آیا تعداد اسرائیلی هایی که از اسارت بابل آزاد شدند در کتاب عزرا( عزرا 2: 6، 8، 12، 15، 19، 28) درست است یا تعداد نوشته شده در کتاب نحمیا(7: 11، 13، 17، 20، 22، 32)؟                                            

در فصل دوم کتاب عزرا و فصل هفتم کتاب نحمیا، 33 خاندان هستند که در هر دو فهرست اسرائیلی هایی که از بابل به یهودیه برگشتند ، ذکر شده اند. از این 33 خاندان نام برده شده در عزرا و نحمیا ، 19 خاندان یکسان هستند، در حالی که در 14 خانواده دیگر تفاوتهایی در تعداد افراد خانواده دیده می شود. دو تا از تفاوتها در یک نفر است، یک خانواده با 4 نفر تفاوت دارد، دو خانواده دیگر با 6 نفر تفاوت ، دو تای دیگر با 9 نفر، دیگری با 11 نفر، و دو تای دیگر با 100 نفر اختلاف، یکی دیگر با 201 نفر، و دیگری با 105، یک خانواده با 300 نفر و بیشترین اختلاف در پسران خاندان عزجد با 1100 نفر اختلاف میان ارقام نوشته شده در کتاب عزرا فصل 2 و نحمیا  فصل 7 می باشد.                                                                                                                                

پس ما چگونه اختلاف تعداد در این 14 خانواده را حساب کنیم؟  جوابش بسیار ساده است. و اگر چالش کننده در تاریخ این دو حساب بررسی عمیق تری می کرد ، هیچ گاه وقت خود را برای  این سؤال  به هدر نمی داد. این واقعیت که  تشابه و تفاوت  در کنار هم قرار دارند ، می بایست او را به جواب این مسئله راهنمایی می کرد (همان گونه که شما می بایست با خواندن این مطلب اکنون به این نتیجه رسیده باشید).                                                                                       

در اینجا دو عامل مهم را باید در نظر گرفت ، هنگامی که به این اختلافات در دو فهرست  نگاه می کنیم. اولین احتمال این است که، هر چند خانواده ها تعداد افراد خانواده را برای رفتن اعلام کرده بودند، اما در میان فاصله آماده شدن و خروج ، افرادی مرده و برخی به علت  بیماری نتوانستند حرکت کنند و افرادی نیز به علت دلایل غیر قابل حل. به همین دلایل تعداد پایانی افرادی که خارج شدند با تعداد افرادی که می خواستند بروند تفاوت دارد. هر کس که سفری گردشی برای مدرسه به ساحل دریا برنامه ریزی کرده، خوب می داند که این مورد بسیار معمول است.                                                                                                                                  

دومین و مهمترین مورد ، شرایط متفاوتی هست که این دو فهرست ثبت شده اند، واقعیت مهمی که چالش کننده از آن آگاهی ندارد. عزرا فهرست خود را هنگامی ثبت کرد که هنوز در بابل بودند( 450 ق م)، قبل از بازگشت به اورشلیم(عزرا 2:1 و2 )، در حالی که گزارش نحمیا در یهودیه انجام شده بود ( 445 ق م ) بعد از باز سازی دیوارهای اورشلیم ( نحمیا 7: 4 تا 6 ). فاصله این همه سال میان این دو لیست مسلماً باعث اختلاف در آمار، چه به علت درگذشت یا هر دلیل دیگری می شود.                                   

بسیاری از مفسرین به این باورند که نحمیا افرادی را ثبت کرده بود که به رهبری زروبابل و یشوع در سال 537 و 536 ق.م. به اورشلیم رسیده بودند( نحمیا 7: 7). در صورتی که عزرا، فهرست اسامی اولیه  افرادی را بکار می برد که  در ابتدا اعلام آمادگی برای برگشت از بابل  در سال 450 ق.م. را کرده بودند.                                                                                                                       

اختلافات میان این دو فهرست بیانگر این مسئله است که عوامل جدیدی رخ داده بود، که باعث عوض شدن تصمیم آنها شده. شاید بعضی به مخالفت یکدیگر پرداخته بودند و برخی به علت پیدا کردن شرایط جدید کاری، سفر خود را به بعد موکول کردند، در جای دیگر حتماً موارد بیماری و مرگ بوده، و شاید هم در موارد دیگر در لحظات آخر بعضی که می خواستند در بابل بمانند، اعلام انصراف کرده اند. تنها گروه های رقص و  گروه های محلی هستند که تعداد افراد شان کمتر شده. بقیه، همه افرادی بودند که در لحظه آخر اعلام انصراف کردند که از یک تا 1100 نفر تعداد بوده اند.                                                                                               

وقتی به اسامی نگاه می کنیم، می بینیم که بعضی از اسم ها یک در میان ذکر شده است. در میان یهودیان آن زمان ( همچنین آنهایی که در شرق زندگی می کردند) یک شخص دارای اسم، عنوان و نام خانوادگی بود. پس فرزندان حاریف ( نحمیا 7: 24) فرزندان یوره ( عزرا 2: 18) هستند، در حالی که فرزندان سیعا ( نحمیا 7: 47) همان فرزندان سیعاها( عزرا 2: 44) هستند.                            

وقتی تمام این عوامل را مد نظر قرار می دهیم، پس اختلافات میان مجموع این دو سر شماری باعث تعجب نیست. در تمام مهاجرت های بزرگ تاریخ این حکم و سستی صدق می کند                                                                                           .

آرچر 1982:229 تا 230 و نور حیات 2 1992:219 تا 220 

ترجمه: اِلما غریبیان