ۷:۶؛ خروج ۱۴:۳۲؛ اول سموئیل ۱۰:۱۵-۱۱و۳۵)، یا نظر خود را تغییر نمی‌دهد (اول سموئیل ۲۹:۱۵)؟
آیا خدا نظر خود را تغییر می‌دهد (پیدایش ۷:۶؛ خروج ۱۴:۳۲؛ اول سموئیل ۱۰:۱۵-۱۱و۳۵)، یا نظر خود را تغییر نمی‌دهد (اول سموئیل ۲۹:۱۵)؟
این «تناقض» معمولاً فقط در ترجمه‌های قدیمی‌تر انگلیسی از نسخه‌های خطی کتاب مقدس دیده می‌شود. این ایراد ناشی از دشواری‌های ترجمه است و با بررسی زمینهٔ رویداد قابل حل می‌باشد.
خدا از پیش می‌دانست که شائول در وظایف خود به‌عنوان پادشاه اسرائیل شکست خواهد خورد. با این حال، خدا اجازه داد که شائول پادشاه شود و او را به‌گونه‌ای عظیم برای انجام ارادهٔ خود به کار گرفت. شائول به‌عنوان رهبر اسرائیل بسیار مؤثر بود؛ او مردم را به شجاعت و افتخار ملی تشویق می‌کرد و در مقابله با دشمنان اسرائیل در زمان جنگ‌ها موفق بود.
با این وجود، خدا مدت‌ها پیش از این واقعه (پیدایش ۸:۴۹-۱۰) اعلام کرده بود که پادشاهان اسرائیل از قبیلۀ یهودا بر تخت خواهند نشست. اما شائول از قبیلۀ بنیامین بود. بنابراین، روشن بود که شائول یا فرزندانش انتخاب دائمی خدا برای سلطنت بر اسرائیل نبودند. جانشین او، داوود، از قبیلۀ یهودا بود و نسل او قرار بود ادامه یابد.
در نتیجه، خدایی که بر همه چیز آگاه است، در مورد شائول «نظر خود را تغییر نداد»، زیرا از ابتدا می‌دانست که شائول از او روی برخواهد گرداند و سلطنت به دیگری واگذار خواهد شد.
کلمه‌ای که در زبان عبری برای بیان احساس و نظر خدا نسبت به روی‌گردانی شائول از او به‌کار رفته، «نِیْخَم» (נִחַם) است که در ترجمه‌های قدیمی مانند ترجمۀ انگیسی کینگ جیمز کتاب مقدس (KJV) معمولاً به صورت «توبه کرد» یا «پشیمان شد» ترجمه شده است. اما مانند بسیاری از واژگان در زبان‌های مختلف، این واژه نیز می‌تواند معانی مختلفی داشته باشد. برای مثال، زبان انگلیسی فقط یک واژه برای «عشق» دارد، در حالی که زبان یونانی حداقل چهار واژه و زبان عبری حتی بیشتر دارد. بنابراین، همیشه نمی‌توان معادل دقیق و کاملی از یک واژۀ عبری یا یونانی را با تنها یک کلمۀ انگلیسی بیان کرد، مگر اینکه به بافت و معنای اصلی توجه شود. این یکی از مشکلات مترجمان کتاب مقدس است.
در ترجمۀ کینگ جیمز کتاب مقدس به زبان انگلیسی ، واژۀ «نیخم» در ۴۱ مورد از ۱۰۸ موردی که به اشکال مختلف در دست‌نوشته‌های عبری آمده، به‌صورت «توبه کردن» یا «پشیمانی» ترجمه شده است. مترجمان آن زمان نسبت به مترجمان امروزی به نسخه‌های بسیار محدودتری از دست‌نوشته‌های عبری دسترسی داشتند. امروزه مترجمان نه تنها به نسخه‌های قدیمی‌تر و معتبرتری از کتاب مقدس دسترسی دارند، بلکه درک عمیق‌تری نیز از زبان عبری کتاب مقدس دارند. به همین دلیل، ترجمه‌های جدیدتر واژۀ «نیخم» را با دقت بیشتری و با در نظر گرفتن معنای آن در بافت متن مورد نظر به واژگانی مانند: «به رحم آمد»، «غمگین شد»، «تسلی داد»، «دلسوزی کرد»، «نظر تغییر داد» و مانند آن ترجمه کرده‌اند.
با در نظر گرفتن این نکته، ترجمۀ دقیق‌تر متن عبری این است که: خدا «محزون» یا «اندوهگین» شد از اینکه شائول را پادشاه کرده بود. خدا نه دروغ می‌گوید و نه نظرش را تغییر می‌دهد، زیرا انسان نیست که دچار تغییر یا تردید شود. بلکه خدا از این تصمیم ناراحت شد، نه اینکه چیزی را نداند و بعد پشیمان شود. کتاب مقدس نشان می‌دهد که خدا احساسات واقعی دارد. او نسبت به درد انسان‌ها دلسوزی می‌کند، به دعاهای آن‌ها گوش می‌سپارد، و هنگامی که ظلم و رنج انسان‌ها را می‌بیند، خشم و غضبش برانگیخته می‌شود.
در نتیجهٔ نافرمانی شائول، هم به دل خدا و هم به قوم اسرائیل درد و رنج وارد شد. اما در عین حال، از ابتدا در طرح خدا چنین مقدر شده بود که خاندان شائول، که از قبیلۀ یهودا نبودند، بر تخت سلطنت باقی نمانند. بنابراین، زمانی که شائول در آیه‌های ۲۴ تا ۲۵ از نبی خدا، سموئیل، درخواست می‌کند که او را نزد خدا آشتی دهد و سلطنت را از او نگیرد، سموئیل پاسخ می‌دهد که خدا گفته است چنین خواهد شد و او نظر خود را تغییر نخواهد داد. این موضوع صدها سال پیش از پادشاهی شائول اعلام شده بود.
در اینجا هیچ تناقضی وجود ندارد. پرسش این بود: «آیا خدا نظر خود را تغییر می‌دهد؟» پاسخ این است: «خیر». اما خدا نسبت به شرایط و رفتار انسان‌ها واکنش نشان می‌دهد، با دلسوزی و با خشم، و از این‌رو ممکن است وقتی ایشان بدی می‌کنند، اندوهگین شود.
(Archer 1994)
منبع مقاله:
ترجمۀ اِلما غریبیان
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
